Όταν βολεύει και όπως βολεύει...

Ο ευνουχισμός της «Διαύγειας» από την Κυβέρνηση θα έπρεπε κανονικά να γινόταν πρώτο θέμα στα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι να εξηγούσαν στους πολίτες τι ακριβώς σημαίνει να καταργηθεί άλλη μια μεταρρύθμιση που βάζει φρένο στη διαπλοκή και ενισχύει τη διαφάνεια.

Αντ’ αυτού, πρώτη είδηση είναι η δολοφονία της μικρούλας  Άννυ με όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, λες και το γεγονός από μόνο του δεν είναι αρκετό για να διαπιστώσουμε -ξανά- ότι ανάμεσα μας κυκλοφορούν τέρατα με ανθρώπινο προσωπείο.

Ως προς την υπόθεση του άτυχου παιδιού, ο δράστης είναι γνωστός και όλοι σπεύδουν να προτείνουν τον τρόπο τιμωρίας του. Χαρακτηριστικά είναι τα επώνυμα (απαράδεκτα) δημοσιεύματα στον Τύπο που ζητούν επαναφορά της θανατικής ποινής, όπως χαρακτηριστικός είναι και ο τρόπος που προσέγγισε τον θύτη ο Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη.

Και ενώ όλοι –και δικαίως- ρίχνουν το ανάθεμα στην σύγχρονη «αρσενική» Μήδεια ουδείς διαμαρτύρεται -πλην ημών των "γραφικών"- για την προτεινόμενη τροπολογία που υπογράφουν 4 αριστεροί Υπουργοί και σαφώς ούτε που περνά από το μυαλό των πολιτών να προτείνουν ποινή εναντίον τους, άρα το έγκλημα και θα ολοκληρωθέι και θα μείνει ατιμώρητο. 

Υπό κανονικές συνθήκες το γεγονός και μόνο ότι πρόκειται να θιγεί ένας από τους βασικούς πυλώνες της "Διαύγειας", η δημοσιοποίηση δηλαδή των δημοσίων δαπανών, έπρεπε να οδηγήσει τους πολίτες στις πλατείες για να υπερασπιστούν συνολικά το συγκεκριμένο θεσμό, να υπερασπιστούν τη διαφάνεια και το «έντιμο» κράτος. 

Αν όμως δρούσαν έτσι, ελλοχεύει σοβαρός κίνδυνος να ξεχάσουν τις κρεμάλες, τα λαϊκά δικαστήρια, τις «πνύκες» και τα άλλα τραγελαφικά, ανόητα και ανεκδιήγητα που ζήσαμε στο παρελθόν.

Είναι μάλλον προφανές ότι οι «ευνουχισμένοι» πολίτες εξυπηρετούν καλύτερα το «αριστερό σύστημα» όπως και κάθε σύστημα άλλωστε.

Όμως, επειδή δεν είμαστε όλοι «ευνουχισμένοι» ούτε και κάφροι, υπενθυμίζουμε στην κάτι τις αμνήμων πρώην Υπουργό του ΠΑΣΟΚ και μέλος της συγκυβέρνησης με την ΝΔ, κ. Χριστοφιλοπούλου, ότι ο θεσμός της «Διαύγειας» είναι έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου, και όπως τόσες άλλες μεταρρυθμίσεις που ξηλώθηκαν μεταξύ 2012-2015, έτσι και αυτή η συγκεκριμένη πέφτει «θύμα» των παλιών, μικροκομματικών και εσωστρεφών αντιλήψεων.