Γι' αυτό δραπετεύει ο σοσιαλισμός

Αν αληθεύουν τα δημοσιεύματα και τοποθετηθεί ο Νίκος Χριστοδουλάκης ως επικεφαλής της διαπραγμάτευσης για το χρέος, τότε έρχονται τα πάνω-κάτω.
Ειδικά για κάποιους Πασόκους, αυτόκλητους «εισαγγελείς», που από το 2010 επιχαίρουν γιατί στο ΣΥΡΙΖΑ πήγαν μόνο οι εσωκομματικοί τους αντίπαλοι.

Τελικά το άρωμα της εξουσίας μοιάζει να έλκει όχι μόνο Τσοχατζοπουλικούς και λοιπούς συγγενείς αλλά και επώνυμους εκσυγχρονιστές.

Άξιον απορίας είναι κατά πόσο θα μπορέσουν όλοι αυτοί που επί 3 δεκαετίες δηλητηρίαζαν το ΠΑΣΟΚ με τις διαφορές τους και τις εντός του κόμματος φράξιες να βρεθούν ξανά μαζί.
Εκτός, βέβαια, και αν πρότεινε ο Κοτσακάς τον Χριστοδουλάκη!
Όλα πλέον είναι πιθανά σ’ αυτή τη χώρα και όλα είναι αναμενόμενα από τους ανθρώπους που κατά διαστήματα κρατούσαν την τύχης της – και την τύχη μας – στα χέρια τους.

Αν δεχτεί ο Χριστοδουλάκης τη θέση, αθροίζεται αυτόματα με τους υπόλοιπους που δίνουν φιλί ζωής στην κυβέρνηση. Ενδεχομένως και να το επιθυμεί.

Όμως, το μήνυμα που θα φτάσει στον κόσμο είναι πως ο Τσίπρας αρχίζει να μαζεύει και τα ορφανά του Σημίτη. Ανεπίτρεπτο και μόνο ως σκέψη!
Από την άλλη, αν ισχύει κάτι τέτοιο, ακυρώνεται και το σενάριο που εξυφαίνουν κάποιοι σημιτικοί σύντροφοι που παραμένουν στο ΠΑΣΟΚ, όπου θέλουν τον Παπανδρέου να σπεύδει στο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί η βαθύτερη επιθυμία τους έως και εμμονή είναι ο πλήρης αποπαπανδρεϊσμός του κόμματος.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι για να μπορέσει ο Τσίπρας να διατηρήσει τα ποσοστά του και να μπορέσει να κυβερνήσει αποτελεσματικά χρειάζεται ανθρώπους που γνωρίζουν από κομματική-οργανωτική δουλειά και από ανθρώπους που ξέρουν να κυβερνούν.
Κατανοητός λοιπόν ο λόγος που απευθύνθηκε και συνεχίζει να απευθύνεται στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Το ζήτημα βρίσκεται αλλού: πώς αυτά τα στελέχη αποδέχονται να εγκαταλείψουν τον πολιτικό-ιδεολογικό τους χώρο και να ενσωματωθούν ή συνεργαστούν με ένα πολιτικό μόρφωμα που από το 2009 ακυρώνει διαρκώς την ταυτότητά του στην προσπάθεια του να την αναδιαμορφώσει.
Που κλέβει στοιχεία και χαρακτηριστικά του ΠΑΣΟΚ, την ίδια ώρα που το απαξιώνει ποικιλοτρόπως.
Που λέει ψέματα, που δημαγωγεί, που δημιουργεί εμφυλιακές καταστάσεις και που προσπαθεί να επιβάλει στην κοινωνία μιαν εικονική πραγματικότητα.

Πώς μπορούν αυτοί οι πρώην σύντροφοι στο ΠΑΣΟΚ να συναγελάζονται και κυρίως να ανέχονται την απαξίωση του πολιτικού χώρου που τους ανέδειξε και που φυσικά υπηρέτησαν τόσο χρόνια;
Ποια δύναμη τους επιβάλλει να μην μπορούν να αρνηθούν μια θέση κάτω από τη σκιά της εξουσίας;

Η απάντηση είναι γνωστή και σίγουρα δεν εμπεριέχει ούτε ιδεολογικούς ούτε πολιτικούς όρους.

Το σχολείο είναι δικαίωμα για κάθε παιδί. Είναι δικαίωμα και για τα προσφυγόπουλα.

Παιδάκια που επέζησαν της λαίλαπας του πολέμου.
Παιδάκια που ανέβηκαν τον Γολγοθά κολυμπώντας και παλεύοντας με τα κύματα.
Αθώα παιδιά που έφτασαν στα χώματά μας αναζητώντας το μέλλον.
Όσοι ξέρουμε από προσφυγιά και όσοι κουβαλούμε στη ψυχή και στο νου μιαν Πατρίδα που η βία μας υποχρέωσε να εγκαταλείψουμε.
Όσοι ζούμε εδώ αλλά μια άλλη Πατρίδα τρέφει τα όνειρά μας.
Όσων οι γονείς και η παππούδες έφτασαν πρόσφυγες από τις Κυδωνιές, την Τραπεζούντα,την Καρπασία τον Καύκασο,την Κερύνεια, την Προύσα κυνηγημένοι στην Ελλάδα.
Όλοι όσοι κλάψαμε σε κάποιο σταθμό γιατί τα τρένα πήραν μακριά το παιδί, τον πατέρα, τον αδελφό.
Όσοι περιμέναμε με αγωνία ένα γράμμα να φτάσει από το Νέο Κόσμο, να ρίξει βάλσαμο στη ψυχή μας.
Όσοι ζήσαμε την προσμονή να αγκαλιάσουμε σφιχτά τους ξενιτεμένους μας.
Όλη η Ελλάδα, δηλαδή. Από άκρη σ’ άκρη.

Σε σας τα ξένα παιδάκια που ο πόλεμος, η βία, η φτώχεια, και μια μπαταρισμένη βάρκα έφερε στο κατώφλι μας, ευχόμαστε αυτό το σχολείο που σήμερα σας υποδέχεται, να θρέψει τα όνειρά σας.
Να σας πείσει ότι είστε ευπρόσδεκτοι σ’ αυτόν το τόπο.
Αυτό το σχολείο που σήμερα σας υποδέχεται ευχόμαστε να μπορέσει να πάρει το φόβο σας και να σας δώσει ελπίδα.

Επίσης,ευχόμαστε ολόψυχα να βρεθεί και το σχολείο που θα ανοίξει τις πόρτες του και στα προσφυγόπουλα άνω των 15 χρονών που πέφτουν θύματα των κλειστών» μυαλών των κρατούντων.

Καλή αρχή.

Ελέησον...!

Παρά το άδειασμά του από τον Πρωθυπουργό και την συνεπαγόμενη αναδίπλωση του, ο Υπουργός Παιδείας και -του ενός μάλλον- Θρησκεύματος διατηρεί παροιμιώδη ψυχραιμία και φυσικά δεν παραιτείται.

Η ύπαρξη και λειτουργία ενός κοσμικού κράτους χωρίς εκκλησιαστικά εξαπτέρυγα και βυζαντινά σύνδρομα κατέληξε ένα ιδεοληπτικό στοίχημα του κ. Φίλη, το οποίο χάθηκε κατά τη δίωρη συνεδρίαση των κκ Τσίπρα και Ιερώνυμου.

Χρειάζεται πολιτικό κουράγιο για να γίνουν μεταρρυθμίσεις και να υπάρξει αποσαφήνιση των διακριτών ρόλων κράτους και εκκλησίας.
Στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν (2000) υπήρξε κυβέρνηση –όντως όχι τόσο αριστερή όσο αυτή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ- που κατήργησε την αναγραφή του θρησκεύματος στην ταυτότητα χωρίς να λογαριάσει πολιτικό κόστος και παρά τις θυελλώδεις αντιδράσεις σκοταδιστών, φανατικών, και θρησκόληπτων που μεταφορικά και κυριολεκτικά «μαύρισαν» το Σύνταγμα.

Οι κωλοτούμπες της κυβέρνησης πολλές, οι αθετήσεις εξαγγελιών και υποσχέσεων ακόμα περισσότερες.
Όμως, ότι θα έφτανε στο σημείο να οπισθοχωρήσει ατάκτως μπροστά στο ράσο ουδείς το περίμενε.
Προφανώς έπεσε θύμα των «Καμμένων» αντανακλαστικών της!

Είναι σαφές ότι η χώρα πρέπει να παραμείνει αυστηρά προσηλωμένη στις αξίες του δυτικού πολιτισμού.
Διαφορετικά, κρίνοντας από τις ασθενικές αντιστάσεις των κυβερνώντων έναντι στη σθεναρή θέληση της Εκκλησίας να διατηρήσει βυζαντινά κεκτημένα, κινδυνεύουμε να ηττηθούμε …κατά κράτος.

Τιμημένα γερατειά...

Ενοχλήθηκε -λέει- ο Πρωθυπουργός για τη χρήση χημικών εναντίον των συνταξιούχων και ζήτησε εξηγήσεις από τον αρμόδιο Υπουργό.
So what Mr. Tsipras;
O κ. Τόσκας θα παραιτηθεί; Όχι!
Οι συντάξεις των συνταξιούχων θα επιστρέψουν σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο; Όχι!
Η κυβερνητική διανομή "σανού" θα σταματήσει; Όχι!
Γι' αυτό και δε σημαίνει απολύτως τίποτα για τους συνταξιούχους η ενόχληση του Πρωθυπουργού, όσο σφοδρή και να είναι...