Όλη
αυτή η συζήτηση και η παραφιλολογία γύρω από τις ΜΚΟ οδηγεί αφενός στην
ανάδειξη ενός θλιβερού σκορ ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ως προς τον αριθμό ημετέρων και
υμετέρων ΜΚΟ που "φρόντιζε" η εκάστοτε κυβέρνηση με τον λαϊκίστικο στόχο να
ικανοποιηθούν χαμηλά ένστικτα -προσωρινά ασφαλώς- των "δύστυχων και
ταλαίπωρων" ψηφοφόρων, και αφετέρου οδηγεί στην απαξίωση του θεσμού των
ΜΚΟ με στόχο να πληγεί η Κοινωνία των Πολιτών. Ο Μουζέλης (Το Βήμα, 1997)
χαρακτηρίζει την Κοινωνία των Πολιτών ως ένα αυτοκυβερνώμενο «ενδιάμεσο» χώρο
μεταξύ κράτους και αγοράς, αποτελούμενο από θεσμούς και ομάδες, οι οποίες
λειτουργούν κατά του αυταρχισμού και της υπερσυγκέντρωσης του κράτους, της
οικονομίας, της κοινωνίας και του πολιτισμού.
Μέσα
στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, η Κοινωνία των Πολιτών μπορεί να
αντιμετωπίσει τα παράγωγα του καπιταλισμού, να συμβάλει τόσο στον εξανθρωπισμό
της κοινωνίας όσο και στην μετάβαση από
το ατομικό στο συλλογικό, βάζοντας τα θεμέλια για μια Δίκαιη Κοινωνία.
Γι’ αυτό ας μην επιτρέψουμε να καούν
κοντά στα ξερά και τα χλωρά. Δεν είναι όλες οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις
ίδιες.
Αυτοί
που ξεκίνησαν το θέμα με τις ΜΚΟ δεν θέλησαν τυχαία να πλήξουν τον Γ.
Παπανδρέου. Είναι ίσως ο μοναδικός πολιτικός που σε εποχές ευφορίας και
ευμάρειας και όχι μόνο ανέφερε τόσο συχνά στις ομιλίες του και υποστήριζε τη Δίκαιη Κοινωνία
και την Κοινωνία των Πολιτών.
