Αφιερωμένο σε φίλους που θα μου λείψουν πολύ το τριήμερο 5-7 Ιούνη!

Θα βρεθούμε ξανά όταν όλα θα έχουν αλλάξει. Έτσι λέει το τραγουδάκι και θέλω πολύ να το πιστέψω.

 

Ζωή μου λείπεις πολύ αυτές τις μέρες… 

Υπό κανονικές συνθήκες την Παρασκευή θα βρισκόμασταν στον «Πανελλήνιο» αλλά έπαψαν εδώ και καιρό να είναι οι συνθήκες κανονικές. Παρότι χορτάσαμε να ακούμε για διάφορες «κανονικότητες» κουβέντα δεν γίνηκε για την κανονικότητα στο κόμμα μας και κυρίως στην πολιτική.  

Γιώργο, Πάνο, Κώστα, Πόπη, Ηλία και Νίκο θα μου λείψετε.  

Η πολυσυλλεκτικότητα που σφράγισε το ΠΑΣΟΚ μεταφράζεται πια σε βιλαέτια. Πού χρόνος για να αναπτυχθούν πολιτικές «θέσεις», αντικαταστάθηκαν αποκλειστικά από …στασίδια.  

Σύντροφοι από τη Βάδη, τον Καναδά, την Αστόρια, την Ιταλία η απουσία σας είναι αισθητή.  

Ανέκαθεν παραπονιόμασταν για έλλειψη εσωκομματικής Δημοκρατίας, ωστόσο το καταστατικό έγινε «λάστιχο» τα τελευταία χρόνια. Σύμπτωμα της κρίσης; Ναι, της αξιακής όμως που ρήμαξε τον χώρο μας. Γι’ αυτό και μη ρωτάτε τι απέγινε ο προσυνεδριακός διάλογος, κάντε καλύτερα ησυχία γιατί κάποιοι μετρούν …«κουκιά». 

Θα βρεθούμε ξανά όταν όλα θα έχουν αλλάξει, όταν εμείς τα αλλάξουμε. Πρέπει να βιαστούμε γιατί το παρελθόν στοίχειωσε και εμφανίζονται ξανά φαντάσματα, γεννημένα από την ίδια μήτρα, όχι για να σώσουν την παράταξη αλλά για να την θάψουν στην κυριολεξία! 

Θέλουν την πολύπαθη «βάση» βουβή αλλιώς ποιος ξέρει, ίσως και τους χαλάσει τα σχέδια. Γι’ αυτό εξάλλου και οι επιδιωκόμενες συνοπτικές διαδικασίες εντός ενός έκτακτου Συνεδρίου.   

Ρε Ζωή, να πιούμε τουλάχιστον έναν καφέ! Δεν έρχεται ούτε ο άλλος…Πες και στον Τάκη! 

Θα μου λείψετε φιλαράκια. Θα είμαι με καλούς μας συντρόφους από τον Απόδημο αλλά πώς να το κάνουμε, έμαθα να είμαι μαζί σας τόσα χρόνια.  

Θα περάσει ο καιρός και θα βρεθούμε ξανά,  γιατί πολύ απλά δεν γίνεται διαφορετικά. 

Θα βρεθούμε ξανά γιατί ενώ όλα θα αλλάξουν εμείς σε πείσμα όσων μας πρόδωσαν, μας πλήγωσαν, μας χώρισαν θα μείνουμε οι ίδιοι.

Θα παραμείνουμε αδιόρθωτα ονειροπόλοι και εραστές της ουτοπίας. Τι και αν πήραμε διαφορετικούς δρόμους. Σημασία έχει να μην μας οδηγούν σε αδιέξοδα αλλά σε ανοικτές λεωφόρους.