Διεκδικούμε την ειρήνη στην Κύπρο

Ήμουν παιδί όταν άκουγα για τις διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό.
Μακάριος, Κυπριανού, Βασιλείου, Κληρίδης, Παπαδόπουλος, Χριστόφιας, Αναστασιάδης.
Μέσα σ' αυτές τις προεδρικές θητείες από το '74 μέχρι σήμερα αναζητούσαμε την ελπίδα για λύση στο Κυπριακό.
Για λύση της κατοχής, για αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων. Φευ! Περνούσαν τα χρόνια και μεγαλώσαμε. Οι παππούδες μας πέθαναν στην προσφυγιά. Οι γονείς μας παλεύουν να αντέξουν, ίσως και προλάβουν να ξαναζήσουν στα χώματά τους. Εμείς κάναμε δικά μας παιδιά. Η πράσινη γραμμή μια μαχαιριά στη ψυχή μας.
Ακούμε από κόμματα της μείζονος αντιπολίτευσης στην Κύπρο πως η διαφαινόμενη λύση είναι προδοτική.
Ξανά εμφυλιακές πρακτικές που διχάζουν. Ο λαός μας υπέφερε από τον διχασμό.
Αυτός εξάλλου έφερε και τους Τούρκους μέσα στο σπίτι μας.
Πάθαμε και μάθαμε.
Είναι προδοσία να μην θέλεις συρματοπλέγματα και κατοχικό στρατό;
Είναι προδοσία να θέλεις να μονιάσεις με όλους τους συμπατριώτες σου;
Όπως οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουμε συλλογική ευθύνη για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι εθνικιστές σε βάρος άμαχου τουρκοκυπριακού πληθυσμού, άλλο τόσο δεν φέρουν ευθύνη και οι Τουρκοκύπριοι για τους δικούς τους ανεγκέφαλους εθνικιστές που δρούσαν εναντίον Ελληνοκυπρίων.
Θέλουμε μια δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση σύμφωνη με τις αποφάσεις του ΟΗΕ που να ικανοποιεί όλους τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Θέλουμε ειρήνη.
Θέλουμε επανένωση του τόπου μας.
Θέλουμε ένα ισχυρό ευρωπαϊκό κράτος με μία και μόνη κυριαρχία, μία διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια.
Θέλουμε την Κύπρο ελεύθερη από ξένες δυνάμεις.
Αν αυτές οι επιθυμίες είναι προδοσία τότε τι είναι η διχοτόμηση του νησιού που που ανερυθρίαστα επιθυμούν κάποιοι;
Δεν θέλουμε σε μια σταλιά τόπο να έχουμε σύνορα με την Τουρκία.
Είναι δικαίωμα η θέληση για επανένωση της πατρίδας μας και το διεκδικούμε!