9η Νοεμβρίου - Συμβολική ημερομηνία για τη Γερμανία

Η 9η Νοεμβρίου αποτελεί ημερομηνία σταθμό για τη Γερμανία καθώς παραπέμπει σε μια σειρά πολιτικών γεγονότων που συνέβησαν τον 20ο αιώνα και δρομολόγησαν πολιτικές καταστάσεις και συνθήκες καθοριστικές τόσο για την ίδια τη Γερμανία όσο και για την Ευρώπη και τον κόσμο γενικότερα. 19 Νοεμβρίου 1918: Λίγες μόνο μέρες από την λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ξεκινά η Νοεμβριανή Επανάσταση εναντίον του Κάιζερ. Η ήττα της Γερμανίας συν όλα τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα δυναμιτίζουν το κλίμα εναντίον της Μοναρχίας. To SPD αναλαμβάνει καθοριστική δράση στην ηγεσία των επαναστατών. Η επανάσταση έληξε στις 11 Αυγούστου 1919 όταν εγκρίθηκε το Σύνταγμα της Βαϊμάρης. Η πρώτη κοινοβουλευτική Δημοκρατία της Γερμανίας είναι πια γεγονός. 19 Νοεμβρίου 1923: Ο Χίτλερ μαζί με τον Erick Ludendorff επιχειρούν πραξικόπημα -γνωστό και ο πραξικόπημα της μπυραρίας- εναντίον της εκλεγμένης κυβέρνησης του Βερολίνου με στόχο την κατάλυση της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και εφαρμογή δικτατορίας. Η προσπάθεια του Χίτλερ απέτυχε, ωστόσο αυτό το γεγονός δεν τον αποθάρρυνε να συνεχίζει διεκδικεί πρωταγωνιστικός ρόλο. Εννέα χρόνια αργότερα καταφέρνει να εκλεγεί καγκελάριος και αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την Ευρώπη και τους Λαούς της. Με εντολή του προχωρούν σε κτηνωδίες που βάφουν μαύρη της ιστορία του 20ου αιώνα. 19 Νοεμβρίου 1938: Οι εθνικοσοσιαλιστές θέτουν σε εφαρμογή καθολικό πογκρόμ εναντίον των Εβραίων στην Γερμανία και στην Αυστρία. Τους καίνε, τους δολοφονούν, καταστρέφουν τις περιουσίες τους. Συλλαμβάνουν τους άντρες και τους στέλνουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αργότερα περπάτησαν και οι Εβραίες και τα μικρά παιδιά τον δρόμο των ανθρώπινων κολαστηρίων. Έμεινε στην ιστορία ως η νύκτα των κρυστάλλων. 19 Νοεμβρίου 1989: Πτώση του τείχους στο Βερολίνο. Ο κόσμος όπως τον γνωρίζαμε μέχρι τότε αλλάζει. Ο διπολισμός των ΗΠΑ και ΕΣΣΔ δεν έχει πια το μονοπώλιο, αναπτύσσονται νέες συμμαχίες ανάμεσα στα κράτη, η παγκοσμιοποίηση είναι πια γεγονός. Κάποιοι πιστεύουν ότι μαζί με το τείχος θρυμματίστηκε και το σοσιαλιστικό όραμα. Κάποιοι άλλοι ρομαντικοί συνεχίζουν να πιστεύουν πως μετά από τις τόσες ανισότητες, τις διακρίσεις και την φτώχεια που παράγει το σύστημα, ο σοσιαλισμός είναι μονόδρομος.

Όταν!

Όταν πονάς, πονώ. Όταν γελάς, γελώ. Όταν σιωπάς, φοβάμαι. Όταν τραγουδάς, ελπίζω. Όταν κλαις, πνίγομαι. Όταν τραγουδάς, ονειροπολώ. Όταν θυμώνεις, αντιστέκομαι. Όταν χορεύεις, ξαναγεννιέμαι.

Χάθηκε η Ιθάκη

Ας μη μιλάμε για επιστροφή. Για μας σβύστηκε η Ιθάκη από τον χάρτη. Εμείς είμαστε από τους κολασμένους της δικής μας γης. Τιμωρημένοι να ζούμε με αναμνήσεις. Παίρνουμε άδεια από τον Τούρκο αστυνομικό για να ζήσουμε λίγες ώρες ψευδαίσθησης πως ανήκουμε τάχα μου και εμείς κάπου. Η ζωή μας διαδρομές προς πίσω. Ξανά και ξανά το ίδιο. Μέχρι να δώσουν το τέλος σε αυτόν τον καϋμό λίγες φτυαριές χώμα. Ξένο χώμα. (Αμμόχωστος 2020)

Παγκόσμια μέρα Προσφύγων 2020

Παγκόσμια μέρα προσφύγων η σημερινή. Και μετά τι; Τι σημαίνει αυτό για τους ίδιους τους πρόσφυγες;
Τι σημαίνει στην πράξη να αφιερώνουμε μια μέρα στους απόκληρους της γης;

Καθημερινά άνθρωποι υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν τον τόπο τους, να αφήσουν το σπίτι τους και να περπατήσουν τον κολασμένο δρόμο της προσφυγιάς.

Τι μπορώ να κάνω γι΄ αυτούς τους ανθρώπους αφού δεν βρίσκω λόγια παρηγοριάς;
Τι μπορεί να πει κάποιους σε αυτούς που η ελπίδα τους πνίγηκε σε ένα ναυάγιο κάπου στη Μεσόγειο, που το δάκρυ τους στέγνωσε αναζητώντας ένα μέρος με νερό και σκιά και που η χαρά τους σκοτώθηκε στα επικίνδυνα περάσματα των βουνών;

Μπορώ να υποκλιθώ μπροστά τους. Επειδή χρησιμοποιούν όλα τα μέσα να σώσουν τα παιδιά τους και τη δική τους ζωή από φυσικές καταστροφές, λιμούς και κυρίως πολέμους. Γιατί κουβαλούν στην πλάτη τους τους γονείς τους και ας πρέπει να διανύσουν χιλιάδες χιλιόμετρα ξυπόλητοι.

Μπορώ να μιλήσω όταν τους βρίζουν και τους διώχνουν οι τυχεροί του πλανήτη.

Μπορώ να φωνάξω ότι είναι άνθρωποι και πως αυτή η γη είναι πολύ μεγάλη και μπορεί να μας χωρέσει όλους.

Μπορώ να φιλήσω τα χέρια των γονιών που έσκαψαν σε ξένο χώμα να θάψουν τα παιδιά τους.

Μπορώ να πάρω αγκαλιά τα παιδάκια που ξέφυγαν από τον πόλεμο και που έχασαν στον δρόμο την μαμά και τον μπαμπά τους. Να τα λούσω με δάκρυα και αγάπη γιατί είναι και δικά μου παιδιά.

Μπορώ να μιλήσω, μπορώ να φωνάξω και να διεκδικήσω εγώ γι' αυτούς τους ανθρώπους που τόσο πολύ μας τρομάζουν και ταυτόχρονα είναι αόρατοι.

Μπορώ να διαμαρτυρηθώ γιατί όλο και λιγότερο πια ακούμε στις ειδήσεις τι γίνεται με τους πρόσφυγες που φτάνουν στα νησιά μας, γιατί δεν βλέπουμε πια εικόνες;

Μπορώ να υπερασπιστώ την άποψη ότι το προσφυγικό ζήτημα είναι ανθρωπιστικό και όχι διαχειριστικό.

Μπορώ να ενώσω την φωνή μου με την δική τους, αυτήν των άλλων προσφύγων, για να μας ακούσουν όλοι ότι δεν θέλουμε τον δικό τους τόπο, θέλουμε τον δικό μας.
Δεν ξυπνήσαμε ένα πρωί και αποφασίσαμε να γίνουμε πρόσφυγες.
Μας ανάγκασαν.
Μας βίασαν.
Μας έδιωξαν.
Μας πήραν τα πράγματα μας αλλά δεν θα μπορέσουν να πάρουν τη ψυχή μας.

Σφίγγουμε την πέτρα και την κάνουμε ψωμί να ταΐσουμε τα παιδιά μας.
Μαζεύουμε την βροχή στη χούφτα μας για να τα ποτίσουμε.
Βάζουμε το σώμα μας μπροστά για να τα σώσουμε από ανθρώπους και θηρία.
Ορκιζόμαστε ότι θα αντέξουμε.
Θα αντέξουμε το βουβό και ατελείωτο δράμα της προσφυγιάς.



Η φωτογραφία είναι από προσφυγικό καταυλισμό της Κύπρου, 1974.

Χαιρετίσματα στον Ζακ και στον Βαγγέλη Γιακουμάκη...

Απόψε κοιμήσου ήσυχα Ελένη.
Μη φοβάσαι άλλο τη θάλασσα, μην τρέμεις τους ανθρώπους.
Απόψε κοιμήσου ήσυχα Ελένη.
Οι εφιάλτες σου καταδικάστηκαν.
Τα τέρατα φυλακίστηκαν.
Η μάνα και ο πατέρας σου πήραν μίαν ανάσα ανάμεσα στους λυγμούς τους.
Κοιμήσου Ελένη, κανείς δεν μπορεί πια να σου κάνει κακό.

Αναζητείται η Ευρώπη

Πέρασαν 75 χρόνια από την ημέρα που ο Κόκκινος Στρατός έβαλε τέλος στο Γ’ Ράιχ.

Η φασιστική Γερμανία έσκυβε το κεφάλι μπροστά στους συμμάχους και αποδεχόμενη την ήττα της υπέγραφε την άνευ όρων συνθηκολόγηση.

Η Γερμανία ηττήθηκε στον παγκόσμιο πόλεμο που ίδια προκάλεσε.

Στη διάρκεια της σχεδόν 5ετούς γερμανικής κυριαρχίας πάνω σε χώρες και λαούς, πέθαναν εκατομμύρια άνθρωποι είτε στο μέτωπο, είτε από πείνα, είτε από κρυοπαγήματα και κακουχίες.

Τουλάχιστον 6 εκατομμύρια ψυχές βασανίστηκαν και υπέφεραν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και δολοφονήθηκαν μέσα σε φούρνους γερμανικής έμπνευσης. Το λάθος τους ήταν απλό αλλά κολάσιμο. Γεννήθηκαν Εβραίοι, γεννήθηκαν Σίντι, γεννήθηκαν με σεξουαλικό προσανατολισμό που δεν ήταν συμβατός με τις κοινωνικές νόρμες, ήταν κομμουνιστές και πολεμούσαν την ναζιστική Γερμανία, ήταν πιστοί διαφορετικών δοξασιών και θρησκειών, ήταν άνθρωποι διανοούμενοι, ήταν απλά κάποιοι που ο χαφιές της γειτονιάς δεν τους συμπαθούσε και τους κάρφωνε στους ES ES.

Εκτός από τα ανθρώπινα θύματα, οι οικονομίες των χωρών που ενεπλάκησαν στον πόλεμο καταρρεύσαν και η Ευρώπη ζωντανή-νεκρή προσπαθούσε να βρει τον βηματισμό της μακριά από τους πολέμους που την ταλάνιζαν όλες τις προηγούμενες δεκαετίες.
Μια πολύ σημαντική επέτειος λοιπόν η σημερινή για την Πατρίδα μας -που υπέφερε τα πάνδεινα από την χιτλερική Γερμανία, για τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες για το γεγονός ότι μετά το 1945 πάνω στα χαλάσματα άνθισε το λουλούδι της ειρήνης.

Για συμβολικούς λόγους επιλέχθηκε η 9 Μάη και ως η «μέρα της Ευρώπης» για να μας θυμίζει πως μόνο με αλληλεγγύη και σεβασμό μπορεί να διασφαλιστεί η ειρήνη στη γηραιά Ήπειρο.

Πράγματι τα καταφέραμε και δεν είχαμε ξανά πόλεμο. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι καλά. Η Ευρώπη των λαών χωλαίνει και αφήνει να μεγαλώνει τα χάσμα ανάμεσα στις χώρες της. Χώρες με διαφορετικές ταχύτητες.

Η Γερμανία παρόλο που ήταν η αιτία να για δυο παγκόσμιους πολέμους τον προηγούμενο αιώνα, και παρ' όλη την ντροπιαστική συνθηκολόγηση που την ανάγκασαν οι Ρώσοι να υπογράψει, μοιάζει να ξεχνά το κακό της παρελθόν και να θεωρεί ότι ακόμα και σήμερα οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί είναι κατώτεροι του δικού της. Φυσικά όχι στα φυλετικά χαρακτηριστικά αλλά σε όλα τα υπόλοιπα.

Αυτό πρέπει να αλλάξει. Να αλλάξει σύντομα για να μην μπούμε ξανά σε νέες περιπέτειες.

Η πανδημία είναι η ευκαιρία μας να συνάψουμε ξανά ένα συμβόλαιο μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών που θα βασίζεται στην ισότητα, στην συνοχή, την αλληλεγγύη και τον αλληλοσεβασμό.

Αυτή την Ευρώπη θέλουμε. Αυτή την Ευρώπη θέλουμε να γιορτάζουμε.

Παγκόσμια μέρα ελευθερίας του Τύπου

Για την Ελλάδα αυτή η είδηση δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σύντομο ανέκδοτο.
Ειδικά την τελευταία πενταετία ζήσαμε αρκετά τραγελαφικά πλην όμως επικίνδυνα φαινόμενα που σχετίζονται με κυβερνήσεις και την εξάρτηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης από αυτές.

Για να φρεσκάρουμε την μνήμη, θυμίζουμε τη διαδικασία "τσίρκο" με την αδειοδότηση των καναλιών που ενώ θα μπορούσε να ήταν μια κίνηση που θα έβαζε επιτέλους ένα πλαίσιο στην άναρχη λειτουργία του μιντιακού συστήματος, αποδείχτηκε ότι τα κίνητρα της κυβέρνησης ήταν μικρά και ταπεινά.

Ένα δεύτερο νωπό και εν ενεργεία φαινόμενο είναι η χρηματοδότηση των 11 εκ. + 8 εκ. της Κυβέρνησης προς τα Μέσα, με το πρόσχημα την υπεύθυνη ενημέρωση λόγω της πανδημίας.
Μα καλά, δεν εξυπακούεται ότι ειδικά σε αυτές τις πρωτόγνωρες και δραματικές στιγμές, μίντια και δημοσιογράφοι θα πράξουν τα δέοντα; Πρέπει να πληρώνονται ειδικά για το αυτονόητο;

Εκ των πραγμάτων, είναι ηλίου φαεινότερο ότι μετά από τα 20 εκ. η ανεξαρτησία και αυτονομία των Μέσων ως προς την κατασκευή των ειδήσεων πάει περίπατο και φυσικά γίνονται οι προπαγανδιστές αυτών που τους πληρώνει.

Ασφαλώς είμαστε μια χώρα της Δύσης, ωστόσο έχουμε μιαν ιδιότυπη αντίληψη όσον αφορά στα πρότυπα του δυτικού πολιτισμού και έχουμε μια ροπή σε φαινόμενα που παρατηρούνται σε μη δημοκρατικές χώρας.

Η ελευθερία του Τύπου είναι εξίσου ζωτικής σημασίας με το οξυγόνο στον αέρα που αναπνέουμε.
Η ανεξάρτητη δημοσιογραφία είναι το οξυγόνο που βοηθά να αναπτύξουμε κριτική σκέψη απέναντι στα γεγονότα και όχι -όπως λέει ο θυμόσοφος λαός- να τα καταπίνουμε αμάσητα.



η φωτογραφία είναι από "2017: Grim year for free speech and media freedom | DW Freedom ...
https://images.app.goo.gl/Cdte9NZvphiA35SU9"