Οι τρομοκράτες ξαναχτυπούν στα τυφλά.
Αυτή τη φορά σειρά έχει το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης.
Ακόμα να πιστοποιηθεί η εθνικότητα των θυμάτων ούτε και ο ακριβής αριθμός των νεκρών. Πόση σημασία έχει όμως αυτό;
Σε ένα κόσμο που η μισαλλοδοξία, η αμάθεια, ο ρατσισμός και η ομοφοβία απειλούν να κυριαρχήσουν, όλοι θα μπορούσαμε να είμαστε θύματα ανεξάρτητα από χρώμα και θρησκεία.
Όλοι είμαστε δυνητικά θύματα.
Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε και να μην εφησυχάζουμε πως ότι συμβαίνει βρίσκεται μακριά μας.
Η σκέψη μας κοντά στους Τούρκους που ταλανίζονται από εγχώρια και εισαγόμενη τρομοκρατία.
Η σκέψη μας κοντά στα θύματα και στους οικείους των δολοφονηθέντων.
Ο αιώνας μας ξεκίνησε δυσοίωνα και όσο πάει σκοτεινιάζει περισσότερο.
Είναι στο χέρι μας να του αλλάξουμε πορεία.
Προχτές ήμασταν όλοι Γάλλοι, χτες όλοι Βέλγοι και σήμερα όλοι Τούρκοι.
Μακάρι να μη χρειαστεί να γίνουμε και κάτι άλλο γιατί αυτό θα σημαίνει πως σε μιαν άλλη χώρα φανατικοί θα κάνουν τρομοκρατική επίθεση και θα υπάρξουν ξανά μάνες που θα θρηνήσουν παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου