Προσπερνώ τους ομοφοβικούς, σεξιστές και λοιπούς μισανθρώπους και στέκομαι συνειδητά στους πολιτικούς μου συνοδοιπόρους στο ΠΑΣΟΚ, στη ΔΗΣΥ, στο Κίνημα Αλλαγής, δηλ. σε όλους αυτούς που ανήκουν στην Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη.
Διαπιστώνεται μέσα από τις αναρτήσεις και τα σχόλιά τους στα κοινωνικά μέσα πως φοβούνται, ότι η εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι έτοιμη ακόμα να δεχτεί ότι ομοφυλόφιλοι θα μπορούν να είναι γονείς, άρα θα αντιδράσει στην περίπτωση υπερψήφισης του Νόμου από της ΔΗΣΥ με αποτέλεσμα να μην μας ψηφίσει στις επόμενες εκλογές.
Μάλιστα, πολλοί μιλούν εξ ονόματος του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος -όπως ισχυρίζονται- σίγουρα αν ζούσε θα ήταν και αυτός αντίθετος με το συγκεκριμένο Νόμο.
Προφανώς δεν αναφέρονται στον ίδιο τον Αντρέα Παπανδρέου, ο οποίος σχεδόν 40 χρόνια πριν, στις 13.10.1981, δήλωνε σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» πως «[…] Είναι φανερό ότι στα πλαίσια των γενικών μας αρχών που αφορούν τα δικαιώματα του πολίτη, θα καταργηθούν οι διακρίσεις σε βάρος των μειονοτήτων. Τα μέλη τους θ’ αντιμετωπίζονται σαν ισότιμοι πολίτες και θα έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις απέναντι στο νόμο και την πολιτεία με όλους τους Έλληνες.» Φυσικά δεν εξαιρούσε από τις μειονότητες τους ομοφυλόφιλους. Ο Παπανδρέου ήταν ηγέτης γι’ αυτό και φρόντιζε να δίνει περιεχόμενο στον όρο κοινωνική απελευθέρωση.
Ο Αντρέας Παπανδρέου δεν χάραζε πολιτική και «δρόμους» καλοπιάνοντας τη βάση του ΠΑΣΟΚ ούτε περίμενε να ωριμάσει η κοινωνία για ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις. Παρά μόνο έκανε πράξη αυτά που οραματιζόταν γιατί πίστευε ότι αξίζουν στην Ελλάδα και στους Έλληνες. Γι’ αυτό άλλωστε κέρδισε τον τίτλο του χαρισματικού ηγέτη, γεγονός που αποδέχονταν ακόμα και οι πολιτικοί του αντίπαλοι.
Το 1983 καταθέτει Νόμο στη Βουλή και φέρνει το πιο ριζοσπαστικό οικογενειακό δίκαιο που υπήρχε στην Ευρώπη. Όλες οι διατάξεις του ήταν πρωτοπόρες για την εποχή.
Ενδεικτικά αναφέρεται μόνο η κατάργηση του θεσμού της προίκας. Ο Παπανδρέου δεν μέτρησε πόσοι ψηφοφόροι είχαν παιδιά αγόρια άρα θιγόταν το συμφέρον τους και δεν θα ξαναψήφιζαν ΠΑΣΟΚ.
Σχεδόν δυο δεκαετίες αργότερα, ένας άλλος Πρόεδρος και Πρωθυπουργός της χώρας, ο Κώστας Σημίτης, παρόλο που γνώριζε πως οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, δεν δίστασε να περάσει τον Νόμο για τη διαγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες.
Είχε την Εκκλησία της Ελλάδας απέναντί του. Όμως θυσίασε την ψήφο των ζηλωτών Χριστιανών του ΠΑΣΟΚ και παραμέρισε τα μικροκομματικά οφέλη. Επένδυσε στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και στην προστασία των θρησκευτικών μειονοτήτων γιατί ήταν θέματα αρχής για τον ίδιο και για το ΠΑΣΟΚ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου εγκαινιάζει επί της ουσίας το κυβερνητικό του έργο (2009-2011) με τον Νόμο Ιθαγένειας και ταράζει τα νερά γενικότερα στη κοινωνία αλλά και στη βάση του ΠΑΣΟΚ που σίγουρα δεν ήταν σύσσωμη υπέρ του δικαιώματος ενός παιδιού που γεννιέται στην Ελλάδα να παίρνει αυτόματα και την υπηκοότητα. Ούτε αυτός έκανε πίσω επειδή υπήρχαν αντιδράσεις.
Και φτάνουμε στο σήμερα.
Η Φώφη Γεννηματά οραματίζεται την αναγέννηση της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης και με αποφασιστικότητα καλεί σε συμπόρευση όλους όσοι εμφορούνται από τις αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας και από προοδευτικές /ριζοσπαστικές ιδέες.
Φυσικά και σε αυτήν την περίπτωση υπήρξαν αυτοί που διατύπωναν τις ενστάσεις τους στο όνομα της βάσης του ΠΑΣΟΚ που χαρακτήριζαν ανέτοιμη και ζητούσαν πίστωση χρόνο για να ωριμάσει η κοινωνία και να μπορέσουμε ξανά να βρεθούμε κάτω από την ίδια πολιτική στέγη παλιοί σύντροφοι και νέοι συναγωνιστές.
Σήμερα το Κίνημα Αλλαγής είναι γεγονός και συσπειρώνει γύρω του 212.00 πολίτες γιατί η Φώφη Γεννηματά χωρίς δεύτερες σκέψεις έκανε το αποφασιστικό βήμα μπροστά.
Σέβομαι πως κάθε καινοτομία και καθετί ξένο προς τις δικές μας προσλαμβάνουσες μπορεί να μας κάνει καχύποπτούς έως αρνητικούς απέναντί του.
Αυτό όμως δεν είναι λόγος να κάνουν τα κόμματα πίσω από τις διακηρυγμένες αρχές τους, ούτε να χειραγωγούνται ή να εκβιάζονται από τους οπαδούς και τα μέλη τους.
Τουναντίον. Έχουν πρωτίστως την υποχρέωση να διαπαιδαγωγούν τους ψηφοφόρους και τα μέλη τους και να έχουν ως μόνιμο στόχο τη δημιουργία μιας δίκαιης κοινωνίας, ανθρώπινης και ανεκτικής με ελεύθερους και ισότιμους πολίτες χωρίς ταμπέλες και αποκλεισμούς.
Επειδή εμείς ως Παράταξη ευτυχήσαμε να έχουμε ηγέτες και όχι αρχηγούς, οι οποίοι επιχειρούσαν και προχωρούσαν σε κοινωνικές τομές ασύμβατες με την εποχή τους -που ωστόσο σήμερα τις θεωρούμε αυτονόητες-, θα πρέπει να συνεχιστεί αυτή η παράδοση των ριζοσπαστικών επιλογών που διαμορφώνουν τους πολιτικούς και κοινωνικούς όρους με ορίζοντα δεκαετιών.
