Άλλοι πρέπει να αγωνιούν για την συνάντηση Γεννηματά και Παπανδρέου και όχι εμείς σύντροφοι …

Μήπως χάνουμε εντελώς ο μέτρο παγιδευμένοι στον μικρόκοσμό μας, στα προσωπικά αδιέξοδα και τις ανασφάλειές μας;
Ακόμα να μας γίνει ξεκάθαρο ότι η αξιοπιστία της χώρας έφτασε στο ναδίρ και ότι ο κόσμος δεν αντέχει άλλο;
Αντιλαμβανόμαστε ότι μας κυβερνά μια παιδική χαρά;
Συμφωνούμε ότι υπάρχει άμεση ανάγκη για άλλη πολιτική; Από πού θα παραχθεί αυτή η πολιτική και από ποιους;
Χρειάζεται ο τόπος μια ισχυρή σοσιαλιστική σοσιλαδημοκρατική παράταξη που θα σταθεί απέναντι στους λαϊκιστικούς ακροβατισμούς που αρέσκεται η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και απέναντι στη νεοφιλελεύθερη πολιτική με την οποία μας απειλεί η ΝΔ;
Για να γίνουν αυτά χρειάζονται συναινέσεις, συνεργασίες, σεβασμός στη συλλογικότητα, απαλλαγή από προσωπικές πικρίες, προσήλωση στην ενότητα. Χρειάζεται να γίνει η υπέρβαση πρωτίστως για το καλό της Πατρίδας. Όλα τα άλλα έπονται. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πέρσι έτσι εποχή, αρνήθηκε τα περιχαρακώματα, αγνόησε το προσωπικό κόστος και έκανε ανοικτό κάλεσμα χωρίς προαπαιτούμενα σε κόμματα, δυνάμεις, πρόσωπα.
Γι’ αυτό οι μόνοι που δικαιούνται να φοβούνται και να αγωνιούν για την έκβαση της σημερινής συνάντησης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα άλλα κόμματα της μείζονος αντιπολίτευσης. Είναι η ίδια κυβέρνηση. Είναι και αυτοί που ετοιμάζονται να στήσουν νέα σχήματα οσονούπω γιατί δεν «χωράνε» πια στα υπάρχοντα.
Οι υπόλοιποι μόνο θετικά πρέπει να σκεφτόμαστε…