Θλιβερά τα νέα από την Αίγυπτο.
Τζιχαντιστές επιτέθηκαν σε τέμενος στο χωριό Al Rawdah δολοφονώντας και τραυματίζοντας πολλές δεκάδες πιστούς την ώρα που προσεύχονταν.
Μουσουλμάνοι οι θύτες, μουσουλμάνοι και τα θύματα.
Ο σκοταδισμός και η μισαλλοδοξία δεν κάνει διακρίσεις.
Επίσης, σε όποιο θεό και να πιστεύει κανείς, ο πόνος της απώλειας είναι ίδιος.
Είμαστε σήμερα όλοι Αιγύπτιοι; Θα έπρεπε!

Φταίει το κεφάλι το κακό μας

Αυτή η βιβλική καταστροφή στη Δυτική Αττική είναι τόσο δίπλα μας και τόσο μακρυά μας.
Ίδιες σχεδόν εικόνες βλέπαμε λίγες εβδομάδες πριν στην Αμερική και στην Καραϊβική, περιοχές που πλήγησαν από τυφώνες και όμως ίσως να μην αριθμούν τόσους νεκρούς όσους η Μάνδρα.
Σε αυτήν χώρα τα πάντα συμβαίνουν με υπερβολή και σε υπερθετικό βαθμό. Ακόμα και στους θανάτους.
Από σύμπτωση; Όχι, μάλλον γιατί τα αφήνουμε όλα στην τύχη τους.
Μακάρι να ξημερωθούν καλά οι συμπολίτες μας, να βρεθούν οι αγνοούμενοι, να τραβηχτούν τα νερά, να βγει ο ήλιος να στεγνώσει τον τόπο. Όσο για τα δάκρυα αυτά θα αργήσουν πολύ να στεγνώσουν. Χάθηκαν άδικα ζωές. Χάθηκαν άδικα οι κόποι μιας ζωής.
Γιατί πρέπει πάντα σ' αυτήν την χώρα να προκαλούμε τόσο πολύ τη μοίρα μας. Μάλλον γιατί ...
"- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
- Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
- Φταίει το κεφάλι το κακό μας! " (Κώστας Βάρναλης, "Μοιραίοι"

Όρτσα τα πανιά…

Το πρώτο στοίχημα που κερδήθηκε εχτές, στις εκλογές της «Κεντροαριστεράς», ήταν αυτό της συμμετοχής.
Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους υποψήφιους που συνέβαλαν με τις υποψηφιότητές τους να συσπειρωθεί ο δημοκρατικός κόσμος και να πάει στην κάλπη.

Οι πολίτες έκλεισαν τα αυτιά στους κακεντρεχείς που τους καλούσαν σε αποχή.
Γύρισαν την πλάτη στους απολίτικους που ισχυρίζονται ότι όλοι είναι ίδιοι.
Αγνόησαν τους παραιτημένους της ζωής που πιστεύουν ότι τίποτα δεν αλλάζει και το 'χει η μοίρα μας να κυβερνιόμαστε από αριστερολαϊκιστές και ψεκασμένους.

Οι πολίτες που έδωσαν εχτές το παρών τους είναι ο σπόρος που πρέπει να φροντίσουμε με σύνεση και αίσθημα ευθύνης ώστε να βλαστήσει, να καρπίσει και να γίνει ξανά η Δημοκρατική Παράταξη πλειοψηφικό ρεύμα.

Αυτό είναι το νέο μας στοίχημα. Να τα καταφέρουμε. Να πάμε μαζί με όλα αυτά που μας ενώνουν.

Η πρώτη φάση του εγχειρήματος πέτυχε με τ’ επαίνων.
Η Φώφη Γεννηματά έφερε μαζί στο τραπέζι όλους όσοι εμφορούνται από τις αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας, του ριζοσπαστικού κέντρου και της πολιτικής οικολογίας.

Την Κυριακή στις 19 του Νοέμβρη πρέπει να βρεθούμε ξανά μαζί στα εκλογικά κέντρα της Αττικής, του Εύρου, της Ρόδου, του Καναδά και της Γερμανίας, της Φλώρινας και του Βελγίου. Παντού σε Ελλάδα και εξωτερικό για να κάνουμε το επόμενο πολιτικό βήμα. Να δώσουμε το χρίσμα του επικεφαλής της Προοδευτικής Παράταξης σ’ αυτήν που συνεχίζει να ενώνει και να διευρύνει τον μέχρι χτες κατακερματισμένο πολιτικό μας χώρο.

Το ζητούμενο δεν είναι το νεαρό της ηλικίας, ο ηλικιακός ρατσισμός δεν είχε ποτέ και δεν θα έχει θέση στην παράταξή μας -όπως και κάθε άλλου είδους ρατσισμός.

Ζητούμενο είναι ο κοινός αγώνας όλων των γενεών γιατί είναι κοινός και ο στόχος μας.
Να ζήσουμε στην Ελλάδα της ευημερίας και των ίσων ευκαιριών.
Να αποκτήσουμε εθνική ανεξαρτησία, να είμαστε παίχτες και όχι πιόνια στη διεθνή σκακιέρα.
Ο λαός μας να πάρει ξανά την τύχη του στα δικά του χέρια.

Καλή επιτυχία Φώφη

Εσύ μπορείς να διασφαλίσεις την ενότητα της επόμενης μέρας…

Κοντολογίς σε ψηφίζω γιατί
- Κράτησες το λόγο που έδωσε το 2015 για την επανένωση του χώρου μας.
- Βάζεις στόχους και αγωνίζεσαι να τους πετύχεις χωρίς πισωγυρίσματα. Τρανταχτό παράδειγμα η ανασυγκρότηση του πολιτικού μας χώρου και το γεγονός ότι αύριο στήνονται οι κάλπες για ανάδειξη του επικεφαλής της παράταξης.
- Δε δέχτηκες εκβιασμούς για να αποκλειστούν σύντροφοί μας από το εγχείρημα. Γι’ αυτό και σήμερα το Κίνημα Σοσιαλιστών Δημοκρατών συμμετέχει μαζί μας στην προσπάθεια.
- Υποστηρίζεις στα ίσια ότι μας χωρίζει άβυσσος από την Δεξιά και ξεκόβεις ότι θα γίνει η δική μας παράταξη παρακολούθημα της εθνικολαϊκιστικής αριστεράς των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
- Ξαναβάζεις το δημοκρατικό σοσιαλισμό στην ατζέντα .
- Είσαι γυναίκα που δεν «μασάς» με τα σεξιστικά σχόλια και συμπεριφορές που δέχεσαι από όλα τα φύλα. Δεν παραιτείσαι από το δικαίωμα σου να μπορείς να είναι ταυτόχρονα μάνα, σύντροφος και πολιτικός.

ΥΓ: έτυχε να είναι τα ΑΝΤΝews

Πρώτη είδηση στην ατζέντα τηλεοπτικού σταθμού και μάλιστα 9λεπτης διάρκειας είναι η επαναφυλάκιση των Τζοχατζόπουλου και Σταμάτη.
Ο κόσμος που κάθεται να ακούσει τις ειδήσεις, νομίζω πως το τελευταίο που τους απασχολεί είναι αν η Βίκυ, η κόρη του οικοδόμου, θα πάρει διαζύγιο από τον Άκη τον πρώην υπουργό.
Πράγματι, πρόκειται για μια θλιβερή ιστορία.
Αφενός γιατί καταδεικνύει πού οδηγεί η κατάχρηση της εξουσίας, η έπαρση και η αλαζονεία και αφετέρου γιατί κάποιοι μικρόνοες και απολιτίκ αντίπαλοι του ΠΑΣΟΚ νομίζουν πως λόγω Άκη θα σβήσει η θετική συμβολή του Κινήματος στην μεταπολίτευση και θα πληγεί η προσπάθεια επανασύστασης και ανασυγκρότησης του χώρου.
Είναι μακράν νυχτωμένοι.
Πέρασε ήδη η μισή ώρα και ακόμα να γίνει αναφορά στο μακελειό του Μαnχάτταν και στο σημερινό ξυλοδαρμό δικηγόρου από Χρυσαυγίτες.
Οι προτεραιότητες των ΜΜΕ βλέπετε...

Το ΟΧΙ του ελληνικού λαού

28η Οκτωβρίου 1940.
Αυτή την μέρα ο ελληνικός λαός φώναξε ένα ηχηρό ΟΧΙ στο φασίστα Μουσολίνι που ακούστηκε από την Κρήτη στη Δράμα και από τη Χίο στην Κεφαλλονιά. Πέρασε τα σύνορα και ακούστηκε σε όλη την Ευρώπη και ακόμα πιο πέρα.
28η Οκτωβρίου 2017.
Σειρά μας να φωνάξουμε στους εθνολαϊκιστές, στους φασίστες και στους νεοναζί ένα ηχηρό ΟΧΙ που θα ακουστεί απ' άκρη σ' άκρη στην Ελλάδα, θα περάσει τα σύνορα και θα ακουστεί σε όλη την Ευρώπη και ακόμα παρά πέρα.
Έτσι θα τιμήσουμε την επέτειο.
Έτσι θα τιμήσουμε όσους έπεσαν νεκροί στον αγώνα για τη διαφύλαξη της πατρίδας και της δημοκρατίας.

Απογοήτευση ...

Όταν διάβασα σε ανάρτηση ότι ο Ραγκούσης είπε "...H Γεννηματά σήμερα εξήγγειλε συνεργασία με τον Μητσοτάκη" δεν το πίστεψα και μάλιστα σκέφτηκα πως μόνο απίθανα πράγματα διαβάζει κανείς στο facebook.
Όμως, επειδή οι καιροί είναι χαλεποί, και η κρίση -όπως πολλάκις είπαμε και συμφωνήσαμε- δεν είναι μόνο οικονομική, έψαξα την πηγή και άκουσα με τα αυτιά μου πως πράγματι ένας εκ των υποψήφιων αρχηγών της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης δημόσια λοιδορεί την συνυποψήφιά του Φώφη Γεννηματά.
Μόνο που ήρθε δεύτερος. Εδώ και δυο χρόνια προσπαθούν ανεπιτυχώς διάφοροι κύκλοι να λειτουργήσει ο χώρος μας ως τσόντα είτε της δεξιάς είτε του ΣΥΡΙΖΑ με σκοπό να βλάψουν την Δημοκρατική Συμπαράταξη και την Πρόεδρό της. Δεν τα κατάφεραν και δεν θα τα καταφέρουν γιατί εμείς μπορούμε να σταθούμε μόνοι μας στο πολιτικό πεδίο με ξεκάθαρες πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις.
Τώρα, γιατί αντιγράφει την ίδια προπαγάνδα ο κ. Ραγκούσης είναι απορίας άξιον. Οι "άλλοι" δεν θέλουν ενωμένη και δυνατή τη Δημοκρατική Παράταξη. Αυτός την θέλει;

Startup εταιρίες- Taxibeat (11/2015)

Εισαγωγή
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται στην Ελλάδα η σταδιακή ανάπτυξη ενός πολλά υποσχόμενου startup οικοσυστήματος που δεν αφήνει αδιάφορους τους ξένους επενδυτές.
Νέοι άνθρωποι εξοικειωμένοι με την ψηφιακή τεχνολογία και τη networking economy, ανοικτοί σε νέες και καινοτόμες ιδέες, απαγκιστρωμένοι από την λογική της κρατικής επιχορήγησης και γνώστες της δύναμης που παρέχει η συλλογική ευφυΐα, η συνεργασία και το μοίρασμα της γνώσης, «επιχειρούν» σε νεοφυείς εταιρίες, δίνοντας δυναμικό παρόν όχι μόνο εδώ αλλά και στην παγκόσμια αγορά.

Μια από αυτές τις startup εταιρίες είναι το Taxibeat. Στην παρούσα εργασία επιχειρείται η περιγραφή α) του τρόπου διαφοροποίησής του από οργανισμούς με παραδοσιακή οργανωσιακή κουλτούρα, β) των χαρακτηριστικών της κουλτούρας που υιοθετεί και γ) πώς συμβάλλουν στην επίτευξη υψηλής επίδοσης και βιώσιμης ανταγωνιστικότητας.

Τι είναι το Taxibeat;
To Taxibeat είναι μια μη συμβατική εταιρία ταξί που λειτουργεί από το 2011. Ένας εκ των τεσσάρων ιδρυτών της, ο Νίκος Δρανδάκης, ισχυρίζεται ότι δεν πρόκειται απλώς για μια «…εταιρεία ταξί αλλά μία εταιρεία που θα κάνει τις πόλεις στις οποίες λειτουργεί πιο αποτελεσματικές» (Το Χρήμα, 22/04/2015).
Η καινοτομία έγκειται στο γεγονός ότι λειτουργεί μέσω μιας εφαρμογής στα smart κινητά. Συγκεκριμένα αρκεί ένα, χωρίς κόστος, «πάτημα» στο κινητό για να μπορέσει ο πελάτης/επιβάτης να επιλέξει βάσει κριτηρίων (π.χ. υψηλή βαθμολογία του οδηγού από άλλους πελάτες, καλύτερο αυτοκίνητο, διαθέσιμο Wifi, βρεφικό κάθισμα κ.ο.κ.) ποιος οδηγός ταξί θα τον μετακινήσει (Σιγάλα, 2015, 0:52’-1:15’).
To Taxibeat έχει επεκταθεί ήδη σε 6 χώρες, ενώ στη χώρα μας διευρύνει τις δραστηριότητές του μετακινώντας όχι μόνο ανθρώπους αλλά γενικότερα ότι μπορεί να μετακινηθεί.
Startup κουλτούρα και Taxibeat
Όπως όλες οι νεοφυείς εταιρίες, έτσι και το Τaxibeat ιδρύθηκε και λειτουργεί στο περιβάλλον της δικτυακής οικονομίας και αναπτύσσεται στο πλαίσιο μιας νέας κουλτούρας -γνωστής ως startup culture- που είναι χαρακτηριστική μεν για την εποχή του web.2, ξένη δε ως προς τα πρότυπα που κυριάρχησαν στις εταιρίες -και εν πολλοίς συνεχίζουν να υφίστανται- όταν μοναδική οικονομία ήταν η βιομηχανική.

Τo Taxibeat υιοθετεί την απλή και οριζόντια δομή, όπου θέματα της εταιρίας συζητούνται με όλους σε μια εβδομαδιαία σύσκεψη, η οποία λειτουργεί και ως brainstorming. Οι εργαζόμενοι παίρνουν πρωτοβουλίες ώστε τα προβλήματα που προκύπτουν να επιλύονται χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες και συμμετέχουν δυναμικά στην εξέλιξη της εταιρίας. Επίσης ενθαρρύνονται να εκφράζουν την γνώμη τους, να καταθέτουν προτάσεις και επιπλέον τους δίνεται η δυνατότητα να λειτουργούν και οι ίδιοι ως leaders (Θέσεις εργασίας, 2015).

Αυτό το γεγονός καταδεικνύει ότι το μοντέλο «ενός ανδρός ισχύ» απορρίπτεται και εισάγεται αυτό της συμμετοχικής ηγεσίας με οφέλη τόσο για τους εργοδότες όσο και για τους εργοδοτούμενους. Αφενός οι εργαζόμενοι έχουν την ικανοποίηση ότι είναι συμμέτοχοι στην επιτυχία της εταιρίας και αντιλαμβάνονται την εξέλιξή της ως προσωπική τους υπόθεση και αφετέρου η εταιρία μπορεί να οδηγηθεί σε νέες καινοτόμες ιδέες που προκύπτουν μέσα από τη συλλογική ευφυΐα, και δη χωρίς ρίσκο και κόστος (Τσενέ, 2012, σ.150).

Το αξιακό σύστημα του Taxibeat δεν αποκλίνει από το βασικό κορμό αξιών των άλλων startups. Μέσα από την ιστοσελίδα της εταιρίας και τις συνεντεύξεις των ιδρυτών της διαφαίνεται ότι προωθεί την ομαδική εργασία και λειτουργεί με διαφάνεια. Δεν εγκλωβίστηκε στο αρχικό concept, αφουγκράζεται τις ανάγκες της εποχής και πειραματίζεται με νέες ιδέες προσφέροντας σχετικές υπηρεσίες λ.χ. την Boxi για μετακίνηση αντικειμένων.

Η εσωστρέφεια δεν έχει θέση στην Taxibeat, αντιθέτως μόλις 20 μήνες από την ίδρυσή της επεκτάθηκε σε άλλες χώρες του εξωτερικού, κάνοντας επί της ουσίας πράξη την φιλοσοφία των startups, αφενός για διάχυση των καλύτερα ποιοτικών υπηρεσιών της εφαρμογής Taxibeat παγκόσμια, και αφετέρου για ενέργειες, προώθηση και ενίσχυση των συμπράξεων σε χώρες με διαφορετική κουλτούρα (Clegg, 13/11/2012 και Νικολοπούλου, 8/10/2013).

Το Taxibeat απευθύνεται σε δυνητικούς συνεργάτες προσφέροντας τους αφενός ένα απαιτητικό εργασιακό περιβάλλον μέσα στο οποίο πρέπει να παραμένουν ανταγωνιστικοί, αφετέρου όμως θα μπορούν να απολαμβάνουν την αναγνώριση της συμμετοχής τους, την ικανοποίηση της προσφοράς και του μοιράσματος (Glegg, 13/11/2012).

Φροντίζει και αναπτύσσει ως εταιρία το κοινωνικό της κεφάλαιο κτίζοντας δίκτυο συνεργασίας και σύμπραξης με άλλες εταιρίες π.χ. με το Forky, το Cocktails in the sky, Funkmartin κ.ο.κ. και εμφανίζεται αλληλέγγυα σε ανθρωπιστικές δράσεις όπως «βοήθεια για τους πρόσφυγες» σε συνεργασία με την οργάνωση Μετάδραση (Blog, 2015, σ. 1, 2).
Η δικτύωση συνεπάγεται για το Taxibeat οφέλη, κέρδος, φήμη και κυρίως δικαίωση ότι από την μέρα της ίδρυσής του κατορθώνει συνεχόμενα να δημιουργεί καινοτομίες.

Μέσα στη δέσμη αξιών της Taxibeat εμπεριέχεται και ο σεβασμός προς τον πελάτη, στον οποίο εκτός από άνεση, ασφάλεια και ποιότητα του προσφέρεται και η δυνατότητα να αξιολογεί την υπηρεσία που του παρέχεται καθώς και τη συνολική εμπειρία του. Ο επιβάτης/πελάτης καταθέτει άποψη ξεφεύγοντας από το ρόλο του παθητικού καταναλωτή. Η σχέση της εταιρίας με τους πελάτες τονώνεται και ανανεώνεται μέσα από μια αμφίδρομη επικοινωνία και με ένα συνεχώς ανατροφοδοτούμενο feedback εκ μέρους των πελατών (Σιγάλα, 2015, 2:25’-2:30’).

Διαφοροποίηση του Taxibeat από άλλες εταιρίες του κλάδου με παραδοσιακή οργανωσιακή κουλτούρα
Το Taxibeat δεν έχει σχέση ούτε στη φιλοσοφία ούτε και στην πράξη με τις παραδοσιακής οργανωσιακής κουλτούρας εταιρίες ταξί.
Οι τελευταίες ασφυκτιούν σε ένα περιβάλλον αυστηρής ιεραρχίας και συγκεκριμένης οριοθέτησης των καθηκόντων κάθε εργαζόμενου, με γραφειοκρατικές διαδικασίες που «σκοτώνουν» τη διάθεση για έμπνευση και καινοτομία.
Αγνοούν την αξία των «ανοικτών» αντιλήψεων (openness) και του μοιράσματος (sharing) παγιδευμένοι στην παλιά αντίληψη ότι με αυτές τις πρακτικές δίνουμε έναυσμα στους ανταγωνιστές μας. Ο επικεφαλής μοιράζεται το όραμά του -αν έχει-, στην καλύτερη περίπτωση, με τα στελέχη/μετόχους χωρίς να το μεταλαμπαδεύει στους εργαζόμενους που λειτουργούν απλώς διεκπαιρεωτικά. Επίσης, δεν υπάρχει περιθώριο για άσκηση κριτικής προς την ηγεσία με στόχο τη βελτίωση των προσφερόμενων υπηρεσιών.

Επιπλέον, χαρακτηριστική διαφορά είναι ότι σε αντίθεση με το Taxibeat, στην περίπτωση της παραδοσιακής εταιρίας ταξί η επικοινωνία με τους πελάτες/επιβάτες μπορεί να χαρακτηριστεί από ανύπαρκτη έως προβληματική, τόσο στο επίπεδο μιας αμφίδρομης διαρκώς ανατροφοδοτούμενης σχέσης όσο και κατά τη διάρκεια παροχής της υπηρεσίας.
Συγκεκριμένα, η επικοινωνία με τον πελάτη πραγματώνεται και ολοκληρώνεται όσο διαρκεί η μισθωμένη διαδρομή. Μάλιστα, ο επιβάτης που δεν γνωρίζει τίποτα για τον οδηγό, υποχρεώνεται να είναι αμυντικός απέναντί του, γιατί συχνά καπνίζει, βρίζει, γενικότερα δημιουργεί μιαν δυσάρεστη ατμόσφαιρα, και τερματίζει τη διαδρομή εκεί που βολεύει αυτόν και όχι τον επιβάτη.
Αυτό συμβαίνει, ακριβώς, γιατί η κουλτούρα αυτού του κλάδου είναι προσανατολισμένη αυστηρά στο κέρδος. Συνεχίζει να λειτουργεί σαν να μην υπάρχει ανταγωνισμός και διέπεται από την πεποίθηση πως ότι ανεξάρτητα με το βαθμό ικανοποίησης του πελάτη για τις παρεχόμενες υπηρεσίες, πάντα θα βρίσκονται νέοι πελάτες. Ως εκ τούτου, κρίνει εκ του περισσού τη διασφάλιση σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ εταιρίας και πελατών και αδιαφορεί αν και σε ποιο βαθμό οι ανάγκες του επιβάτη-καταναλωτή αλλάζουν.

Μια ακόμα χαρακτηριστική διαφορά της εταιρίας ταξί με παραδοσιακή οργανωσιακή κουλτούρα από το Taxibeat είναι η έλλειψη καινοτομίας. Όπως αναφέρει ο Steve Blank (2014), στην παραδοσιακή εταιρία όλοι σε όλα τα τμήματα επικεντρώνονται γύρω από την εκτέλεση του επιχειρησιακού πλάνου, με αποτέλεσμα να μην προβαίνουν έστω και στην ελάχιστη καινοτομία.



Υψηλή επίδοση και βιώσιμη ανταγωνιστικότητα του Taxibeat
Η υψηλή επίδοση και η βιώσιμη ανταγωνιστικότητα που επιτυγχάνει το Taxibeat από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, συνδέονται άμεσα με την κουλτούρα του και εξαρτώνται από τα επιμέρους χαρακτηριστικά αυτής της startup κουλτούρας.

Η μέχρι στιγμής ανοδική πορεία του Taxibeat υποδηλώνει ότι ο εμπνευστής του κατόρθωσε να συνδυάσει με επιτυχία την καινοτομία με τη σύγχρονη ψηφιακή τεχνολογία και να καλύψει πρώτος τις ανάγκες των επιβατών και τα κενά παροχής υπηρεσιών που παρατηρούνται στα παραδοσιακά ταξί.

Ωστόσο, το Taxibeat δεν εφησυχάζει και επενδύει σε μια συνεχόμενη καινοτομία προς όφελος των πελατών -υφιστάμενων και δυνητικών-, εξοικειώνοντάς τους με το μέλλον, ακριβώς όπως κάνει κάθε εταιρία με startup κουλτούρα.

Σημαντικό χαρακτηριστικό της κουλτούρας του Taxibeat που ενισχύει την επίδοση και βιωσιμότητά του είναι η σχέση που εξαρχής αναπτύσσει με τον πελάτη. Του δίνει την δυνατότητα, ο ίδιος να αξιολογεί και να βαθμολογεί τον οδηγό και την παρεχόμενη υπηρεσία και κυρίως να παρέχει προς την εταιρεία ένα συνεχόμενο feedback. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ο πελάτης από καταναλωτής μετατρέπεται και σε «παραγωγό», γιατί μια startup εταιρία δεν διστάζει να υιοθετήσει προτάσεις και ιδέες και να τις μετουσιώσει σε νέα κερδοφόρα προϊόντα και υπηρεσίες.

Η συλλογική ηγεσία επιτείνει την υψηλή επίδοση. Οι συζητήσεις στο Taxibeat για νέα προϊόντα και υπηρεσία γίνονται μέσα από τη ζύμωση απόψεων/ ιδεών και των συνεργατών. Η συνεργασία και η σοφία των πολλών οδηγούν σε νέες καινοτομίες.

Τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά του Taxibeat συμβάλλουν στη δημιουργία ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, το οποίο συνοψίζενται στην καινοτόμα και υψηλή ποιότητα της παρεχόμενης υπηρεσίας, στην βέλτιστη εξυπηρέτηση του πελάτη, στην πελατοκεντρική φιλοσοφία της εταιρίας και στην προσφορά μεγαλύτερης Αξίας έναντι του κόστους.
Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας, Νίκος Δρανδάκης, δηλώνει ότι η εταιρία παραμένει κερδοφόρα -εμφανίζει ρυθμό ανάπτυξης 18% μηνιαίως- και ότι η σχέση μεταξύ ζήτησης και προσφοράς είναι τόσο ισχυρή που κανένας ανταγωνιστής δεν μπορεί να πετύχει (Το Χρήμα, 22/4/2015). Για να συνεχιστεί όμως η υψηλή επίδοση και για να διατηρηθεί η ανταγωνιστικότητα βιώσιμη, θα πρέπει το Taxibeat να συνεχίσει να επενδύει διαρκώς στην καινοτομία -ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος ένας ανταγωνιστής να «κλέψει» την ιδέα-, να ενισχύει την συνεχή ανατροφοδότηση από τους πελάτες, να πιστεύει και να ενδυναμώνει τη συλλογική ηγεσία.


Βιβλιογραφία

Blank, S., 2013. Why Companies are Not Startups. Steve Blank blog, [blog] 4 November 2015. Διαθέσιμο στο: [ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2015].

Blog, 2015. Taxibeat μεσημεριανό με Forky (2/10/2015). Απολογισμός της δράσης μας: 6 κοντέινερ ανθρωπιστικής βοήθειας σε 4 ώρες (9/10/2015). Το Taxibeat σε «ανεβάζει» με cocktails in the sky (24/6/2015). Πάμε για ένα μαρτίνι…; (22/2/2015). [online] Διαθέσιμο στο: < https://taxibeat.gr/blog/ > [ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2015].

Θέσεις εργασίας, 2015. Μάθε περισσότερα για την κουλτούρα μας. [online] Διαθέσιμο στο: [ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2015].

Clegg J., 2012. How Start-Up Culture Can Change the World. Huff Post Small Business, [online] (last updated 5.12 AM on 13th January 2013). Διαθέσιμο στο: [ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2015].

Kotter J., 2006. ‘Τα πραγματικά καθήκοντα των ηγετών’. Harvard Business Review on Leadership. Αθήνα: Κλειδάριθμος.


Νικολοπούλου Ε., 2013. Good news: Taxibeat, η Ελληνική startup πάει Κολομβία & Περού-Επιβεβαιώνει ότι είναι η καλύτερα αναπτυσσόμενη νέα εταιρεία της Ελλάδας. Eirinika.gr, [online] (τελευταία ενημέρωση 8 Οκτωβρίου 2013). Διαθέσιμο στο: [ανακτήθηκε στις 8 Νοεβρίου 2015].

Σιγάλα Αλ., 2015. ‘Συνέντευξη με τους ιδρυτές του Taxibeat’. The Greek Foundation, [online] (τελευταία ενημέρωση 22 Σεπτεμβρίου 2015). Διαθέσιμο στο: [ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2015].


To Χρήμα. 2015. Taxibeat-Δρανδάκης: Ανταγωνιστής μας…είναι η συνήθεια να καλούμε ταξί με το χέρι. Το Χρήμα, [online] (τελευταία ενημέρωση 22 Απριλίου 2015). Διαθέσιμο στο: [ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2015].

Τσενέ Λ., 2012. Από την κρίση των ΜΜΕ στα social media. Αθήνα: Αιώρα.

Ήταν 20 του Ιούλη…

Από τις 20 Ιούλιου του 1974 που έγινε ο α’ γύρος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο πέρασαν 43 ολόκληρα χρόνια.
Για κάποιους από μας ο χρόνος σταμάτησε σε εκείνο το ματωμένο και μπαρουτοκαπνισμένο Καλοκαίρι. Το τραύμα βαθύ. Δύσκολο να ξεχάσεις την μυρουδιά του πολέμου. Αδύνατο να σβήσεις την εικόνα του Αττίλα από το μυαλό.
Γι' αυτό και οι αναφορές μας συνεχώς περιστρέφονται γύρω από τον τόπο που γεννηθήκαμε, που πήγαμε σχολείο, που ερωτευτήκαμε.
Ο νους μας ταξιδεύει στο λιμανάκι της Κερύνειας, στο Αββαείο του Μπελαμπαίς, στη Λάπηθο και στον Καραβά. Ξαποσταίνει στον αυλόγυρο του Αποστόλου Βαρνάβα, στο κάστρο της Ρήγαινας, στα ενετικά τείχη της Αμμοχώστου.
Η ψυχή μας ποθεί να κάνουμε ξανά Ανάσταση στην Γιαλούσα, στην Άσσια, στην Ακανθού.
Θλιβόμαστε που δεν μπορούμε να ανάψουν το καντήλι στους τάφους των δικών μας.
Θέλουμε να μαζέψουμε ξανά ματσικόριδα και μαυρομμάτες στη Βάλια.
Κλαίμε τον σύζυγο, τον πατέρα, τον αδελφό, τον φίλο, και τον γείτονα. Τους χάσαμε εκείνο το πυρωμένο από μίσος και προδοσία Καλοκαίρι.
Θρηνούμε πότε στα κρυφά και πότε στα φανερά τα όνειρα μας που έγειραν αποκαμωμένα μέσα σε ένα τσαντίρι στον καταυλισμό στις Βρυσούλλες, στο Δασάκι, στην Ορμήδεια.
Μας κυριεύει δέος μπροστά στους τραγικούς συγγενείς που καρτερούσαν τόσα χρόνια τον άνθρωπό τους και τώρα τους «επιστρέφεται» μέσα σε ένα κασελάκι με ταυτοποιημένα μερικά από τα οστά του.
Εμείς όλοι, λοιπόν, αντιστεκόμαστε στη λήθη.
Θέλουμε περισσότερο ουρανό. Όλο τον ουρανό της Πατρίδας μας. Από τον Ακάμα μέχρι τον Πρωταρά και από το Κάρμι μέχρι την Επισκοπή.
Γνωρίζουμε ποιοι είναι αυτοί που έκτισαν και συνεχίζουν να κτίζουν καριέρες στον όνομα του κυπριακού προβλήματος. Ανθρωπάκια κατώτερα των περιστάσεων.
Γνωρίζουμε επίσης ποιοι πουλούν ανέξοδο πατριωτισμό καθώς και ποιοι είναι αυτοί που βγήκαν από τις «τρύπες» τους και διεκδικούν δημόσιο λόγο.
Μας κούρασαν οι υποσχέσεις.
Μας απογοήτευσαν οι ματαιώσεις.
Όμως μας δυναμώνει η θέληση μας για επιστροφή.
Η επανένωση της Πατρίδας μας είναι η λιγότερη υποχρέωση που έχουμε απέναντι στους Κύπριους και Ελλαδίτες στρατιώτες που θυσιάστηκαν για μας το ’74, στους άμαχους πολίτες -Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους- που δολοφονήθηκαν, στις μανάδες και στις αδελφές μας που βιάσθηκαν, στους εγκλωβισμένους της Καρπασίας που αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τα χώματά τους, στους αγνοούμενους και σε όλους όσους πέθαναν στην προσφυγιά με τον καϋμό της επιστροφής.
Τότε κάποιοι τους πρόδωσαν.
Εμείς θέλουμε να τους δικαιώσουμε και γι’ αυτό επιζητούμε ως λύση την ένωση του νησιού κόντρα σ’ αυτούς που θέλουν να μας επιβάλουν τη διχοτόμηση γιατί εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.
Πέρασαν 43 χρόνια από την τουρκική εισβολή και κατοχή. Είναι πολλά. Όχι όμως αρκετά για να ξεχάσουμε και να παραιτηθούμε.

αιδώς ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

82 χάλκινα αγάλματα ως ελάχιστος φόρος τιμής για τα 40 αγόρια και 42 κορίτσια από την κωμόπολη Lidice στην Τσεχοσλοβακία που θανατώθηκαν κατ’ εντολή του Χίτλερ σε θαλάμους αερίων, στις 2 Ιουλίου 1942.
Πίσω τους δεν άφησαν ούτε μάνα ούτε πατέρα αφού στις 10 Ιουνίου 1942 οι ναζί έστησαν στο απόσπασμα τους κατοίκους του Λίντιτσε ως αντίποινα για τη δολοφονία του μεγαλοστελέχους των SS και διοικητή του ναζιστικού προτεκτοράτου της Βοημίας και της Μοράβιας, γνωστού και ως δήμιου, Reinhard Heydrich.

Εχτές, 2 Ιουλίου 2017 στήθηκε ένα μνημείο στην αυλή της ΕΡΤ ως φόρος τιμής σε ποιους αλήθεια;
Ποιο είναι αυτό το αφήγημα που γράφτηκε στην αυλή της ΕΡΤ πριν λίγα χρόνια και θέλει να αφήσει το αποτύπωμά του στην ιστορία;
Ότι κάποιοι σε εκείνη την αυλή έκτισαν καριέρες;
Ότι κάποιοι σε εκείνη την αυλή υπέγραψαν συμβόλαια με παχυλούς μισθούς και κάποιοι μπήκαν σε διοικητικά συμβούλια;
Ότι κάποιοι σε εκείνη την αυλή κατασκεύαζαν ήρωες;
Μάλλον πρόκειται για μνημείο θράσους.
Οι λίγοι και προνομιούχοι δικαιώνονται.
Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα παραμένουν τα ανώνυμα θύματα της κρίσης.
Πόσα μνημεία θα πρέπει να κτιστούν γι’ αυτούς απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας;
Πέρασε άραγε ποτέ από το μυαλό των ηγετών των ΣΥΡΙΝΕΛ;
Προφανώς όχι!

…και σκουπιδαριό σωρός

Στο όνομα των εργασιακών τους δικαιωμάτων αποφασίζουν για την υγεία μας, την αισθητική μας, τα αντοχή των νεύρων μας.
H ‘πολτική’ επιλογή να εκθέτεις σε υγειονομικούς κινδύνους τους πολίτες μιας χώρας για να εκβιάσεις την κυβέρνηση -ενίοτε και αυτήν που σε προσέλαβε- δεν έχει να κάνει ούτε με συνδικαλισμό ούτε και με εργασιακά κεκτημένα.
Απολύτως κατανοητή η αγωνία των εργαζομένων της ΠΟΕ- ΟΤΑ αλλά οφείλουν να κατανοήσουν και αυτοί, ότι μπροστά στη συνεχόμενη ταλαιπωρία που υποβάλλουν ταξικούς και μη αντίπαλούς τους έχασαν το δίκιό τους.
Καλά κάνει ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και αναθέτει προσωρινά σε ιδιωτικές εταιρίες την καθαριότητα της πόλης.
Εξάλλου και σε αυτές τις εταιρίες δουλεύουν εργαζόμενοι που επειδή, μάλιστα, ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα, αγωνιούν εξίσου για το μέλλον τους και τη διατήρηση της θέσης εργασίας τους.

Φονικό φορτηγάκι επιτίθεται ξανά στο Λονδίνο.
Αυτή τη φορά στόχος είναι μουσουλμάνοι έξω από ένα τέμενος. Μέχρι στιγμής καταγράφονται ένας νεκρός και 10 τραυματίες.
Θα είναι το ενδιαφέρον των ΜΜΕ και των πολιτών-δημοσιογράφων εξίσου υψηλό με αυτό που επέδειξαν 15 μέρες πριν, όταν ένα άλλο αυτοκίνητο σκόρπισε το θάνατο στην London Bridge;
Αγχωνόμαστε το ίδιο όταν ακούμε για μιαν επίθεση στην Ασία και μιαν αντίστοιχη στην Ευρώπη;
Λυπούμαστε το ίδιο όταν σκοτώνεται ένας λευκός Ευρωπαίος χριστιανός και ένας μαύρος Αφρικανός μουσουλμάνος;
Κανονικά θα έπρεπε.
Διαφορετικά όσο δεν υπάρχει ο ίδιος βαθμός αλληλεγγύης προς όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού, γλώσσας και χρώματος, η τρομοκρατία θα εξαπλώνεται και θα μας κτυπά πιο συχνά την πόρτα.

Από τον ελληνικό λαό να ζητήσετε συγνώμη...

«Πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη αν κάποιοι κατηγόρησαν και ονόμασαν κάποιους γερμανοτσολιάδες», είπε ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Παναγιώτης Κουρουμπλής.
(Πηγή: iefimerida.gr, ΠΟΛΙΤΙΚΗ 08|06|2017 15:34)


Είτε ζητήσετε συγνώμη είτε όχι την ζημιά την κάνατε "σύντροφε"!
Όσο για το " κάποιοι ", σου υπενθυμίζεται ότι έχουν όνομα. Λέγονται ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ και εσύ "σύντροφε" είσαι μαζί τους.
Οι δε άλλοι, οι γερμανοτσολιάδες, ήταν η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Ήταν οι πρώην σύντροφοι σου.
Ήμασταν εμείς όλοι που βγαίναμε από προεκλογικές εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ και δεχόμασταν προπηλακισμούς, που τρομάζαμε να φτάσουμε στα αυτοκίνητά μας για να γλυτώσουμε από αυτούς που επέλεξες "σύντροφε" για να συμπορευτείς.
Όχι, δεν θα δεχτούμε τη συγνώμη σας γιατί δεν είναι ειλικρινής.
Στην πραγματικότητα ζητάτε άλλοθι για τα δικά σας "ναι" στα νέα μνημόνια, για τα δικά σας "ja" στην Τρόικα.
Άλλοθι γιατί συνωστιζόσασταν ανερυθρίαστα στο κέντρο της Πλατείας και πολλοί από τους όψιμους συντρόφους σου έβγαζαν λογύδρια αναμοχλεύοντας τα σκοτεινά ένστικτα των αγανακτισμένων.
Γιατί οι αριστεροί Συριζαίοι μοιράστηκαν την Πλατεία με τους Χρυσαυγίτες.
Τι αισθανόσουν όταν εσύ, όντας μέσα στη Βουλή, γνώριζες ότι οι απέξω μούτζωναν, εσένα τον ίδιο, τους συναδέλφους σου και κυρίως τον θεσμό που οι πολίτες σε εξέλεξαν για να υπηρετήσεις;

Είναι εύκολο να ζητάτε συγνώμη, όμως δεν θα σας τη δώσουμε.
Όχι από μνησικακία αλλά γιατί δεν την αξίζετε.
Γιατί κάνατε το λαϊκισμό σημαία.
Γιατί στα δύσκολα δεν βάλατε πλάτη για τη χώρα.
Γιατί η ρητορική σας δίχασε το λαό.

Κηδεία και παραχάραξη της ιστορίας

Πολύ απίθανα πράγματα συμβαίνουν στις μέρες μας και μάλιστα μετά από νεκρώσιμες ακολουθίες.
Κάποιοι και πιο συγκεκριμένα κάποιος νομίζει πως ένας επικήδειος λόγος αρκεί για να ... ξαναγραφεί η ιστορία.
Πολιτισμός δε σημαίνει μόνο να σιωπούμε μπροστά στη σορό και μπροστά στο πένθος των οικείων.
Πολιτισμός, επίσης, σημαίνει πως δεν επιτρέπεται ο καθένας -ανεξάρτητα του θεσμικού μανδύα που φέρει- να παίρνει το μικρόφωνο και να λέει ότι του κατεβαίνει.

Ημέρα Μνήμης...

Ημέρα εθνικής μνήμης η σημερινή.
Τα αδέρφια μας εκδιώχθηκαν από τον τόπο τους, κυνηγήθηκαν, δολοφονήθηκαν.
19 Μάη και υποκλινόμαστε στο κουράγιο και στη δύναμη ψυχής των Ποντίων γιατί κατάφεραν, παρά τη λυσσαλέα επίθεση των Νεότουρκων, να κουβαλήσουν την πατρίδα στη ψυχή τους σ' όποια χώρα και να έφτασαν.
Γιατί συνεχίζουν να μεταλαμπαδεύoυν την αγάπη για τον άγνωστο Πόντο στη καρδιά των παιδιών τους είτε στην Ελλάδα, είτε στην Κύπρο, στην Αυστραλία και παντού στον κόσμο.
Γιατί σέβονται την καταγωγή τους και δεν λησμονούν τα χώματα των παππούδων τους.
Γιατί συνεχίζουν στο άκουσμα της λύρας να ταξιδεύουν με το νου στην Αμισό, την Τραπεζούντα και την Κερατώσουν.

Υπουργός είναι, ότι θέλει κάνει…

Πολλοί είναι αυτοί που διερωτώνται γιατί εξαφανίστηκαν οι αγανακτισμένοι τώρα που οι μισθοί και οι συντάξεις έφτασαν στο ναδίρ, η ανεργία κτυπά κόκκινο και επαναστατική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ανακαλύπτει τα καλά της εξουσίας.
Είναι απλό. Τώρα ξέρουν πως δεν θα υπάρξουν ξανά αγκαλίτσες και πατριωτικά τραγουδάκια με τα τότε πρωτοπαλίκαρα της πλατείας Συντάγματος.
Γιατί τα τότε επαναστατημένα πρωτοπαλίκαρα σήμερα κυβερνούν.
Ειδικά αν αισθανθούν ότι απειλείται η καρέκλα τους θα απαντήσουν με την χειρονομία που αρέσκεται ο κύριος Καμμένος.
Γι’ αυτό και καταντά απίστευτα κουραστικό να ακούμε και να διαβάζουμε κάθε φορά πόσο πολύ μας ξαφνιάζουν οι συμπεριφορές των κυβερνώντων και άλλων θεσμικών παραγόντων.
Μήπως να αναλογιστούμε την δική μας ευθύνη για το γεγονός ότι εκλέγονται και διαχειρίζονται τις ζωές μας τραμπούκοι, ανόητοι, φασίστες, ομοφοβικοί, ρατσιστές και αγράμματοι;
Πάντως δεν εκλέγονται από μόνοι τους.
Καλό είναι την επόμενη φορά που θα σταθούμε μπροστά στην κάλπη να έχουμε στο νου μας την εικόνα του Υπουργού Άμυνας της Ελληνικής Κυβέρνησης στον αγώνα υδατοσφαίρισης.
Η χειρονομία του δεν είναι τυχαία αλλά ενδεικτική για το ήθος και ύφος όλων όσων θεωρούν ότι είναι μόνιμοι εξουσιαστές.
Η δική μας ψήφος ταΐζει την αλαζονεία και την έπαρσή τους.
Γι’ αυτό κόψτε τους το «φαΐ» να απαλλαγούμε από αυτούς.

8 ώρες εργασία, 8 ώρες ελεύθερος χρόνος, 8 ώρες ύπνος…

Αμερική στο λυκόφως του 19ου αιώνα.
Σικάγο1η Μάη 1886, εργατική πορεία με αίτημα το οκτάωρο. Αστυνομική βία.
Τα αμερικανικά συνδικάτα είναι αποφασισμένα.
Απαγχονισμός 8 συνδικαλιστών που κρίθηκαν ένοχοι για το θάνατο ενός αστυνομικού. Αίμα και αγώνας.
Αγώνας και αίμα.
Για όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα και αυτονόητα και έφτασαν να συμπεριλαμβάνονται στις συλλογικές συμβάσεις, όπως λ.χ. οκτάωρο, άδεια διακοπών, άδεια ασθένειας ή λοχείας, χύθηκε αίμα και δόθηκαν πολύ δύσκολοι αγώνες.
Σήμερα που υποχωρούν παγκόσμια τα εργατικά/εργασιακά δικαιώματα οφείλουμε να κάνουμε τους δικούς μας αγώνες.
Για μας. Για την νέα γενιά. Για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Ας πάψουμε να προβάλλουμε την κρίση ως άλλοθι και ας τιμήσουμε την εργατική Πρωτομαγιά και τους αγώνες όλων των εργατών και εργαζομένων που κατοχύρωσαν το οκτάωρο και που έθεσαν τα θεμέλια για καλύτερες εργασιακές συνθήκες ξεκινώντας από τα πολύ-πολύ απλά:
- Καταγγέλλουμε την ανασφάλιστη εργασία
- Δεν κλείνουμε τα μάτια σε δουλεμπορικές πρακτικές επειδή τα θύματα είναι ξένοι εργάτες
- Επιδιώκουμε το οκτάωρο εργασίας και όχι τις ελαστικές μορφές απασχόλησης
- Πληρώνουμε τους εργαζόμενους κανονικά και δεν τους απειλούμε με απόλυση όταν διεκδικούν τα δικαιώματά τους
- Δεν απολύουμε τους εργαζόμενους και αν γίνει τότε τους δίνουμε την οφειλόμενη αποζημίωση
- Δεν εφαρμόζουμε σεξιστικές συμπεριφορές απέναντι στις γυναίκες εργαζόμενες και σεβόμαστε τη μητρότητα
- Στην παιδική εργασία λέμε όχι
- Να μην μπερδεύουμε τα εργατικά κινήματα και τα συνδικάτα με κομματικές στοχεύσεις
- Αντιμετωπίζουμε τον εργαζόμενο με αξιοπρέπεια αν θέλουμε να ονοματίζουμε και τους εαυτούς μας αξιοπρεπείς
- Προστατεύουμε την εργασία και την διεκδικούμε ως αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε πολίτη.
Καλό μήνα.

Και του χρόνου με υγεία.
Να ανταμώνουμε, να αγκαλιαζόμαστε και να ανταλλάσσουμε ευχές.
Γιατί είναι υπέροχο να νικά η ζωή το θάνατο.
Να σμίγει η Περσεφόνη με τη μάνα της.
Να συγχωρεί ο Εσταυρωμένος τους ληστές.
Να χαμογελά η Παναγία.
Γιατί είμαστε τυχεροί που ανασαίνουμε τις μυρωδιές της Άνοιξης…
Χρόνια πολλά

Η δικαίωση έφτασε από τη Χάγη!

Ποιος θυμάται την υπόθεση της Μανωλάδας; Δηλαδή, τότε που οι ιδιοκτήτες φυτειών φράουλας απάντησαν με πυροβολισμούς στην αγωνία των εργατών να διασφαλίσουν τα δεδουλευμένα τους.

Έχει σημασία που τα θύματα των δουλεμπόρων κατάγονται από το Μπαγκλαντές;

Ουδεμία! Κάλλιστα μπορούσαν να ήταν Αλβανοί, Πακιστανοί, Κούρδοι αλλά και Έλληνες.

Εξάλλου, όσοι εμπορεύονται ανθρώπους αδιαφορούν για την φυλετική καταγωγή των θυμάτων τους.

Αρκεί αυτοί οι άνθρωποι να έχουν την ανάγκη του μεροκάματου που τους εξασφαλίζει ίσα-ίσα ένα ξεροκόμματο για να κρατηθούν στη ζωή.
Όταν σε θεωρούν παράνομο, παράσιτο και απόκληρο, όταν κατηγοριοποιείσαι κοινωνικά στα κάτω-κάτω της κλίμακας, ο κάθε εργοδότης μπορεί να σου φερθεί ασύδοτα, πρόστυχα και εγκληματικά.

Στη συγκεκριμένη φυτεία στη Μανωλάδα, οι πρόσφυγες εργάτες δούλευαν 12 ώρες την ημέρα και ζούσαν σε παράγκες χωρίς τουαλέτες ή τρεχούμενο νερό.
Το κερασάκι στην τούρτα ή καλύτερα η φραουλίτσα στην τούρτα ήταν όταν οι δυο ιδιοκτήτες της φυτείας και ένας ένστολος φρουρός-απ' αυτούς που τους επόπτευαν στα χωράφια- άνοιξαν πυρ εναντίον των εργατών και τραυμάτισαν σοβαρά 30 από αυτούς.

Από μόνο του ως γεγονός θα μπορούσε να θεωρηθεί μεγάλη ντροπή για τη χώρα μας.

Δυστυχώς όμως υπάρχει μεγαλύτερη.

Είναι η διαπίστωση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ότι η Ελλάδα παρέβη τις υποχρεώσεις της και δεν απέτρεψε την εμπορία ανθρώπων, δεν προστάτεψε τα θύματα, δεν διερεύνησε αποτελεσματικά αν διαπράττονται εγκλήματα και δεν τιμώρησε τους υπεύθυνους για την εμπορία.
Τα θύματα της "Μανωλάδας" δεν δικαιώθηκαν από το ελληνικό δικαστήριο.

Γι' αυτό, επικαλούμενοι το άρθρο 4 § 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (απαγόρευση της καταναγκαστικής εργασίας), προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εκπροσωπούμενοι από το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και το Open Society Justice Initiative.
Εχτές, 30 Μάρτη 2017, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δικαίωσε τα θύματα ενώ το ελληνικό κράτος υποχρεούται να καταβάλει αποζημίωση από 12.000 έως 16.000€ σε κάθε έναν από τους 42 αιτούντες που προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Με αυτήν την απόφαση δικαιώνονται μόνο 42 από τα θύματα της καταναγκαστικής εργασίας στην Ελλάδα αφού "Μανωλάδες" υπάρχουν πολλές.
Είναι όμως πολύ σημαντικό, ότι μαζί μ' αυτούς δικαιώνονται και όσοι συνεχίζουν να προβάλουν αντίσταση στη βαρβαρότητα, όλοι αυτοί που αγωνίζονται για μια κοινωνία δίκαιη.

Όσο περισσότεροι γίνονται αυτοί που πιστεύουν στις ίσες ευκαιρίες για τον καθένα και την καθεμιά ανεξαρτήτως φύλου και φυλής, τόσο θα λιγοστεύουν οι "Μανωλάδες".

Οι ήρωες του 1821 στέλνουν μήνυμα...

Τιμή και δόξα σε όλους όσοι οραματίστηκαν, πίστεψαν και αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Οθωμανούς και τη σύσταση ενός ελεύθερου ελληνικού κράτους.

Τιμή και δόξα στους Έλληνες Απόδημους που οργάνωσαν από τις παραδουνάβιες χώρες την εθνεγερσία.

Τιμή και δόξα στους φιλέλληνες που συνέδεσαν την επανάσταση με την αρχαία ελληνική Δημοκρατία και αγωνίστηκαν μαζί με τους επαναστατημένους Έλληνες για τη θεμελίωσή της.

Τιμή και δόξα στους απλούς ανθρώπους που δεν συνήθισαν το φέσι παρόλα τα 400 χρόνια επιβολής του.

Τιμή και δόξα στους ήρωες που έπεσαν μαχόμενοι.

Η πραγματική τιμή, όμως, που μπορούμε να κάνουμε σε όλους αυτούς είναι να πάρουμε το μήνυμα που στέλνουν μέσα από τον αγώνα τους.

Ότι, δηλαδή, αξίζει να αγωνιζόμαστε και να θυσιάζουμε όσα αγαπάμε για την Πατρίδα.

Κάτι που δεν έκαναν οι πολιτικοί μας ταγοί το 2010 που ξέσπασε η κρίση. Τότε, όχι μόνο δεν θυσιάστηκαν για την πατρίδα, τουναντίον την θυσίασαν στο βωμό των προσωπικών τους φιλοδοξιών και της ματαιοδοξίας μιας πρωθυπουργικής καρέκλας.

Η δικαίωση του αγώνα του 1821 δεν έρχεται μέσω των στρατοκρατικών παρελάσεων και των λογυδρίων στις εξέδρες των επισήμων.

Παρά μόνο θα έρθει, όταν σεβαστούμε ο ένας τον άλλο, όταν συνειδητοποιήσουμε ότι εκτός των δικαιωμάτων έχουμε και υποχρεώσεις.

Όταν προστατεύουμε την ασφάλεια, την περιουσία και το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση και βούληση του καθενός συμπολίτης μας ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, θρησκείας και σεξουαλικού προσανατολισμού.

Όταν αγαπήσουμε και προστατέψουμε την Δημοκρατία.

Όταν αντιληφθούμε ότι ελευθερία είναι υπέρτατο αγαθό και πως πρέπει να την διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.

Χρόνια πολλά.


(Η σφαγή της Χίου, Ευγένιου Ντελακρουά)

«Εμείς και οι Άλλοι» κατά τον Γερούν…

Την παγκόσμια ημέρα κατά των διακρίσεων επέλεξε ο Jeroen Dijsselbloem (Γερούν Ντάισελμπλουμ) να δώσει συνέντευξη και εκφράσει ένα ρατσιστικό και ξενοφοβικό λόγο που διχάζει τους λαούς της Ευρώπης.

Κατάφερε μέσα σε ελάχιστες προτάσεις να στοχοποιήσει τους λαούς του Νότου, να αναπαράξει και να διαδόσει στερεότυπα για τον τρόπο που ζουν και συμπεριφέρονται.

Είναι απαράδεκτο, ο ίδιος ο Πρόεδρος του EUROGROUP, να ακυρώνει τις αρχές της αλληλεγγύης και της συνοχής στην Ευρώπη με διχαστικές δηλώσεις και να εισάγει διακρίσεις εις βάρος των γυναικών.

Δηλαδή, αν οι θεσμικοί εκπρόσωποι της Ευρώπης έχουν αυτές τις αντιλήψεις γιατί διερωτόμαστε για την άνοδο του λαϊκισμού και τα διψήφια νούμερα που παίρνουν τα ακροδεξιά κόμματα στις εκλογές.

Τα κάστρα πέφτουν από μέσα. Για να μη συμβεί αυτό και με την Ευρώπη, θα πρέπει ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης να πάρει θέση απομονώνοντας τον Ντάισελμπλουμ και όλους τους άλλους υψηλόβαθμους της ΕΕ που έχουν αυτές τις αντιλήψεις.

Μπορεί οι ρατσιστές, οι ομοφοβικοί, οι σεξιστές, οι ξενοφοβικοί να είναι μίζερα, συμπλεγματικά, πραγματικά αξιολύπητα ανθρωπάκια, ωστόσο γίνονται επικίνδυνοι γιατί δηλητηριάζουν την κοινωνία. Ταΐζουν και τρέφουν τη μισαλλοδοξία. Ενισχύουν τα φασιστικά κόμματα. Είναι τοξικοί σε κάθε έκφανσή τους.
Οφείλουμε να τους αντιπαλέψουμε. Να εξαλείψουμε τις διακρίσεις. Να δικαιούται καθένας ελεύθερα να εκφράσει την υπερηφάνεια του για την καταγωγή του, το φύλο του, την θρησκεία του, τον σεξουαλικό του προσανατολισμό.
Παλεύουμε κατά των διακρίσεων και απλώνουμε το χέρι στους συνανθρώπους και συνοδοιπόρους μας.

Και αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν θα ήτανε πατίνι

Σαφώς, οι αναφορές στο ‘ένδοξο’ παρελθόν του ΠΑΣΟΚ είναι πολύ κουραστικές για όσους έγιναν μέλη του αγνοώντας ή καλύτερα προσπερνώντας τις αρχές του, τον ιδεολογικό του προσανατολισμό και φυσικά τη Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη.
Κατανοητό και σεβαστό εν πολλοίς, γιατί όσο να’ ναι ρε αδερφέ από την εποχή του Αντρέα μέχρι σήμερα μπήκε πολύ νερό στο αυλάκι.
Όμως, καταντά επίσης απίστευτα κουραστικό για τους υπόλοιπους -έως προσβλητικό - η αγωνία αυτής της ομάδας μελών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΣΥΜ να μη κακοκαρδιστεί η ΝΔ και να μην κακοχαρακτηριστούν ως αριστεροί.
Στην πρεμούρα τους δε απάνω, προσπαθούν -ματαίως- να εμπλέξουν την Φώφη Γεννηματά σε δοσοληψίες με άλλα κόμματα και κυρίως επιχειρούν να την νουθετήσουν!
Η δουλειά τους, παρότι θα έπρεπε να είναι η σε βάθος μελέτη και κυρίως κατανόηση του ιδεολογικοπολιτικού χώρου που ανήκουν, εξαντλείται στο να κάνουν υποθέσεις κατά πόσο και υπό ποιες προϋποθέσεις η Πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, σε περίπτωση που γίνουν εκλογές θα συναινέσει για τη συμμετοχή της σε κυβέρνηση. Φυσικά φανερός πόθος τους είναι να είναι πρώτο κόμμα η Ν.Δ.
Πόσο άκυρες και ανούσιες έως ανόσιες συζητήσεις για υποθετικά σενάρια θα γίνονται στο όνομα της Κεντροαριστεράς; Όλες εκ του πονηρού. Όλες από συγκεκριμένους.
Δημιουργούν θόρυβο γιατί δεν αντέχουν ότι η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πέτυχε το στόχο της να ενδυναμωθεί η Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Δεν αντέχουν καν την ιδέα ότι βρέθηκαν παλιοί σύντροφοι ξανά μαζί να αγωνιστούν για την αξιόπιστη μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη που έχει ανάγκη ο λαός και η χώρα.
Μικρόψυχοι και κακόψυχοι γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνει ενότητα.
Κάπου εδώ να σταματήσει και το παραμυθάκι ότι το 2012 κάποιοι πήραν το ΠΑΣΟΚ στους «στιβαρούς» τους ώμους και δεν το άφησαν να βουλιάξει.
Ο πολιτικός πολιτισμός δεν επιτρέπει παραπάνω σχολιασμό.
Όμως επιβάλλεται να σημειωθεί ότι το ΠΑΣΟΚ κρατήθηκε από την βάση του ζωντανό και το 2012 και ότι το ΠΑΣΟΚ δεν χρωστάει σε κανένα. Αντίθετα του χρωστούν πολλοί και πολλές.
Ψιτ, ψιτ και που είστε, είναι πολύ πιο έντιμο, όσοι εμφορούνται από νεοφιλελεύθερες ιδέες να πάνε στη ΝΔ. Ουδείς θα τους παρεξηγήσει και ούτε η ΝΔ θα παρεξηγηθεί.
Δεν χρειάζονται τα επίπλαστα διλήμματα χωρίς ηθικό και πολιτικό περιεχόμενο.
Κυρίως, υπενθυμίζεται πως όλοι μας είμαστε μεγάλα παιδιά και ακούσαμε χρόνια τώρα το παραμυθάκι της κολοβής αλεπούς. Δεν θέλουμε κύριοι …σταφύλια.

Ένα βήμα μπρος και 67 χρόνια πίσω

Στην Κύπρο την θαλασσοφίλητη. Στην Κύπρο την κατεχόμενη.
Στην Κύπρο με την πράσινη γραμμή να χωρίζει βίαια τον Βορρά από τον Νότο.
Στην Κύπρο που υποτίθεται θέλουμε να επουλωθούν τα τραύματα από τις δικοινοτικές διαμάχες 2 τουλάχιστον δεκαετιών.
Στην Κύπρο που αγωνιούν οι ηλικιωμένοι πρόσφυγες κατά πόσο θα προλάβουν να ταφούν στο χώμα που τους γέννησε.
Στην Κύπρο που κάθε λίγες μέρες κηδεύει τα οστά των αγνοούμενων παιδιών της, τουρκοκύπριων και ελληνοκύπριων.
Σ’ αυτήν ακριβώς την Κύπρο, σήμερα, ψηφίστηκε στη Βουλή μετά από πρόταση του ΕΛΑΜ -αδελφό κόμμα της Χρυσής Αυγής- τροπολογία για να εορτάζεται στα σχολεία το ενωτικό δημοψήφισμα του ’50.
Ποιους και τι ακριβώς εξυπηρετεί ο εορτασμός ενός δημοψηφίσματος που διενεργήθηκε μέσα σε ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο, μεσούντος του 20ου αιώνα, όταν η Κύπρος, ακόμα, ήταν αποικία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας;
Τι επιχειρείται ακριβώς; Να ανοίξει ξανά το ανύπαρκτο θέμα της Ένωσης για να επαναφέρουν και οι Τουρκοκύπριοι εθνικιστές το ταξίμ;
Κάνουμε εξυπηρέτηση της Τουρκίας;
Εν μέσω συνομιλιών, ακόμα και αν αχνοφαίνεται μια έστω σχετική πρόοδος, εμείς ψηφίζουμε να εορτάζεται ένα ζήτημα το οποίο έχει λήξει προ πολλού ενώ, εν τω μεταξύ, μεσολάβησαν ο αγώνας της ΕΟΚΑ, η ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι δικοινοτικές ταραχές του ’63 και ’67 το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή.
Έλεος πια.
Μπορεί η χώρα μας να είναι η γη της ελιάς και της λεμονιάς αλλά κάποιοι επιχειρούν να την καταντήσουν και γη της φαιδράς πορτοκαλέας!
Οι άνθρωποι όταν οραματίζονται το μέλλον κοιτούν μπροστά.
Ειδικά, όταν αυτοί οι άνθρωποι είναι παιδιά ενός τόπου που έχει κατοχικό στρατό και συρματοπλέγματα, έχουν υποχρέωση και καθήκον να κοιτούν μπροστά.

Ευτυχώς είναι λίγοι …

Υπάρχουν κάποιοι γονείς από τον Νέο Ικόνιο Περάματος που εγγράφουν τα παιδιά τους σε άλλο σχολείο για να μην είναι μαζί με τα προσφυγόπουλα. Μπορεί να ακούγεται οξύμωρο, ωστόσο πρόκειται για μια θλιβερή πραγματικότητα.
Από το Νέο Ικόνιο! Τα σπέρματα και τα θρέμματα, δηλαδή, των προσφύγων που έφτασαν το 1923 στην Ελλάδα δεν άκουσαν ποτέ για τις συνθήκες διαβίωσης των παππούδων τους αφού εγκατέλειψαν την πατρίδα τους.
Δεν είχαν ποτέ μια γιαγιά να τους εξιστορήσει το ρατσισμό, τους ευτελισμούς και αποκλεισμούς που δέχτηκαν από τις κλειστές και φοβικές κοινωνίες της Μεγάλης Πατρίδας.
Τόσο στενόμυαλοι, τόσο κακόψυχοι.
Είναι ντροπή να είσαι ρατσιστής.
Είναι δυο φορές ντροπή να είσαι ρατσιστής και να κρύβεσαι πίσω από τις ευτελείς δικαιολογίες των μη εμβολιασμένων παιδιών.
Είναι απόλυτη ξεφτίλα να είσαι ρατσιστής ενώ έχεις προσφυγικό υπόβαθρο και γεννήθηκες στο Νέο Ικόνιο που το έκτισαν και του έδωσαν ζωή οι Έλληνες πρόσφυγες του Ικονίου.

Νοσταλγία

Απόκαμε το ματσικόριδο της Σαλαμίνας.
Αιώνες τώρα του έκλεβαν τη μυρωδιά Σαρακηνοί και Φράγκοι, Γενουάτες και Ενετοί και Άγγλοι.
Όμως πιότερο κουράστηκε μ' αυτούς τους τελευταίους κατακτητές.
Δεν τους αντέχει.
Θέλει να κοιμηθεί, ίσως και ονειρευτεί τον Τεύκρο.
Μόνο αυτός θα το ορμηνέψει πώς να μη μαραθεί από νοσταλγία.

Η διακριτική ανθρωπιστική προσφορά των ομογενών προς την πατρίδα

Ευγενές το στοίχημα του Συλλόγου «Δορυφόρος» στο Μόναχο να καταστήσει θεσμό της παροικίας του Μονάχου την ετήσια φιλανθρωπική εκδήλωση που διοργανώνεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και μετά από δική του πρωτοβουλία.
Πέρυσι ο «Δορυφόρος», Σύλλογος για την προώθηση του διαλόγου μεταξύ των νέων στην Ευρώπη, σε αγαστή συνεργασία με ελληνικούς εθνικοτοπικούς συλλόγους και την ενορία Αγίου Γεωργίου στην περιοχή του Βέστεντ διοργάνωσαν μια όμορφη γιορτή που προσέλκυσε δεκάδες συμπατριωτών μας. Τα έσοδα προσφέρθηκαν στο «Χαμόγελο του Παιδιού».
Φέτος από μιαν αντίστοιχη γιορτή αγάπης και προσφοράς θα έσοδα θα διατεθούν στο ορφανοτροφείο «Μέλισσα».
Είθισται, οι σύλλογοι, οι Κοινότητες και γενικότερα οι οργανωμένοι φορείς του Ελληνισμού να λειτουργούν στα ξένα κυρίως για να κρατήσουν τις γέφυρες με την Πατρίδα ανοικτές, να υποστηρίζουν τα εθνικά μας θέματα, να διατηρούν τα πολιτιστικά και πολιτισμικά στοιχεία του τόπου καταγωγής τους και να συνδράμουν στις ανάγκες των συμπατριωτών στις κοινωνίες που ζουν.
Τα τελευταία χρόνια, όμως, τα τόσο δύσκολα για την Ελλάδα, υπάρχουν Ελληνικές Κοινότητες και Σύλλογοι στην Διασπορά που αναπτύσσουν ανθρωπιστική δραστηριότητα υπέρ αναξιοπαθούντων συμπατριωτών και διάφορων ιδρυμάτων στην πατρίδα.
Είναι, δε, αυτές οι πρωτοβουλίες αξιέπαινες και ιδιαιτέρως συγκινητικές γιατί βασίζονται στην αλληλεγγύη, στην ευαισθησία και στην προσφορά προς στον συνάνθρωπο και πραγματοποιούνται μέσω της εθελοντικής εργασίας.
Επιπλέον, αυτές οι δράσεις που ανακουφίζουν παιδιά, ενήλικες και άτομα τρίτης ηλικίας, είναι η αποστομωτική απάντηση σε όλους όσοι θεωρούν τον οργανωμένο απόδημο ελληνισμό κρατικοδίαιτο και με προσβλητικό τρόπο εξισώνουν και ισοπεδώνουν τους πάντες και τα πάντα.
Στο «Δορυφόρο», στις λοιπούς Συλλόγους και στους εθελοντές που εγγυώνται την επιτυχία και της αυριανής φιλανθρωπικής εκδήλωσης, αλλά και σε όλους τους φορείς τις ομογένειας που στέκονται δίπλα σε συμπατριώτες μας και ελληνικούς φορείς που επλήγησαν από την οικονομική κρίση, η μόνη η ευχή που του ταιριάζει είναι η καλή συνέχεια.

Θύμωσε ο Μητσοτάκης και ο Γιακουμάτος έχασε τον …προσανατολισμό του

Τα δημόσια πρόσωπα πρέπει να σκέφτονται δυο και τρεις φορές τι πρόκειται να πουν. Και φυσικά αυτό κάνουν αφού γνωρίζουν -ειδικά οι πολιτικοί- ότι οι δηλώσεις τους αφενός δίνουν «γραμμή» στους ψηφοφόρους και αφετέρου επηρεάζουν τμήματα της κοινωνίας.
Το γνωρίζει και ο κύριος Γιακουμάτος, ο βουλευτής της ΝΔ.
Γι’ αυτό και οι σημερινές του δηλώσεις για την ομοφυλοφιλία είναι συνειδητές. Δεν έχουν επ’ ουδενί να κάνουν με χαριτολόγημα (θα ήταν εξάλλου ακόμα πιο αισχρό) αλλά με μια βαθιά συντηρητική αντίληψη.
Μια σκοταδιστική αντίληψη που χωρίζει τους ανθρώπους σε κατηγορίες, τους απαγορεύει να αυτοπροσδιορίζονται σεξουαλικά και να έχουν δικαίωμα στη διαφορετικότητα.
Όμως, όπως λέει και ο σοφός λαός, πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι. Όπου χούι -στην προκειμένη περίπτωση- βλέπε ομοφοβία.
Ωστόσο, αυτό που είναι ιδιαίτερα εξοργιστικό με τους ομοφοβικούς, είναι η βιάση τους αμέσως μετά από μια ομοφοβική ατάκα να συμπληρώσουν ότι δεν έχουν πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους και έχουν κυρίως ότι έχουν φίλους ομοφυλόφιλους.
Τους απαντάμε ότι είναι υποκριτές. Επίσης, ότι είναι και φασίστες γιατί προσβάλλουν και αμφισβητούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι και μισάνθρωποι γιατί με τη στάση και τη συμπεριφορά τους ενθαρρύνουν την ανθρωποφαγία.
Χειρότεροι όμως από όλους είναι οι κατ’ επίφαση προοδευτικοί που καλύπτονται πλήρως από δηλώσεις σαν αυτές του Γιακουμάτου παρότι παραμένουν μουλωχτοί.
ΥΓ: η «διορθωτική» δήλωση του Γιακουμάτου μετά από παρέμβαση του Προέδρου της ΝΔ, πως δεν είναι ομοφοβικός επειδή ψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης και το νομοσχέδιο για την άρση οποιασδήποτε διάκρισης, έκανε μέχρι και τα σαλιγκάρια να γελάσουν…

Εισήγηση στην 6η Σύνοδο της ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ, 15 Ιαν. 2017

Συντρόφισσες, σύντροφοι
Καλή και τυχερή χρονιά για σας,
Καλή χρονιά για την Ελλάδα.
Χάριν οικονομίας χρόνου θα περιορίσω την εισήγησή μου στα του οίκου μας, μόνο που θα κάνω μιαν εξαίρεση για το θέμα της Κύπρου.
Θα συμφωνήσω με τον σύντροφο Ανδρουλάκη ότι η μη λύση του Κυπριακού δεν είναι λύση. Θα προσθέσω επίσης ότι η μη λύση του Κυπριακού σημαίνει de facto διχοτόμηση του νησιού και παγίωση της τουρκικής εισβολής και κατοχής. Δεν είναι συναισθηματική η τοποθέτηση επειδή τυγχάνει να είμαι πρόσφυγας. Είναι απόλυτα ρεαλιστική. Πέρασαν 42 χρόνια και 6 μήνες από την εισβολή. Μέσα σ’ αυτό το διάστημα δημιουργούνται τετελεσμένα. Θα αναφερθώ μόνο σε ένα, στο θέμα των εποίκων. Υπάρχουν δυο γενιές εποίκων και βρίσκεται προ των πυλών και η τρίτη γενιά. Αυτό σημαίνει πολλά.
Επιζητείται λοιπόν η λύση που θα είναι βιώσιμη, για να μπορεί να λειτουργήσει το κράτος σε βάθος χρόνου και προς όφελος όλων των κατοίκων την Κύπρου. Φυσικά υπάρχουν κόκκινες γραμμές, όπως είναι η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και η κατάργηση των εγγυητριών δυνάμεων. Μακάρι να μπορούσαμε να πετύχουμε στο σύνολο τους στόχους μας, αλλά άλλο τι επιθυμούμε και άλλο το εφικτό.
Στα δικά μας τώρα.
Τα τελευταία χρόνια ταλαιπωρηθήκαμε πολύ ως κόμμα. Δοκιμάστηκαν οι αντοχές μας.
Από την μια η δύσκολη αλλά αναγκαία απόφαση να σώσουμε την Πατρίδα από την χρεοκοπία και να την κρατήσουμε εντός Ευρώπης και ευρώ οδήγησαν εναντίον μας τις κοινωνικές ομάδες που παραδοσιακά μας στήριζαν.
Από την άλλη η συνωμοσιολογία, ο λαϊκισμός, οι εντεταλμένοι αγανακτισμένοι και τα Ζάππεια θόλωσαν την κρίση του λαού που έβλεπε ότι έχανε δικαιώματα, προνόμια και κεκτημένα, έβλεπε να οδηγείται στη φτώχεια.
Κοντά σ’ αυτά βιώσαμε από το 2010 ακόμα, την αγωνία πολλών να προλάβουν στασίδι στο ΣΥΡΙΖΑ καθώς επίσης και τα λάθη προβεβλημένων στελεχών μας με αποτέλεσμα και να συρρικνωνόμαστε εκλογικά και να ενισχύεται το κύμα γενικότερου αναχωρητισμού από το ΠΑΣΟΚ.
Είναι πολύ εύκολη υπόθεση η αποσύνθεση ενός πολιτικού χώρου. Αντιθέτως, η σύνθεση είναι δύσκολη και επίπονη διαδικασία και απαιτεί υπερβάσεις.
Η Πρόεδρος είχε το πολιτικό θάρρος να κάνει αυτές τις υπερβάσεις.
Έβαλε τελεία στο κακό σκηνικό και άλλαξε σελίδα.
Έδειξε και ακολουθεί το δρόμο της εξωστρέφειας.
Πριν ένα ακριβώς χρόνο κάλεσε σε συμπόρευση όλους όσους εμφορούνται από τις αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας και από προοδευτικές/ριζοσπαστικές ιδέες. Τους κάλεσε για συμμετοχή σε ισότιμη βάση και χωρίς προαπαιτούμενα.
Έχει μεγάλη σημασία ότι η Φώφη Γεννηματά λειτούργησε με όρους Παράταξης και όχι κόμματος.
Που οραματίστηκε να ενωθεί ξανά ο προοδευτικός χώρος που υπηρετεί διαχρονικά την Ελληνίδα και τον Έλληνα.
Η προσχώρηση του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών στην ΔΗΣΥ και η χτεσινή ανταπόκριση δεκάδων πρώην κοινοβουλευτικών και κυβερνητικών στελεχών στην πρόσκληση για ενίσχυση του εγχειρήματος, κυρίως όμως η εμπιστοσύνη που δείχνουν ξανά οι απλοί ψηφοφόροι, είναι μια καλή μαγιά.
Η σοφία των πολλών θα μας πάρει ένα βήμα πιο κοντά σ’ αυτά που ονειρευόμαστε και αγωνιζόμαστε να πετύχουμε.
Ανήκω σ’ αυτούς που πίστεψαν σ’ αυτήν τη διαδικασία γι’ αυτό και ως γραμματέας του Τομέα Απόδημου Ελληνισμού καλλιεργώ συνειδητά την λογική της ενότητας του χώρου στη Διασπορά.
Βέβαια ούτε τα ευχολόγια ούτε οι νέοι συνοδοιπόροι μας στη ΔΗΣΥ από μόνοι τους θα αναπτύξουν την επιθυμητή δυναμική. Χρειάζονται σεβασμός στον πολίτη και πολιτικό περιεχόμενο, συναινέσεις, συνεργασίες, σεβασμός στη συλλογικότητα, απαλλαγή από προσωπικές πικρίες, προσήλωση σε όσα μας ενώνουν και όχι σε όσα μας χωρίζουν.
Τα βήματα που θα μας οδηγήσουν να γίνουμε το προοδευτικό ρεύμα πλειοψηφίας που θα καθορίζει τις εξελίξεις στη χώρα μας είναι συγκεκριμένα.
Ενδεικτικά αναφέρω:
- Να αρχίσουμε έστω και τώρα να υπερασπιζόμαστε το έργο του ΠΑΣΟΚ κατά τη διάρκεια όλων ανεξαιρέτως των κυβερνητικών του θητειών. Να αφήσουμε σύντροφοι τα συμπλέγματα και τις στείρες αντιπαλότητες στην άκρη που έχουν σχέση με τους διάφορους Προέδρους του και Πρωθυπουργούς. Επείγει να αποκτήσουμε παραταξιακή συνείδηση, μνήμη, συνέχεια.
Με την ευκαιρία προτείνω να συμπεριληφθεί ξανά στη σελίδα του ΠΑΣΟΚ η ιστορία του Κινήματός
- Να ξεκαθαρίσουμε την ιδεολογική μας ταυτότητα. Δεν χρειαζόμαστε τους πάντες μαζί μας, και κυρίως αυτούς που παλινδρομούν μεταξύ της Προοδευτικής και της Συντηρητικής παράταξης. Αυτούς τους χαρίζουμε στη ΝΔ. Και μαζί μας να έρθουν για ένα διάστημα θα είναι από καιροσκοπισμό, πάντα θα αλληθωρίζουν δεξιά.
- Να στείλουμε ξεκάθαρο μήνυμα ποια στρώματα της κοινωνίας εκπροσωπούμε και πώς τους εκπροσωπούμε. Με ποιους είμαστε; Ποιους θεωρούμε σήμερα μη προνομιούχους, ποιοι θεωρούμε ότι δεν έχουν ίσες ή και καθόλου ευκαιρίες. Για ποιους παλεύουμε και αγωνιζόμαστε.
Να ξεκινήσουμε δηλαδή από την αρχή.
Να οργανώσουμε το Συνέδριο, να πείσουμε τους πολίτες και στις επόμενες εκλογές να θέσουμε ως στόχο τουλάχιστο τη δεύτερη θέση.
Καλό μας αγώνα σύντροφοι και συντρόφισσες

Κατερίνα Αυξεντίου
Μέλος ΚΠΕ

Άλλοι πρέπει να αγωνιούν για την συνάντηση Γεννηματά και Παπανδρέου και όχι εμείς σύντροφοι …

Μήπως χάνουμε εντελώς ο μέτρο παγιδευμένοι στον μικρόκοσμό μας, στα προσωπικά αδιέξοδα και τις ανασφάλειές μας;
Ακόμα να μας γίνει ξεκάθαρο ότι η αξιοπιστία της χώρας έφτασε στο ναδίρ και ότι ο κόσμος δεν αντέχει άλλο;
Αντιλαμβανόμαστε ότι μας κυβερνά μια παιδική χαρά;
Συμφωνούμε ότι υπάρχει άμεση ανάγκη για άλλη πολιτική; Από πού θα παραχθεί αυτή η πολιτική και από ποιους;
Χρειάζεται ο τόπος μια ισχυρή σοσιαλιστική σοσιλαδημοκρατική παράταξη που θα σταθεί απέναντι στους λαϊκιστικούς ακροβατισμούς που αρέσκεται η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και απέναντι στη νεοφιλελεύθερη πολιτική με την οποία μας απειλεί η ΝΔ;
Για να γίνουν αυτά χρειάζονται συναινέσεις, συνεργασίες, σεβασμός στη συλλογικότητα, απαλλαγή από προσωπικές πικρίες, προσήλωση στην ενότητα. Χρειάζεται να γίνει η υπέρβαση πρωτίστως για το καλό της Πατρίδας. Όλα τα άλλα έπονται. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πέρσι έτσι εποχή, αρνήθηκε τα περιχαρακώματα, αγνόησε το προσωπικό κόστος και έκανε ανοικτό κάλεσμα χωρίς προαπαιτούμενα σε κόμματα, δυνάμεις, πρόσωπα.
Γι’ αυτό οι μόνοι που δικαιούνται να φοβούνται και να αγωνιούν για την έκβαση της σημερινής συνάντησης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα άλλα κόμματα της μείζονος αντιπολίτευσης. Είναι η ίδια κυβέρνηση. Είναι και αυτοί που ετοιμάζονται να στήσουν νέα σχήματα οσονούπω γιατί δεν «χωράνε» πια στα υπάρχοντα.
Οι υπόλοιποι μόνο θετικά πρέπει να σκεφτόμαστε…

Διεκδικούμε την ειρήνη στην Κύπρο

Ήμουν παιδί όταν άκουγα για τις διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό.
Μακάριος, Κυπριανού, Βασιλείου, Κληρίδης, Παπαδόπουλος, Χριστόφιας, Αναστασιάδης.
Μέσα σ' αυτές τις προεδρικές θητείες από το '74 μέχρι σήμερα αναζητούσαμε την ελπίδα για λύση στο Κυπριακό.
Για λύση της κατοχής, για αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων. Φευ! Περνούσαν τα χρόνια και μεγαλώσαμε. Οι παππούδες μας πέθαναν στην προσφυγιά. Οι γονείς μας παλεύουν να αντέξουν, ίσως και προλάβουν να ξαναζήσουν στα χώματά τους. Εμείς κάναμε δικά μας παιδιά. Η πράσινη γραμμή μια μαχαιριά στη ψυχή μας.
Ακούμε από κόμματα της μείζονος αντιπολίτευσης στην Κύπρο πως η διαφαινόμενη λύση είναι προδοτική.
Ξανά εμφυλιακές πρακτικές που διχάζουν. Ο λαός μας υπέφερε από τον διχασμό.
Αυτός εξάλλου έφερε και τους Τούρκους μέσα στο σπίτι μας.
Πάθαμε και μάθαμε.
Είναι προδοσία να μην θέλεις συρματοπλέγματα και κατοχικό στρατό;
Είναι προδοσία να θέλεις να μονιάσεις με όλους τους συμπατριώτες σου;
Όπως οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουμε συλλογική ευθύνη για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι εθνικιστές σε βάρος άμαχου τουρκοκυπριακού πληθυσμού, άλλο τόσο δεν φέρουν ευθύνη και οι Τουρκοκύπριοι για τους δικούς τους ανεγκέφαλους εθνικιστές που δρούσαν εναντίον Ελληνοκυπρίων.
Θέλουμε μια δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση σύμφωνη με τις αποφάσεις του ΟΗΕ που να ικανοποιεί όλους τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Θέλουμε ειρήνη.
Θέλουμε επανένωση του τόπου μας.
Θέλουμε ένα ισχυρό ευρωπαϊκό κράτος με μία και μόνη κυριαρχία, μία διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια.
Θέλουμε την Κύπρο ελεύθερη από ξένες δυνάμεις.
Αν αυτές οι επιθυμίες είναι προδοσία τότε τι είναι η διχοτόμηση του νησιού που που ανερυθρίαστα επιθυμούν κάποιοι;
Δεν θέλουμε σε μια σταλιά τόπο να έχουμε σύνορα με την Τουρκία.
Είναι δικαίωμα η θέληση για επανένωση της πατρίδας μας και το διεκδικούμε!