Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία

Υπήρξαν και αυτοί που πίστεψαν, οραματίστηκαν και αγωνίστηκαν για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία.
Στάθηκαν δίπλα στον ελληνικό λαό τα δύσκολα πέτρινα χρόνια. Σήκωσαν το ανάστημα στους χουντικούς.
Δεν κάρφωσαν συντρόφους και συναγωνιστές και απαντούσαν στους χλευασμούς των δεσμωτών με στίχους του Κάλβου και του Σολωμού. Παιδιά ακόμα, μα δεν κιότεψαν μπροστά στις ερπύστριες.
Έμειναν εκεί πάνω και πίσω από την πύλη του Πανεπιστημίου γιατί ήταν γέννα περήφανη.
Γιατί δεν άντεχαν τον φασισμό.
Γιατί ήθελαν να ερωτεύονται ξανά ελεύθεροι, να εργάζονται ελεύθεροι, να μορφώνονται ελεύθεροι και να πολιτεύονται ελεύθερα.
Και ζήσαμε ελεύθερα, και ερωτευτήκαμε ξανά μακρυά από το έκφυλο βλέμμα του χαφιέ.
Και μαζευτήκαμε στις πλατείες και τραγουδήσαμε ότι ήθελε η ψυχή μας χωρίς να φοβόμαστε τον ταγματασφαλίτη.
Και μπορέσαμε να πει ο καθένας ελεύθερα που και τι πιστεύει γιατί οι αγώνες έπιασαν τόπο.
Γιατί τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Γιατί όλα κερδίζονται μέσα από αγώνες.


Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

Δεν σε λένε Trump αλλά του μοιάζεις

Δεν πρόλαβε να εκλεγεί ο Trump και σε κάποιους ξύπνησε ο Ελληναράς μέσα τους. Σαν έτοιμος λοιπόν από καιρό, ο Ελληναράς χλευάζει τα Αμερικανάκια, καυτηριάζει την απολιτική στάση τους, υποτιμά ή υπερεκτιμά -ανάλογα με την περίσταση- τη σημασία των αμερικανικών εκλογών, θυμάται το σύνθημα "Αμερικάνοι φονιάδες των λαών" στις πορείες που ποτέ δεν πήγε, ρίχνει και κανένα βρίσιμο στους ομογενείς που ψηφίζουν τους Ρεπουμπλικάνους, αλλά τα χώνει και στους Δημοκρατικούς που είχαν για υποψήφια μια γυναίκα.
Φυσικά ξεχνά ο Ελληναράς ότι η ΧΑ κατοικοεδρεύει στη Ελληνική Βουλή, ότι ένα ακροδεξιό κόμμα -οι ΑΝΕΛ- συγκυβερνούν, ότι λίγες μέρες πριν 8 βουλευτές του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισαν υπέρ της άρσης ασυλίας του ομοφοβικού συνάδελφού τους Νικολόπουλου, και ότι μόλις 5 χρόνια πριν όμαιμοι τους Ελληναράδες μούτζωναν τη Βουλή και λίγο έλειψε να βάλουν τη Δημοκρατία σε περιπέτειες. Τον λαό πάντως κατάφεραν και τον έβαλαν.
Κάπνισε τώρα dear Ελληναρά ένα Marlboro, πιες την Pepsi σου και κοιμήσου ήσυχος. Είναι πολλοί οι συναγωνιστές σου στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού…

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016

Γι' αυτό δραπετεύει ο σοσιαλισμός

Αν αληθεύουν τα δημοσιεύματα και τοποθετηθεί ο Νίκος Χριστοδουλάκης ως επικεφαλής της διαπραγμάτευσης για το χρέος, τότε έρχονται τα πάνω-κάτω.
Ειδικά για κάποιους Πασόκους, αυτόκλητους «εισαγγελείς», που από το 2010 επιχαίρουν γιατί στο ΣΥΡΙΖΑ πήγαν μόνο οι εσωκομματικοί τους αντίπαλοι.

Τελικά το άρωμα της εξουσίας μοιάζει να έλκει όχι μόνο Τσοχατζοπουλικούς και λοιπούς συγγενείς αλλά και επώνυμους εκσυγχρονιστές.

Άξιον απορίας είναι κατά πόσο θα μπορέσουν όλοι αυτοί που επί 3 δεκαετίες δηλητηρίαζαν το ΠΑΣΟΚ με τις διαφορές τους και τις εντός του κόμματος φράξιες να βρεθούν ξανά μαζί.
Εκτός, βέβαια, και αν πρότεινε ο Κοτσακάς τον Χριστοδουλάκη!
Όλα πλέον είναι πιθανά σ’ αυτή τη χώρα και όλα είναι αναμενόμενα από τους ανθρώπους που κατά διαστήματα κρατούσαν την τύχης της – και την τύχη μας – στα χέρια τους.

Αν δεχτεί ο Χριστοδουλάκης τη θέση, αθροίζεται αυτόματα με τους υπόλοιπους που δίνουν φιλί ζωής στην κυβέρνηση. Ενδεχομένως και να το επιθυμεί.

Όμως, το μήνυμα που θα φτάσει στον κόσμο είναι πως ο Τσίπρας αρχίζει να μαζεύει και τα ορφανά του Σημίτη. Ανεπίτρεπτο και μόνο ως σκέψη!
Από την άλλη, αν ισχύει κάτι τέτοιο, ακυρώνεται και το σενάριο που εξυφαίνουν κάποιοι σημιτικοί σύντροφοι που παραμένουν στο ΠΑΣΟΚ, όπου θέλουν τον Παπανδρέου να σπεύδει στο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί η βαθύτερη επιθυμία τους έως και εμμονή είναι ο πλήρης αποπαπανδρεϊσμός του κόμματος.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι για να μπορέσει ο Τσίπρας να διατηρήσει τα ποσοστά του και να μπορέσει να κυβερνήσει αποτελεσματικά χρειάζεται ανθρώπους που γνωρίζουν από κομματική-οργανωτική δουλειά και από ανθρώπους που ξέρουν να κυβερνούν.
Κατανοητός λοιπόν ο λόγος που απευθύνθηκε και συνεχίζει να απευθύνεται στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Το ζήτημα βρίσκεται αλλού: πώς αυτά τα στελέχη αποδέχονται να εγκαταλείψουν τον πολιτικό-ιδεολογικό τους χώρο και να ενσωματωθούν ή συνεργαστούν με ένα πολιτικό μόρφωμα που από το 2009 ακυρώνει διαρκώς την ταυτότητά του στην προσπάθεια του να την αναδιαμορφώσει.
Που κλέβει στοιχεία και χαρακτηριστικά του ΠΑΣΟΚ, την ίδια ώρα που το απαξιώνει ποικιλοτρόπως.
Που λέει ψέματα, που δημαγωγεί, που δημιουργεί εμφυλιακές καταστάσεις και που προσπαθεί να επιβάλει στην κοινωνία μιαν εικονική πραγματικότητα.

Πώς μπορούν αυτοί οι πρώην σύντροφοι στο ΠΑΣΟΚ να συναγελάζονται και κυρίως να ανέχονται την απαξίωση του πολιτικού χώρου που τους ανέδειξε και που φυσικά υπηρέτησαν τόσο χρόνια;
Ποια δύναμη τους επιβάλλει να μην μπορούν να αρνηθούν μια θέση κάτω από τη σκιά της εξουσίας;

Η απάντηση είναι γνωστή και σίγουρα δεν εμπεριέχει ούτε ιδεολογικούς ούτε πολιτικούς όρους.

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016

Το σχολείο είναι δικαίωμα για κάθε παιδί. Είναι δικαίωμα και για τα προσφυγόπουλα.


Παιδάκια που επέζησαν της λαίλαπας του πολέμου.
Παιδάκια που ανέβηκαν τον Γολγοθά κολυμπώντας και παλεύοντας με τα κύματα.
Αθώα παιδιά που έφτασαν στα χώματά μας αναζητώντας το μέλλον.
Όσοι ξέρουμε από προσφυγιά και όσοι κουβαλούμε στη ψυχή και στο νου μιαν Πατρίδα που η βία μας υποχρέωσε να εγκαταλείψουμε.
Όσοι ζούμε εδώ αλλά μια άλλη Πατρίδα τρέφει τα όνειρά μας.
Όσων οι γονείς και η παππούδες έφτασαν πρόσφυγες από τις Κυδωνιές, την Τραπεζούντα,την Καρπασία τον Καύκασο,την Κερύνεια, την Προύσα κυνηγημένοι στην Ελλάδα.
Όλοι όσοι κλάψαμε σε κάποιο σταθμό γιατί τα τρένα πήραν μακριά το παιδί, τον πατέρα, τον αδελφό.
Όσοι περιμέναμε με αγωνία ένα γράμμα να φτάσει από το Νέο Κόσμο, να ρίξει βάλσαμο στη ψυχή μας.
Όσοι ζήσαμε την προσμονή να αγκαλιάσουμε σφιχτά τους ξενιτεμένους μας.
Όλη η Ελλάδα, δηλαδή. Από άκρη σ’ άκρη.

Σε σας τα ξένα παιδάκια που ο πόλεμος, η βία, η φτώχεια, και μια μπαταρισμένη βάρκα έφερε στο κατώφλι μας, ευχόμαστε αυτό το σχολείο που σήμερα σας υποδέχεται, να θρέψει τα όνειρά σας.
Να σας πείσει ότι είστε ευπρόσδεκτοι σ’ αυτόν το τόπο.
Αυτό το σχολείο που σήμερα σας υποδέχεται ευχόμαστε να μπορέσει να πάρει το φόβο σας και να σας δώσει ελπίδα.

Επίσης,ευχόμαστε ολόψυχα να βρεθεί και το σχολείο που θα ανοίξει τις πόρτες του και στα προσφυγόπουλα άνω των 15 χρονών που πέφτουν θύματα των κλειστών» μυαλών των κρατούντων.

Καλή αρχή.

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2016

Ελέησον...!

Παρά το άδειασμά του από τον Πρωθυπουργό και την συνεπαγόμενη αναδίπλωση του, ο Υπουργός Παιδείας και -του ενός μάλλον- Θρησκεύματος διατηρεί παροιμιώδη ψυχραιμία και φυσικά δεν παραιτείται.

Η ύπαρξη και λειτουργία ενός κοσμικού κράτους χωρίς εκκλησιαστικά εξαπτέρυγα και βυζαντινά σύνδρομα κατέληξε ένα ιδεοληπτικό στοίχημα του κ. Φίλη, το οποίο χάθηκε κατά τη δίωρη συνεδρίαση των κκ Τσίπρα και Ιερώνυμου.

Χρειάζεται πολιτικό κουράγιο για να γίνουν μεταρρυθμίσεις και να υπάρξει αποσαφήνιση των διακριτών ρόλων κράτους και εκκλησίας.
Στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν (2000) υπήρξε κυβέρνηση –όντως όχι τόσο αριστερή όσο αυτή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ- που κατήργησε την αναγραφή του θρησκεύματος στην ταυτότητα χωρίς να λογαριάσει πολιτικό κόστος και παρά τις θυελλώδεις αντιδράσεις σκοταδιστών, φανατικών, και θρησκόληπτων που μεταφορικά και κυριολεκτικά «μαύρισαν» το Σύνταγμα.

Οι κωλοτούμπες της κυβέρνησης πολλές, οι αθετήσεις εξαγγελιών και υποσχέσεων ακόμα περισσότερες.
Όμως, ότι θα έφτανε στο σημείο να οπισθοχωρήσει ατάκτως μπροστά στο ράσο ουδείς το περίμενε.
Προφανώς έπεσε θύμα των «Καμμένων» αντανακλαστικών της!

Είναι σαφές ότι η χώρα πρέπει να παραμείνει αυστηρά προσηλωμένη στις αξίες του δυτικού πολιτισμού.
Διαφορετικά, κρίνοντας από τις ασθενικές αντιστάσεις των κυβερνώντων έναντι στη σθεναρή θέληση της Εκκλησίας να διατηρήσει βυζαντινά κεκτημένα, κινδυνεύουμε να ηττηθούμε …κατά κράτος.

Τιμημένα γερατειά...

Ενοχλήθηκε -λέει- ο Πρωθυπουργός για τη χρήση χημικών εναντίον των συνταξιούχων και ζήτησε εξηγήσεις από τον αρμόδιο Υπουργό.
So what Mr. Tsipras;
O κ. Τόσκας θα παραιτηθεί; Όχι!
Οι συντάξεις των συνταξιούχων θα επιστρέψουν σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο; Όχι!
Η κυβερνητική διανομή "σανού" θα σταματήσει; Όχι!
Γι' αυτό και δε σημαίνει απολύτως τίποτα για τους συνταξιούχους η ενόχληση του Πρωθυπουργού, όσο σφοδρή και να είναι...

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

H Ομογένεια περιμένει εξηγήσεις από τον Υπουργό Παιδείας...

Ο κ. Φίλης δίνει συνέντευξη στο Νίκο Χατζηνικολάου ((Real.gr, 13.09.2016). Κάνει αναφορές στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση του Εξωτερικού, αποκαλύπτει σκάνδαλα στη μισθοδοσία των εκπαιδευτικών της Βαυαρίας, υπόσχεται ότι ο Νέος Νόμος θα αντιμετωπίσει τα κακώς κείμενα και βάζει τους οργανωμένους φορείς της Ομογένειας απέναντί του.

Όταν το κέικ πετύχει μια φορά, τότε ασφαλώς και την επόμενη φορά θα χρησιμοποιηθεί η ίδια συνταγή. Αν πετύχει και τη δεύτερη, τότε αδιαπραγμάτευτα το κέικ θα φτιάχνεται πάντα με τα ίδια απαράλλακτα υλικά.

Αυτό έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ανακάλυψε τη σωστή συνταγή. Τα υλικά γνωστά και δοκιμασμένα: δημαγωγία, ανακάλυψη σκανδάλων, διχασμός ανάμεσα στο «εμείς» και οι «άλλοι», παραγωγή αρνητικών συναισθημάτων - θυμός και επιθετικότητα-, υποδαύλιση σκοτεινών ενστίκτων, εργαλειοποίηση του φόβου και της άγνοιας. Τα έβαλε στο μπλέντερ, μετά τα αργόψησε μια πενταετία, αυτά φούσκωσαν, ψήθηκαν και εν τέλει βγήκε από το «φούρνο της πλατείας» το νέο κυβερνών κόμμα!
Την ίδια συνταγή ακολουθεί έκτοτε και ως κυβέρνηση όταν θέλει να πετύχει ένα στόχο.

Μήπως όμως επιχειρείται η «αλά ΣΥΡΙΖΑ» συνταγή να εφαρμοστεί και στην Ομογένεια και δη στο ευαίσθητο και άκρως σημαντικό πεδίο της Εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων Εξωτερικού;

Ο κύριος Φίλης, στη συνέντευξη που έδωσε στον κ. Χατζηνικολάου μιλά για σκάνδαλα Ελλήνων εκπαιδευτικών στην Γερμανία που σχετίζονται με υπέρογκα ποσά, ειδικά για αυτούς που εργάζονται στο κρατίδιο της Βαυαρίας.

Δεν γνωρίζω αν όντως οι εκπαιδευτικοί κέρδισαν –γιατί προφανώς δεν έκλεψαν– τα ποσά που αναφέρει ο Υπουργός. Όμως και έτσι να είναι, προς τι η δημόσια αναφορά του Υπουργού σε αριθμούς που ειδικά σήμερα είναι εξωπραγματικοί για τον μέσο Έλληνα;
Θα ήταν αρκετό να μιλήσει για εξορθολογισμό των εξόδων και επιδομάτων που διατίθενται για την Εκπαίδευση Ελληνοπαίδων Εξωτερικού ώστε τα ενδιαφερόμενα μέρη (εκπαιδευτικοί, σύλλογοι γονέων / κηδεμόνων, Ελληνικές Κοινότητες κ.ο.κ.) να κατανοήσουν τι θέλει να πει.
Αντ’ αυτού, επιλέγει να στοχοποιήσει μιαν ομάδα εκπαιδευτικών ως σκανδαλωδώς υψηλόμισθη με προφανές αποτέλεσμα τη διαμαρτυρία των «άλλων» εκπαιδευτικών. Σίγουρα θα βρεθούν και κάποιοι που θα απαιτήσουν κρεμάλες και ψόφο, αυτή τη φορά για τους προνομιούχους εκπαιδευτικούς!

Ενδεικτική είναι η επιστολή διαμαρτυρίας της Ελληνικής Κοινότητας Karlsfeld, όπου αναφερόμενοι στον κ. Φίλη, τον προτρέπουν «…αντί να συνεχίσετε τα Γκεμπελικά πυροτεχνήματα, να ενημερώνεστε σωστά και υπεύθυνα πριν μιλήσετε και ειδικά αν έχετε σκοπό να συκοφαντήσετε μισθωτούς εργάτες / υπαλλήλους και να δώσετε άμεσα λύσεις, αποδεικνύοντας με πράξεις και όχι με λόγια, ότι η ΕΛΠΙΔΑ ήρθε!» (https://doryforos-europa.blogspot.gr/2016/09/blog-post_87.html ).

Είναι όπως τα λέει ο κ. Φίλης; Αν ναι, αρκεί να τεκμηριώσει και να αποδείξει τα λεγόμενά του. Αν όχι, τότε προφανώς εξυπηρετείται από την διχόνοια που προκαλείται από τα λεγόμενά του μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών της Ομογένειας και για τις λανθασμένες εντυπώσεις που δίνονται στους Έλληνες φορολογούμενους.

Ο Υπουργός μάλλον δεν γνωρίζει –ως όφειλε– ότι οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στη Βαυαρία αμείβονται από τις βαυαρικές αρχές με βάση το ισχύον μισθολόγιο.
Πού ακριβώς βρίσκεται το "σκάνδαλο" που βλέπει ο Υπουργός;
Ζημιώθηκε μήπως το ελληνικό δημόσιο επειδή οι εκπαιδευτικοί στη Βαυαρία αμείφτηκαν με περισσότερα χρήματα από το γερμανικό δημόσιο από ότι οι συνάδελφοί τους σε άλλα κρατίδια που όμως αμείβονται από το ελληνικό δημόσιο;

Τώρα, αν η διαδικασία τοποθέτησης εκπαιδευτικών στα εν λόγω σχολεία ήταν αδιαφανής είναι άλλο θέμα και ουδεμία σχέση έχει με δήθεν οικονομικά σκάνδαλα που ανακάλυψε ο Υπουργός.

Διαβάζοντας δε κάποιος τη σχετική ανακοίνωση της Ελληνικής Κοινότητας Νυρεμβέργης προς τον κ. Φίλη, με την οποία ζητούν να εξηγήσει γιατί απαξιώνει κάθε αίτημα για διάλογο και επισημαίνουν ότι χρειάζεται η μεταξύ τους συνεργασία «…και όχι τηλεματικοί πειραματισμοί και δεσποτισμός», διαπιστώνει ότι τα «σκάνδαλα» επιλέχθηκαν μάλλον για να σηκώσουν σκόνη και να κρύψουν τα ανοικτά θέματα στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση εξωτερικού. Ενδεικτικό αυτού είναι το υστερόγραφο προς τον κύριο Φίλη: «Θυμάστε τις κορώνες στη Βουλή περί ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης και ομογενειακών σχολικών μονάδων με στελέχωση διαπολιτισμικής παιδείας και ομογενειακής καταγωγής εκπαιδευτικών? Εμείς ναι.» (https://doryforos-europa.blogspot.gr/2016/09/blog-post_62.html).

Κυριακή 21 Αυγούστου 2016

Εκτός και αν είμαστε λωτοφάγοι…

Διαβάζοντας κάποιος από την Δημοκρατική Παράταξη την χτεσινή τοποθέτηση της κυρίας Γιαννακά στην iefimerifa.gr –αν και εφόσον αντέξει να φτάσει μέχρι το τέλος- αν μη τι άλλο θα ξαφνιαστεί δυσάρεστα από το ύφος, το περιεχόμενο και κυρίως τη διαπίστωση - καταγγελία της πως το ΠΑΣΟΚ δεν προχώρησε σε καμία μεταρρύθμιση μεταξύ 2009-2011.
Ωστόσο η ίδια παρέμενε εκείνη την περίοδο βουλευτής στο κόμμα που εγκαλεί ως υπεύθυνο για την «μνημονιακή» Ελλάδα.
Κάποιες παρατηρήσεις ακόμα στο κείμενο της κυρίας Γιαννακά και μια απορία:

1. Η αναφορά σε δυο επικεφαλής κομμάτων χωρίς επίθετα και ιδιότητα, παρά μόνο ως η Φώφη και ο Σταύρος, μόνο ως απρέπεια μπορεί να χαρακτηριστεί. Βέβαια είναι προφανής η πρόθεσή της να υπαινιχθεί οικειότητα πλην όμως ατυχής.
2. Το γεγονός ότι σέρνει τα εξ αμάξης στον Παπανδρέου για την κυβερνητική του διετία δεν ξαφνιάζει κανένα. Παλιά της τέχνη κόσκινο.
3. Τι υπαινίσσεται με την Κεντροαριστερά; Μήπως 5 χρόνια μετά υπάρχει εκ νέου κάποιο "συντεταγμένο" σχέδιο στο οποίο θέλει να δώσει το παρών;
4. Πράγματι πολύ πικρές οι αναμνήσεις εκείνης της εποχής. Ειδικά, ότι ακολούθησε μετά από το καθοριστικό βράδυ στη Βουλή, τον Νοέμβριο του 2011. Τότε που χάριν προσωπικών επιδιώξεων δόθηκε παράταση στην οικονομική ομηρία της χώρας αφού κάποιοι θεώρησαν πολιτικά σωστό ότι έπρεπε να μεσολαβήσει η κυβέρνηση Παπαδήμα και δυο διαδοχικές εκλογές ώστε να το ΠΑΣΟΚ να ξαναυπάρξει στην κυβέρνηση πλην όμως συνεταιριστικά με τη ΝΔ.
5. Ανάμεσα σ’ αυτούς που οραματίζονται ξανά την μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη, που κάνουν υπερβάσεις και προσπαθούν να βρουν κοινό τόπο συνεννόησης με δημοκράτες από άλλα κόμματα και κινήσεις, ακριβώς, επειδή πιστεύουν στην αναγκαιότητα ύπαρξης μιας σοσιαλδημοκρατικής και σοσιαλιστικής παράταξης για τον τόπο, δεν υπάρχει κανένας που υπήρξε δυο φορές βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος στις διαδοχικές εκλογές του ’12 και που έκρινε πρέπον, ειδικά στις 3 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, να πάει "παράκλητος" στο ΣΥΡΙΖΑ!

Επιπλέον, υπάρχει κόμμα και πολιτευτής εκτός ΠΑΣΟΚ που ακύρωσαν το ΠΑΣΟΚ -έστω μέσω του τότε Προέδρου του- για την διετία 2009-2011 περισσότερο από την κυρία Γιαννακά μέσω του άρθρου της;


Σάββατο 13 Αυγούστου 2016

Δεύτερος γύρος τουρκικής εισβολής- 14 Αυγούστου 1974

Ένας μικρός προχειροδεμένος μπόγος και μέσα του τσαλακωμένος ο πόνος, η αγωνία για τους δικούς και τους φίλους, οι αναμνήσεις και μια πατρίδα που σε υποχρέωσαν να εγκαταλείψεις. Ένας μπόγος που κουβαλούμε συνέχεια μαζί μας.
Αυτή είναι η προσφυγιά.

Το βλέμμα του Καρπασίτη, του Κερυνειώτη και του Βαρωσιώτη ίδιο μ’ αυτό του Τραπεζούντιου, του Αμάσειου, του Σμυρνιού, του Κωνσταντινοπολίτη.
Πάντα στραμμένο εκεί που είναι η Πατρίδα, όσα χρόνια και να περάσουν.
Αυτή είναι η προσφυγιά.

Πραξικόπημα 15 Ιουλίου, πέντε μέρες μετά η απόβαση των Τούρκων στην Κερύνεια και η πρώτη τουρκική εισβολή.
Δυστυχώς το κακό δε σταματά εδώ.

Ανυποψίαστοι και γελασμένοι χωρίς καν ένα δεύτερο βρακί στη τσάντα, το πρωί της 14ης Αυγούστου φεύγουμε από την Αμμόχωστο, σίγουροι ότι σύντομα θα επιστρέψουμε πίσω.
Στο τραπέζι μισογεμάτο ένα φλιτζάνι με καφέ. Τα ρούχα απλωμένα στα σχοινιά. Στο ψυγείο σύκα και φραγκόσυκα. Αξημέρωτα και ανάψαμε στο κοιμητήριο το καντήλι. Μια δυο μέρες μόνο και θα είμαστε πίσω.
Φεύ, πέρασαν 42 χρόνια και ακόμα ξυπνάμε και κοιμόμαστε με την προσμονή.
Αυτός είναι ο πόλεμος. Φέρνει την προσφυγιά.

Τα χωριά της Καρπασίας και της Μεσαορίας εκκενώνονται.
Ο κόσμος αλαφιασμένος από το κακό λυγίζει μπροστά στις θηριωδίες.
Δολοφονίες αμάχων, βιασμοί, λεηλασίες.
Αυτά έχει ο πόλεμος.

Ο τόπος μας ρημάζεται. Άντρες και γυναίκες μαυροφορεμένοι στους καταυλισμούς.
Αθώα μωρά γίνονται μάρτυρες ανείπωτων εγκλημάτων.

Πεσόντες Κύπριοι και Ελλαδίτες στα πεδία των μαχών.
Αιχμάλωτοι στη Λευκωσία και άλλοι πολλοί σταλμένοι στην Τουρκιά.
Το σκοτεινό κεφάλαιο των αγνοουμένων ακόμα να ανοίξει.
Εγκλωβισμένοι που είτε δεν πρόλαβαν να φύγουν είτε αποφάσισαν να μην εγκαταλείψουν το σπίτι τους με όποιο κόστος συνεπαγόταν αυτή η ηρωική απόφαση.
Αυτός είναι ο πόλεμος.

Εκείνο το Καλοκαίρι μεγαλώσαμε απότομα.
Είδαμε τα μαλλιά των μανάδων να ασπρίζουν μέσα σε μια νύχτα.
Είδαμε τον πατέρα να φοβάται και να προσπαθεί να κρύψει το δάκρυ.
Τα βράδια ξαπλωμένοι κάτω από τα δέντρα διαλέγαμε το αστέρι που θα μας πρόσεχε μέχρι να ξημερώσει. Παρακαλούσαμε τους Αγίους, όπως μας ορμήνευε η γιαγιά, να βοηθήσουν ώστε να κοιμηθούμε ξανά και σύντομα στα κρεβατάκια μας.
Αυτά έχει ο πόλεμος, αυτός που έφερε την προσφυγιά.

Οι προσευχές δεν έπιασαν τόπο.
Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ ουδόλως συγκίνησαν την Τουρκία.
Οι προσπάθειες της κυπριακής κυβέρνησης για λύση του Κυπριακού δεν καρποφόρησαν.
Μέχρι σήμερα, 42 ολόκληρα χρόνια, μακριά από τον τόπο μας, μακριά από το αγαπημένο Βαρώσι.
Πρόσφυγες. Εκδιωγμένοι από τον τουρκικό στρατό σε μια μοιρασμένη Πατρίδα.

Αύγουστος ξανά και τα τζιτζίκια θυμούνται και σωπαίνουν.
Το γιασεμί μαδά τα άνθη του γιατί θυμάται και πονά.
Ο ήλιος μελαγχολικός κρύβεται πίσω από τον Πενταδάκτυλο.
Οι κάτοικοι του Σταυρού, της Αγίας Ζώνης και του Αγίου Μέμνωνα, της Χρυσής Ακτής και της Αγίας Αικατερίνης, της Χρυσοσπηλιώτισσας και της Αγίας Τριάδος, ακόμα να γυρίσουν στα σπίτια τους.
Το Βαρώσι συνεχίζει να είναι ορφανεμένο απ’ τα παιδιά του.

Ο πόλεμος κάποτε τελειώνει.
Η προσφυγιά όμως δεν υποφέρεται.



Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Aν ξεχάσουμε δικαίως θα μας φτύσει η ιστορία

Όσα λόγια και να ειπωθούν δεν αρκούν για να παρηγορηθεί η μάνα, η σύντροφος, το παιδί.
Όσα δάκρυα και να χυθούν δεν αρκούν να δροσίσουν τα χαροκαμένα χείλη του πατέρα που δεν μπόρεσε ούτε να νεκροφιλήσει το παιδί του.
Ούτε συναίσθημα δυνατότερο υπάρχει απ’ αυτό της απόγνωσης μπροστά στο θάνατο και στην αναζήτηση του δικού σου ανθρώπου μέσα από τις αναλύσεις ενός εργαστηρίου.

Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τις άνισες πλην αντρείες μάχες, τους καταυλισμούς, τους αγνοουμένους, τους εγκλωβισμένους, τον βαθύ ανείπωτο πόνο.
Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε το θρήνο του Πενταδακτύλου, το κλάμα της θάλασσας, το παράπονο της Μεσαρκάς.
Πέρασαν 42 χρόνια από τότε που μας βρήκε το κακό, από τότε που βίασαν τις κόρες, μας, βίασαν τα όνειρά μας, σκότωσαν τα παιδιά μας, έκλεψαν τον τόπο μας.

Οι ένοχοι αυτής της τραγωδίας ντρέπονται καθόλου; Μέσα στα 42 χρόνια προσφυγιάς, αναζήτησης αγνοουμένων, ταυτοποίησης πεσόντων βρήκαν χρόνο να ψελλίσουν έστω μια συγνώμη;

Οι αιρετοί και οι αξιωματούχοι του τόπου που επιθυμούν πολιτικές που θα καθιερώσουν τη διχοτόμηση πάσχουν από αμνησία; Προφανώς το ’74 ήταν διακοπές. Και αγέννητοι να ήταν δεν μπορεί να μην συναισθάνονται τι πάει να πει αδιαλλαξία και μισαλλοδοξία.

Γι’ αυτό και δεν ξεχνούμε. Δεν θα ξεχάσουμε μέχρι την μέρα που η διαχωριστική γραμμή της ντροπής θα σβήσει από τα χώματα μας, ο τουρκικός στρατός θα πάει στ’ ανάθεμα και εμείς φροντίζοντας να μην κακοφορμίσουν οι πληγές μας θα αναζητήσουμε ξανά την ελπίδα.

Γιαννή, Κωστή, Πανίκο, Αντρέα και τόσοι άλλοι. Υποκλινόμαστε στη θυσία σας παρόλο που δεν ήταν δική σας επιλογή να γίνετε ήρωες. Εσείς ήσασταν νέοι, θέλατε να ζήσετε.
Αδέλφια Ελλαδίτες που αφήσατε τα κόκαλα στην Κύπρο θα σας τιμούμε και θα σας μνημονεύουμε πάντα, παρόλο που κάποιοι προδότες στρατιωτικοί εν γνώσει τους σας έστειλαν στο στόμα του λύκου.

Δεν ξεχνούμε γιατί απλά δεν μπορούμε. Δεν ξεχνούμε γιατί αν ξεχάσουμε δικαίως θα μας φτύσει η ιστορία.


Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016

Δεν επιτρέπεται να ξεχνούμε την 15η Ιουλίου 1974

Κατακαλόκαιρο στην Κύπρο, 42 χρόνια πριν.
15 Ιουλίου, δευτεριάτικο πρωινό και ο χρόνος σταματά αμήχανα μπροστά σε ένα έγκλημα, σχεδιασμένο από τον χουντικό Ιωαννίδη και εκτελεσμένο από Ελλαδίτες στρατιωτικούς στην Κύπρο, συνεπικουρούμενοι από τα μέλη της τρομοκρατικής και εγκληματικής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β’.

Φόβος, αγωνία, θλίψη, θυμός. Ανακούφιση στο άκουσμα της φωνής του Μακαρίου από ραδιοσταθμό στην Πάφο. Ανασφάλεια για τη συνέχεια.

Μετά το πρώτο ξάφνιασμα αρχίζει το μέτρημα. Ποιοι είναι με αυτούς και ποιοι με μας. Τους ξέρουμε όλους; Από ποιους να φυλαγόμαστε αφού μέχρι ήταν φίλοι, συμπολίτες και συγγενείς;

Με το αυτί κολλημένο στο ραδιόφωνο προσπαθούμε να μάθουμε νέα από το BBC.
Ο σταθμός του Τελ Αβιβ αναμεταδίδει την αναγγελία του Μακαρίου «…Ελληνικέ Κυπριακέ λαέ! Γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις ποίος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος. Είμαι εκείνος τον οποίον συ εξέλεξες διά να είναι ηγέτης σου. Δεν είμαι νεκρός, όπως η χούντα των Αθηνών και οι εδώ εκπρόσωποί της θα ήθελαν…».

Πού θα μας οδηγήσει το κακό;
Προς το παρόν σε κανονιοβολισμούς, πυροβολισμούς, συλλήψεις προοδευτικών και αριστερών πολιτών, επίταξη των κυνηγετικών ντουφεκιών, διακοπή των τηλεφωνικών γραμμών, κέρφιου.
Ακόμα, οδήγησε στην ασύλληπτη από ένα υγιή νουν εικόνα. Aυτήν των πραξικοπηματιών να περιπολούν πάνω σε στρατιωτικά τζιπ στις γειτονιές σκορπώντας τον φόβο.
Υπάνθρωποι, μισαλλόδοξοι, «νούμερα» της κοινωνίας, υβριστές της Πατρίδας και της Γαλανόλευκης που τόσο τάχατες αγαπούσαν.
Για αυτήν την λίγη εξουσία έστρεψαν το όπλο στον αδελφό, στον γείτονα, στον φίλο και στράφηκαν κτηνωδώς εναντίον αθώων Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Πέντε μέρες αργότερα, το πραξικόπημα θα μας οδηγήσει σε μια εθνική καταστροφή, η οποία θα ολοκληρωθεί με τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής.

15 Ιούλη σήμερα. Ημέρα ορόσημο για τη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου.
Πολλοί το ξέχασαν και άλλοι προσπαθούν να το ξεχάσουν.
Ωστόσο, είμαστε και εμείς που δεν ξεχνούμε.
Γιατί η μνήμη μας είναι σημαδεμένη από τις μαύρες μέρες του Ιουλίου.
Γιατί ντρεπόμαστε για τα εγκλήματα που έκαναν σε αθώα πλάσματα οι ομοεθνείς μας.
Δεν ξεχνούμε γιατί ξέρουμε πώς γράφτηκε η ιστορία, όχι μόνο από το μετά το ’74 αλλά από την ημέρα ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οφείλουμε να θυμόμαστε και να το υπενθυμίζουμε ειδικά σε όλους όσους ελαφριά την καρδία υποστηρίζουν ακροδεξιά κόμματα που υποθάλπουν στο κόλπο τους εγκληματίες του ’74 και φασίστες. Αμετανόητους ψευδοπατριώτες έτοιμους να υποδαυλίσουν εμφυλιακές πρακτικές.
Η δική μας σθεναρή μνήμη αποτελεί ισχυρό όπλο εναντίον όλων αυτών που επιθυμούν τον διχασμό του λαού μας και επιδιώκουν την αναζωπύρωση των κοινοτικών διαμαχών.

Γι’ αυτό και στην προκειμένη περίπτωση το «δεν ξεχνώ» δεν πρέπει να είναι απλά ένα σύνθημα αλλά να γίνει τρόπος ζωής.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

Παρίσι, Βρυξέλλες, Κωνσταντινούπολη...


Οι τρομοκράτες ξαναχτυπούν στα τυφλά.
Αυτή τη φορά σειρά έχει το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης.
Ακόμα να πιστοποιηθεί η εθνικότητα των θυμάτων ούτε και ο ακριβής αριθμός των νεκρών. Πόση σημασία έχει όμως αυτό;
Σε ένα κόσμο που η μισαλλοδοξία, η αμάθεια, ο ρατσισμός και η ομοφοβία απειλούν να κυριαρχήσουν, όλοι θα μπορούσαμε να είμαστε θύματα ανεξάρτητα από χρώμα και θρησκεία.
Όλοι είμαστε δυνητικά θύματα.
Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε και να μην εφησυχάζουμε πως ότι συμβαίνει βρίσκεται μακριά μας.
Η σκέψη μας κοντά στους Τούρκους που ταλανίζονται από εγχώρια και εισαγόμενη τρομοκρατία.
Η σκέψη μας κοντά στα θύματα και στους οικείους των δολοφονηθέντων.
Ο αιώνας μας ξεκίνησε δυσοίωνα και όσο πάει σκοτεινιάζει περισσότερο.
Είναι στο χέρι μας να του αλλάξουμε πορεία.
Προχτές ήμασταν όλοι Γάλλοι, χτες όλοι Βέλγοι και σήμερα όλοι Τούρκοι.
Μακάρι να μη χρειαστεί να γίνουμε και κάτι άλλο γιατί αυτό θα σημαίνει πως σε μιαν άλλη χώρα φανατικοί θα κάνουν τρομοκρατική επίθεση και θα υπάρξουν ξανά μάνες που θα θρηνήσουν παιδιά.

Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Κύπρος πάλι σου άναψαν φωτιές...

Κάθε κάμποσα χρόνια Κύπρος καίγεσαι. Φωτιές πολλών ειδών έκαψαν και σημάδεψαν το κορμί σου.

Φωτιές που σου άναψαν στο διάβα των αιώνων οι κατακτητές.
Ρωμαίοι, Άραβες, Φράγκοι, Ενετοί, Τούρκοι, Άγγλοι.
Πώς να τα έβαζες μαζί με τα θεριά μικρή μου Πατρίδα.

Φωτιές που σου έστειλε - κατά που ‘λέγαν οι πρωτινοί- ο Πλάστης μας.
Ήταν οι ακρίδες, ήταν ο λιμός και οι αρρώστιες που αποδεκάτισαν τον λαό σου.
Πώς να πήγαινες όμως κόντρα στο θέλημα του Θεού μικρή μου Πατρίδα.

Φωτιά που ακόμα σε καίει το έγκλημα που έκαναν δικά σου παιδιά όταν η μισαλλοδοξία τους οδήγησε να ανοίξουν την κερκόπορτα στον Αττίλα.
Ντρέπεσαι ακόμα τόσο πολύ. Πόσα να αντέξει μια μάνα-Πατρίδα.

Διπλό το λαμπρό γιατί ήταν διπλή η εισβολή του ΄74. Σε άφησε μπαρουτοκαπνισμένη και ακρωτηριασμένη.
Έχεις τόσο δίκαιο μικρή μου Πατρίδα. Ποιος ανελεύθερος μπορεί να αναπνέει μυρωδιές και ομορφιά.

Εδώ και τρεις μέρες μια άλλη φωτιά σε καίει και σε απειλεί.
Ξεκίνησε από ανθρώπινη αμέλεια και σε καταδικάζει σε μια ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή.
Φταις όμως και εσύ Πατρίδα μου γιατί διαχρονικά συγχωρείς άτομα που δεν τους αξίζει, γιατί κάποια σφάλματα είναι εγκληματικά, άρα και ασυγχώρητα.

Πρωταγωνιστείς αγαπημένη μου Κύπρος ξανά σε ένα δράμα, με σκηνικό τις φλόγες, την αγωνία, τον θάνατο.
Παιδιά σου δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που χάθηκαν και αυτοί που κινδυνεύουν. Παιδιά σου είναι και τα πεύκα, και τα κέδρα, και ο σκίνος, και οι πέρδικες και οι λαγοί και τα αγρινά. Είναι τα χωριά σου, τα βουνά σου και τα νερά σου.

Ξέρω ότι υποφέρεις αλλά σε έμαθα καλά.
Θα περιμένεις να περάσει το κακό.
Θα γλείψεις τις πληγές σου να γιάνουν.
Θα κρύψεις περίτεχνα τα τραύματα σου μικρή μου, περήφανή μου Πατρίδα και θα κάνεις αγώνα να ανασηκωθείς γιατί παρόλο που ξέρεις από φωτιές, δεν αντέχεις τις στάχτες.




Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

Κάποτε θα έφτανε και ο λογαριασμός!


Και να που έφτασε η ώρα της "συγκομιδής" για τους επαναστάτες της μούντζας, των προπηλακισμών, των λαϊκών δικαστηρίων, της προσβολής ξένων εθνικών συμβόλων όπως λ.χ. του καψίματος της γερμανικής σημαίας στην καρδιά του Συντάγματος.

Όταν έσπερναν τους ανέμους όφειλαν να γνωρίζουν πως θα θερίσουν θύελλες.

SOS πατριώτες! Oι παντιέρες του ΣΥΡΙΖΑ καίγονται και μαζί μ' αυτές πήραν φωτιά και τα πατζάκια των συντρόφων της Ανελαριστεράς.

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Όλα εδώ πληρώνονται ... και όλοι εδώ πληρώνεστε!


Αδέλφια, ξαδέλφια, ετεροθαλή αδέλφια, καλαδέλφια, μανάδες, πατεράδες, πεθερές, πεθεροί, θείοι, θείες, εγγόνια, παιδιά εντός και εκτός γάμου, αγαπητικές, αγαπητικοί, κουμπάρες και κουμπάροι, μακρινοί και λοιποί συγγενείς είναι η απτή απόδειξη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ "βλάπτει" σοβαρά την ανεργία!
Οι λοιποί άνεργοι να ψάξετε το οικογενειακό σας δέντρο. Ίσως είστε τυχεροί και ανακαλύψετε ότι ο νοννός του προπάππου σας πολέμησε για την πατρίδα τον προηγούμενο αιώνα. Δικαιούστε να εισπράξετε τον κόπο του.

Σαφώς δεν είναι λίγοι αυτοί που στο παρελθόν λίγο ως πολύ ακολουθούσαν αυτήν την λογική.
Αν μη τι άλλο όμως δεν αναζητούσαν άλλοθι στον ...εμφύλιο και στα Δεκεμβριανά!

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

"Αυτού γαρ και Ρόδος και πήδημα"

Σήμερα η Φώφη Γεννηματά κάνει την υπέρβαση και δικαιώνει όλους όσοι εξαρχής πίστεψαν στις ενωτικές τις προθέσεις
Ανοίγει τον δρόμο και δίνει προοπτική στη μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη.
Δεν υπάρχουν αποκλεισμοί, δεν υπάρχει ναι μεν, αλλά. Υπάρχει ένα καθολικό καθαρό κάλεσμα προς τις δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της σοσιαλδημοκρατίας.
Το ερώτημα είναι κατά πόσο όλοι όσοι ευαγγελίζονται την ενότητα του χώρου τα τελευταία χρόνια έχουν την ωριμότητα και το πολιτικό κουράγιο να κάνουν το αναγκαίο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Η εποχή του βαυκαλίσματος και της ιδεοληψίας κάποιων ότι έχουν το αλάθητο πρέπει να γίνει παρελθόν.
Το διακύβευμα είναι η χώρα και όχι το προσωπικό μέλλον των πριμαντόνων της πολιτικής.
Η ιστορία καταγράφει τα γεγονότα και είναι αμείλικτη στην κρίση της.
Αυτού γαρ και Ρόδος και πήδημα…


.

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

Άβυσσος η ψυχή του …Έλληνα!


Εντάξει λοιπόν, στην χώρα που έχουμε λύσει τα προβλήματα μας ως κοινωνία και ως κράτος, λογικό ακούγεται να ποινικοποιείται η λέξη "άβυσσος" που τόλμησε να εκφέρει η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για να τονίσει τη διαφορά της παράταξής της από αυτήν της Νέας Δημοκρατίας.


Ίσως για να ικανοποιηθούν αρκετοί, ο καθένας βέβαια για τους δικούς του λόγους, θα έπρεπε να πει ότι επιτέλους με τον Μητσοτάκη κλίνει η ψαλίδα των διαφορών μας με τη ΝΔ.

Ή ακόμα καλύτερα, να ανακοινώσει ότι το ΠΑΣΟΚ κατεβάζει ρολά γιατί τώρα όλοι μας εκφραζόμαστε από τον φιλελεύθερο και κεντρώο Μητσοτάκη. Σίγουρα θα διευκόλυνε πολύ όλους όσους αλληθωρίζουν προς τα δεξιά και είχαν καημό μεγαλύτερο και από τους Νεοδημοκράτες για τα εκλογικά αποτελέσματα.

Ζούμε στην εποχή της υπερβολής. Ενδεχομένως και η λέξη άβυσσος να ενέχει στοιχεία υπερβολής, ωστόσο και οι αντιδράσεις και η υπέρμετρη ευαισθησία στο κατά πόσο είναι political correct η συγκεκριμένη λέξη είναι πέραν το δέον υπερβολικές.

Όσοι δε επικαλούνται τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για να ταυτίσουν πολιτικά και ιδεολογικά τα δυο κόμματα λειτουργούν εκ του πονηρού και καλούνται να θυμηθούν τη στάση της Νέας Δημοκρατίας από το 2010 μέχρι την μέρα που ορκίστηκε ο Αντώνης Σαμαρά Πρωθυπουργός.
Η χώρα βρισκόταν στη δίνη της κρίσης, η κυβέρνηση σε ένα καχύποπτο έως άφιλο ευρωπαϊκό περιβάλλον αναζητούσε τρόπο διάσωσης της Ελλάδας, ο Παπανδρέου αλώνισε τον κόσμο αναζητώντας και την άλλη «συνταγή» που τόσο επίμονα ζητούσαν τα άλλα κόμματα, οι πλατείες καιγόντουσαν και οι αγανακτισμένοι μούντζωναν και απειλούσαν με κρεμάλες και εκτελέσεις. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, την κρισιμότερη περίοδο της μεταπολίτευσης, η Νέα Δημοκρατία σφύριζε αδιάφορη και θεμελίωνε το αντιμνημονιακό μπλογκ. Ο Πρωθυπουργός τούς ζητούσε συναίνεση και συνεννόηση και αντ’ αυτού ο Σαμαράς πηγαινοερχόταν στα Ζάππεια, ενώ στις κρίσιμες ψηφοφορίες της Βουλής οι βουλευτές του ταυτίζονταν με αυτούς του ΣΥΡΙΖΑ.

Ας είμαστε ειλικρινείς, μια στοιχειώδης άβυσσος μεταξύ των δυο υπάρχει!

Πρόθεσή μου δεν είναι να υπερασπιστώ την Γεννηματά.Δεν το έχει ανάγκη.
Υπερασπίζομαι το δικαίωμα όλων μας στο δημόσιο λόγο και θέλω να προστατευτούμε και να προστατεύσουμε τους άλλους από μιαν ιδιότυπη -και στο όνομα της Δημοκρατίας- λογοκρισία που καταργεί την ίδια την Δημοκρατία και πιστεύω πως είναι επίσης προϊόν της κρίσης.

Παρατηρήσεις:
1. Δεν αναφέρομαι φυσικά στους ανεγκέφαλους που βρήκαν την ευκαιρία για σεξιστικές ατάκες εις βάρος της Προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
2. Η «άλλη» συνταγή για λύση δεν ευρέθη ποτέ!
3. Κανένας δεν είχε μέχρι σήμερα το πολιτικό κουράγιο να αναγνωρίσει τις προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ και του Πρωθυπουργού του την περίοδο 2010-2011 και τα όσα επέτυχαν την ταραχώδη εκείνη περίοδο για την χώρα και όχι για το κόμμα.