Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

Προέχει η Ελλάδα ...και έπεται το κόμμα!

Όσοι αγωνιούσαμε το 2010-201 για τις αντίστοιχες Ολομέλειες της Βουλής, σχετικά δηλαδή με τα μνημόνια, αγωνιούσαμε το ίδιο και το 2012, αγωνιούμε εξίσου- αν όχι περισσότερο- και απόψε.

Όσοι θέλαμε να διαφυλαχτεί η αξιοπρέπεια μας από την προοπτική μιας ασύνταχτης χρεοκοπίας ώστε να μη βρεθεί μια ολόκληρη χώρα στο συσσίτιο, συνεχίζουμε να επιθυμούμε το ίδιο.

Όσοι γνωρίζαμε τότε ότι τα μέτρα ήταν επώδυνα αλλά δυστυχώς αναπότρεπτα, γνωρίζουμε και απόψε ότι θα είναι πολύ πιο επώδυνα τα μέτρα που θα ακολουθήσουν της συμφωνίας και πως η κυβέρνηση όφειλε  να μεριμνήσει να μη φτάσουμε στο σημείο μηδέν με τις διάφορες παλινωδίες, τακτικισμούς, κουτσαβακισμούς και τα συναφή.

Επίσης, όλοι όσοι υποστηρίζαμε ότι τα μέτρα ήταν και άδικα και οριζόντια και δε διασφάλιζαν την κοινωνική συνοχή, γνωρίζουμε ότι και τώρα, εν πολλοίς, το ίδιο θα συμβεί, γιατί τα τελευταία χρόνια χάσαμε την ευκαιρία να μετατεθούν τα βάρη στους πραγματικά έχοντες και κατέχοντες.

Η συχνή εναλλαγή πρωθυπουργών των τελευταίων ετών σ’ αυτήν την χώρα έμοιαζε να έχει μεγαλύτερη σημασία από την αποκατάσταση της κοινωνικής ειρήνης.

Παρ’ όλες τις διαφωνίες μας για τον τρόπο που αντιπολιτεύτηκε η σημερινή κυβέρνηση, παρ’ όλες τις προσβολές που δεχτήκαμε ότι είμαστε γερμανοτσολιάδες επειδή δεν αποδεχόμαστε ότι για την κακοδιαχείριση του οίκου μας φταίνε οι ξένοι και πιστεύαμε ότι οι μεταρρυθμίσεις με κοινωνικό χαρακτήρα είναι αυτές που θα μας βγάλουν από το αδιέξοδο και  όχι οι διχαστικές ρητορείες, επιθυμούμε να τα πάει καλά η κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση και να κλείσει την λιγότερο κακή για τον τόπο μας συμφωνία.

Είδαμε να στοιχίζονται απέναντί μας αριστεροί φίλοι μας μαζί με τους νεοναζί που βρήκαν την ευκαιρία να βγουν από την τρύπα τους, και λοιδορηθήκαμε από την πολύ κακή πάστα των νεόκοπων και όψιμων "αριστερών".

Ωστόσο, αντιλαμβανόμαστε την αγωνία του Πρωθυπουργού και τώρα έστω στο παρά πέντε, ευτυχώς, υπάρχει η σύνεση και η ενότητα, στοιχεία που τον βοηθούν και τον στηρίζουν ηθικά.

Δεν θα ξεχάσουμε πριν μερικά χρόνια έναν άλλο Πρωθυπουργό που πάλευε μόνος του και δεν είχε με το μέρος του ούτε καν όλους τους βουλευτές του κόμματός του. Πρόκειται για τους ίδιους βουλευτές, που θα πουν απόψε το μεγάλο "ναι" από τα αντιμνημονιακά, πια, έδρανα του Κοινοβουλίου. Ούτε ψύλλος στον κόρφο σου κύριε νυν Πρωθυπουργέ!

Εμείς που πιστεύουμε στην Ευρώπη των λαών και όχι των μονοπωλίων, των αγορών και των χρηματοπιστοτικών ιδρυμάτων, εμείς που πιστεύουμε στην Ευρώπη της αλληλεγγύης, της Δημοκρατίας και της εργασίας και που μας "τσουβαλιάσατε" με κάθε απίθανον απολίτικο και νεοφιλεύθερο, σου ευχόμαστε καλή τύχη κύριε Τσίπρα. Είμαστε μαζί σου για το καλό της Ελλάδας.

Περάσαμε πολλά και δύσκολα, δεν πιστεύω όμως ότι οπωσδήποτε γίναμε σοφότεροι μέσα σ’ αυτά τα πέντε χρόνια, γιατί συνεχίζει να μας αρέσει ακόμη το παραμύθιασμα, ο ρόλος του εξαπατημένου και του θύματος.
Οι πιο πολλοί όμως κουραστήκαμε από τα μέχρι τώρα μετέωρα βήματα της κυβέρνησης.

Για όλους αυτούς τους λόγους αλλά και για πολλούς άλλους ευχόμαστε μια, κατά το δυνατόν, καλή συμφωνία για  την Ελλάδα και το λαό της.

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

ΟΧΙ στο διχασμό. ΝΑΙ στην ενότητα.

Και ένα και δυο και πέντε πρωθυπουργικές εξαγγελίες την ημέρα! Σίγα τα λάχανα... 
Μήπως είναι το μόνο παράδοξο που συμβαίνει με αυτό το δημοψήφισμα;
Εκτός και αν είναι φυσιολογικό να καλείσαι να ψηφίσεις για μια πρόταση που δεν υφίσταται ή να βρίσκεται το ΟΧΙ πριν το ΝΑΙ ή -το καλύτερο από όλα- να υπάρχουν γραμμένες ξένες λέξεις στο ψηφοδέλτιο.  
Κρατώ όμως τη φράση του κ. Τσίπρα, με την οποία συμφωνώ και επαυξάνω "ΟΧΙ στο διχασμό".
Εμείς το πήραμε το μήνυμα κύριε Πρωθυπουργέ. Μήπως να το απευθύνεις και στα στελέχη σου; 
Αναφέρομαι σ' αυτούς που απειλούσαν με κρεμάλες όσους είχαν αντίθετη άποψη, σ' αυτούς που τόσο εύκολα λοιδορούν, ξεφωνίζουν, εκβιάζουν και εκφοβίζουν κάθε έναν και κάθε μια που έχει άλλη άποψη από τη δική τους και τολμά μάλιστα να την εκφράσει.
Προς τι η διενέργεια δημοψηφίσματος αν πρέπει να εκβιαστεί η ψήφος υπέρ του ΟΧΙ δια στόματος κορυφαίων θεσμικών εκπροσώπων; 
Η δικαιολογία περί καθεστωτικών ΜΜΕ που προπαγανδίζουν υπέρ του ΝΑΙ προκαλεί τον γέλωτα. Όχι γιατί δεν το κάνουν, αλλά γιατί πρόκειται για τα ίδια που «έκαναν παιχνίδι» από το 2010. Τότε κανένας επώνυμος του ΣΥΡΙΖΑ δεν βγήκε να διαμαρτυρηθεί, γιατί προφανώς τα δημοκρατικά τους κριτήρια ήταν διαφορετικά. Προτίμησαν να λουφάξουν περιμένοντας να έρθει η ώρα η καλή να φορέσουν τα δικά τους κυβερνητικά κουστουμάκια.  
Ο Πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά τον τρόπο της Προέδρου της Βουλής, όταν επιχειρεί να τσουβαλιάσει όλους τους πολίτες που ψηφίζουν ναι με την κάθε αφερέγγυα και νεοφιλελεύθερη persona.  
Όσο και να το επιθυμούν δεν θα εξυπηρετήσουμε τα σχέδιά –μάλλον τους αυτοσχεδιασμούς τους.  
Δεν θα λειτουργήσουμε ως αγέλη, όσο και να το επιθυμούν επειδή βολεύει.  
Ο κάθε ένας από μας ξέρει πολύ καλά γιατί ψηφίζει ΝΑΙ.
Ξέρει επίσης πολύ καλά που διαφέρει το δικό του ΝΑΙ.  
Δεν είμαστε ο όχλος που επιθυμούν διακαώς να χειραγωγήσουν.
Έχουμε άποψη για ποια Ευρώπη παλεύουμε και σε ποια Ευρώπη θέλουμε να ζήσουμε, και σίγουρα δεν συμφωνούμε με παρεμβάσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων στα εσωτερικά της χώρας μας. 
Εκτός αν πιστεύουν εκεί στο στρατόπεδο των ΣΥΡΙΖΑ/ ΑΝΕΛ ότι δεν μπορούμε αντίστοιχα να μιλήσουμε για το συνονθύλευμα των κομμάτων και κινήσεων που υποστηρίζουν ΟΧΙ.
 
Αυτοί μας κατηγορούν ότι πάμε με τους νεοφιλελεύθερους  αλλά εμείς δεν ταυτίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ με ποινικούς και δολοφόνους υποστηρικτές τους ΟΧΙ. Μας λένε ότι μαζεύτηκαν οι λεφτάδες, οι βολεμένοι έως και οι «φλώροι» υπέρ του ΝΑΙ, εμείς όμως τους συντρόφους μας που ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ δεν τους ταυτίζουμε με αυτούς που επιθυμούν να διασφαλίζεται το εσωτερικό της χώρας από το στρατό και όχι από τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Δεν μπαίνουμε σ’ αυτήν τη λογική γιατί δυστυχώς το διχαστικό δίλημμα που εκφράζει το δημοψήφισμα, με ευθύνη της κυβέρνησης, οδήγησε ένθεν κακείθεν σε ανίερες ομαδοποιήσεις που πρέπει να λήξουν τη Δευτέρα. 
Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε και να σεβόμαστε τη διαφορετική άποψη του κάθε ενός και της κάθε μιας που θα βρεθεί μεθαύριο στην κάλπη. 
Γι’ αυτό καλά κάνει ο Πρωθυπουργός να καλέσει τα δικά του στελέχη και την κυβέρνησή του και να επαναλάβει σ’ αυτούς ότι «λέμε ΟΧΙ στο διχασμό».

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

Όχι σε άλλα διαγγέλματα...

Τον ακούω! Είναι πρώτη φορά που βιώνω φόβο για το τι μας περιμένει σ' αυτήν την λατρεμένη χώρα.
Η ρητορική του είναι φόβος, τα επιχειρήματά του είναι φόβος.
Μας οδηγεί στην απομόνωση. Αυτό είναι το προϊόν μιας κυβέρνησης που μας δουλεύει συστηματικά εδώ και 5 μήνες.
Επιδεικνύουμε νηφαλιότητα γιατί ξέρουμε ότι τα χειρότερα δεν τα ζήσαμε ακόμα, γιατί είναι έτοιμοι στο όνομα της δικής τους μαϊμού-αριστεράς να μας ισοπεδώσουν.
Πόσο επικίνδυνοι μπορούν να γίνουν αυτοί που στην εφηβεία τους φαντασιονόντουσαν ότι θα γίνουν οι σύγχρονοι Τσε, Κάστρο, Λένιν, Λούξεμπουργκ  και πάει λέγοντας;
Ας μιλήσει επιτέλους η επιστήμη!
Όχι, δεν θα φανατιστώ. Όχι δεν θα παίξω το παιχνίδι τους.
 Όχι. Δεν θα γίνω συμμέτοχος στους επικίνδυνους αυτοσχεδιασμούς τους.

Είναι και οι Απόδημοι νενέκοι και εχθροί;

Εδώ ο κόσμος καίγεται (για αρκετούς αυτόχθονες ο κόσμος εδώ και μερικούς μήνες περιορίζεται γεωγραφικά και πολιτιστικά στην Ελλάδα μόνο), σιγά μη δώσουμε σημασία στα μερικά εκατομμύρια Απόδημων και Ομογενών που θέλουν να έχουν άποψη για το δημοψήφισμα, ισχυρίζονται κάποιοι.

Μήπως όμως θα πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τον διχαστικό οίστρο που μας έπιασε και να θυμηθούμε ότι οι εντός και εκτός συνόρων Έλληνες αποτελούμε από κοινού ένα συλλογικό οικουμενικό υποκείμενο;

Με αυτή την άποψη συντάσσονται όλοι όσοι αντιλαμβάνονται την ενότητα ως προϋπόθεση για να κάνουμε ένα βήμα μπροστά και όλοι όσοι προσλαμβάνουν ως δημοκρατικό έλλειμμα την «απαγόρευση» (αυτή είναι η ωμή αλήθεια) συμμετοχής των Αποδήμων στις εκλογές και κατά συνέπεια σε δημοψηφίσματα.


Όλοι όσοι μπορούν να μπουν στο "πετσί" των Αποδήμων και κατανοούν τα αισθήματα που βίωσαν στην αρχή του μεταναστευτικού τους βίου, την απόγνωση, τον νόστο και στη συνέχεια την περηφάνεια που η πατρίδα τους στάθηκε στα πόδια της, ίση ανάμεσα στους ίσους.
Και ξανά πάλι από το 2010 και ένθεν να δίνουν προσωπικό και συλλογικό αγώνα κόντρα στα αρνητικά δημοσιεύματα εναντίον της πατρίδας τους και σήμερα βλέπουν τις διάφορες Κασσάνδρες να επαληθεύονται.


Είναι έντιμο αυτοί οι άνθρωποι, τους οποίους οι πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες τόσο υποκριτικά και κατά περίπτωση αποκαλούν "αδέλφια" μας, να τους πετάμε σαν την τρίχα από το ζυμάρι σε μια τόσο σημαντική και καθοριστική φάση της Ελλάδα;


΄Οχι μόνο δεν τους επιτρέπεται να λάβουν αποφασιστικά μέρος στις πολιτικές διεργασίες αλλά και τους αμφισβητείται το δικαίωμα να εκφέρουν έστω γνώμη.