Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017

Και αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν θα ήτανε πατίνι

Σαφώς, οι αναφορές στο ‘ένδοξο’ παρελθόν του ΠΑΣΟΚ είναι πολύ κουραστικές για όσους έγιναν μέλη του αγνοώντας ή καλύτερα προσπερνώντας τις αρχές του, τον ιδεολογικό του προσανατολισμό και φυσικά τη Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη.
Κατανοητό και σεβαστό εν πολλοίς, γιατί όσο να’ ναι ρε αδερφέ από την εποχή του Αντρέα μέχρι σήμερα μπήκε πολύ νερό στο αυλάκι.
Όμως, καταντά επίσης απίστευτα κουραστικό για τους υπόλοιπους -έως προσβλητικό - η αγωνία αυτής της ομάδας μελών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΣΥΜ να μη κακοκαρδιστεί η ΝΔ και να μην κακοχαρακτηριστούν ως αριστεροί.
Στην πρεμούρα τους δε απάνω, προσπαθούν -ματαίως- να εμπλέξουν την Φώφη Γεννηματά σε δοσοληψίες με άλλα κόμματα και κυρίως επιχειρούν να την νουθετήσουν!
Η δουλειά τους, παρότι θα έπρεπε να είναι η σε βάθος μελέτη και κυρίως κατανόηση του ιδεολογικοπολιτικού χώρου που ανήκουν, εξαντλείται στο να κάνουν υποθέσεις κατά πόσο και υπό ποιες προϋποθέσεις η Πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, σε περίπτωση που γίνουν εκλογές θα συναινέσει για τη συμμετοχή της σε κυβέρνηση. Φυσικά φανερός πόθος τους είναι να είναι πρώτο κόμμα η Ν.Δ.
Πόσο άκυρες και ανούσιες έως ανόσιες συζητήσεις για υποθετικά σενάρια θα γίνονται στο όνομα της Κεντροαριστεράς; Όλες εκ του πονηρού. Όλες από συγκεκριμένους.
Δημιουργούν θόρυβο γιατί δεν αντέχουν ότι η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πέτυχε το στόχο της να ενδυναμωθεί η Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Δεν αντέχουν καν την ιδέα ότι βρέθηκαν παλιοί σύντροφοι ξανά μαζί να αγωνιστούν για την αξιόπιστη μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη που έχει ανάγκη ο λαός και η χώρα.
Μικρόψυχοι και κακόψυχοι γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνει ενότητα.
Κάπου εδώ να σταματήσει και το παραμυθάκι ότι το 2012 κάποιοι πήραν το ΠΑΣΟΚ στους «στιβαρούς» τους ώμους και δεν το άφησαν να βουλιάξει.
Ο πολιτικός πολιτισμός δεν επιτρέπει παραπάνω σχολιασμό.
Όμως επιβάλλεται να σημειωθεί ότι το ΠΑΣΟΚ κρατήθηκε από την βάση του ζωντανό και το 2012 και ότι το ΠΑΣΟΚ δεν χρωστάει σε κανένα. Αντίθετα του χρωστούν πολλοί και πολλές.
Ψιτ, ψιτ και που είστε, είναι πολύ πιο έντιμο, όσοι εμφορούνται από νεοφιλελεύθερες ιδέες να πάνε στη ΝΔ. Ουδείς θα τους παρεξηγήσει και ούτε η ΝΔ θα παρεξηγηθεί.
Δεν χρειάζονται τα επίπλαστα διλήμματα χωρίς ηθικό και πολιτικό περιεχόμενο.
Κυρίως, υπενθυμίζεται πως όλοι μας είμαστε μεγάλα παιδιά και ακούσαμε χρόνια τώρα το παραμυθάκι της κολοβής αλεπούς. Δεν θέλουμε κύριοι …σταφύλια.

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

Ένα βήμα μπρος και 67 χρόνια πίσω

Στην Κύπρο την θαλασσοφίλητη. Στην Κύπρο την κατεχόμενη.
Στην Κύπρο με την πράσινη γραμμή να χωρίζει βίαια τον Βορρά από τον Νότο.
Στην Κύπρο που υποτίθεται θέλουμε να επουλωθούν τα τραύματα από τις δικοινοτικές διαμάχες 2 τουλάχιστον δεκαετιών.
Στην Κύπρο που αγωνιούν οι ηλικιωμένοι πρόσφυγες κατά πόσο θα προλάβουν να ταφούν στο χώμα που τους γέννησε.
Στην Κύπρο που κάθε λίγες μέρες κηδεύει τα οστά των αγνοούμενων παιδιών της, τουρκοκύπριων και ελληνοκύπριων.
Σ’ αυτήν ακριβώς την Κύπρο, σήμερα, ψηφίστηκε στη Βουλή μετά από πρόταση του ΕΛΑΜ -αδελφό κόμμα της Χρυσής Αυγής- τροπολογία για να εορτάζεται στα σχολεία το ενωτικό δημοψήφισμα του ’50.
Ποιους και τι ακριβώς εξυπηρετεί ο εορτασμός ενός δημοψηφίσματος που διενεργήθηκε μέσα σε ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο, μεσούντος του 20ου αιώνα, όταν η Κύπρος, ακόμα, ήταν αποικία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας;
Τι επιχειρείται ακριβώς; Να ανοίξει ξανά το ανύπαρκτο θέμα της Ένωσης για να επαναφέρουν και οι Τουρκοκύπριοι εθνικιστές το ταξίμ;
Κάνουμε εξυπηρέτηση της Τουρκίας;
Εν μέσω συνομιλιών, ακόμα και αν αχνοφαίνεται μια έστω σχετική πρόοδος, εμείς ψηφίζουμε να εορτάζεται ένα ζήτημα το οποίο έχει λήξει προ πολλού ενώ, εν τω μεταξύ, μεσολάβησαν ο αγώνας της ΕΟΚΑ, η ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι δικοινοτικές ταραχές του ’63 και ’67 το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή.
Έλεος πια.
Μπορεί η χώρα μας να είναι η γη της ελιάς και της λεμονιάς αλλά κάποιοι επιχειρούν να την καταντήσουν και γη της φαιδράς πορτοκαλέας!
Οι άνθρωποι όταν οραματίζονται το μέλλον κοιτούν μπροστά.
Ειδικά, όταν αυτοί οι άνθρωποι είναι παιδιά ενός τόπου που έχει κατοχικό στρατό και συρματοπλέγματα, έχουν υποχρέωση και καθήκον να κοιτούν μπροστά.


Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017

Ευτυχώς είναι λίγοι …

Υπάρχουν κάποιοι γονείς από τον Νέο Ικόνιο Περάματος που εγγράφουν τα παιδιά τους σε άλλο σχολείο για να μην είναι μαζί με τα προσφυγόπουλα. Μπορεί να ακούγεται οξύμωρο, ωστόσο πρόκειται για μια θλιβερή πραγματικότητα.
Από το Νέο Ικόνιο! Τα σπέρματα και τα θρέμματα, δηλαδή, των προσφύγων που έφτασαν το 1923 στην Ελλάδα δεν άκουσαν ποτέ για τις συνθήκες διαβίωσης των παππούδων τους αφού εγκατέλειψαν την πατρίδα τους.
Δεν είχαν ποτέ μια γιαγιά να τους εξιστορήσει το ρατσισμό, τους ευτελισμούς και αποκλεισμούς που δέχτηκαν από τις κλειστές και φοβικές κοινωνίες της Μεγάλης Πατρίδας.
Τόσο στενόμυαλοι, τόσο κακόψυχοι.
Είναι ντροπή να είσαι ρατσιστής.
Είναι δυο φορές ντροπή να είσαι ρατσιστής και να κρύβεσαι πίσω από τις ευτελείς δικαιολογίες των μη εμβολιασμένων παιδιών.
Είναι απόλυτη ξεφτίλα να είσαι ρατσιστής ενώ έχεις προσφυγικό υπόβαθρο και γεννήθηκες στο Νέο Ικόνιο που το έκτισαν και του έδωσαν ζωή οι Έλληνες πρόσφυγες του Ικονίου.