Παγκόσμια μέρα μετανάστευσης η σημερινή

Πρωτοάκουσα το τραγούδι "στο σταθμό του Μονάχου" το 1981 σε μια χοροεσπερίδα στη Βόννη. Βλέποντας δε κάποιους από τους παριστάμενους να κλαίνε ακούγοντάς το έκανα πλάκα με άλλους φοιτητές που ήταν σαν και εμένα νεοφερμένοι στη Γερμανία.
Τα χρόνια πέρασαν και όταν πια άκουγα εκεί στα ξένα μουσική, ή όταν πλησίαζαν οι γιορτές ή ακόμα και τις όμορφες ηλιόλουστες μέρες - κοντολογίς πάντα- νοσταλγούσα την οικογένεια μου και τον τόπο μου.
Η Βόννη είχε τα χίλια καλά και όμως υπήρχαν φορές που ο μολυβής ουρανός χαμήλωνε τόσο πολύ που νόμιζα θα με πλάκωνε. Κατέφευγα τότε στην ελληνική μουσική και τα ελληνικά τραγούδια και ρούφαγα μέσα από αυτά οξυγόνο της πατρίδας.
Παγκόσμια μέρα μετανάστευσης η σημερινή και η σκέψη μου πάει στους ανθρώπους που γνώρισα, συνεργάστηκα και αγάπησα τα χρόνια που έζησα Γερμανία.
Ο σταθμός του Μονάχου ήταν ο σταθμός αναφοράς για χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες που τέλος της δεκαετίας του '50 και την δεκαετία του '60 έφταναν από την Ελλάδα, αναζητώντας το μεροκάματο και το όνειρο.
Μια μέρα αφιερωμένη στη μετανάστευση η σημερινή. Αφιερωμένη και σε όλους τους απόδημους Έλληνες που σε κάθε ήπειρο έκτισαν μια μικρή Ελλάδα που μεγαλουργεί και εμπνέει.