Όταν την κτύπησαν με το σίδερο στο κεφάλι ήταν μαζί.
Όταν την έβαλαν στο φορτηγό ήταν μαζί.
Όταν αποφάσισαν πως δεν αρκούσε να την πετάξουν από τα βράχια αλλά πως έπρεπε να της δέσουν και τα πόδια ώστε να είναι σίγουροι ότι θα εξαφανιστεί το θύμα και μαζί το έγκλημα τους ήταν μαζί.
Όμως τώρα που ξέβρασε η θάλασσα την κτηνωδία τους δεν έχουν το κουράγιο να είναι μαζί γιατί αυτό προϋποθέτει ψυχή.
Έτσι ο βορειοηπειρώτης έγινε σκέτος Αλβανός.
Όσο για τον άλλο, τον έλληνα "γόνο" ζει το θαύμα! Του ήρθε η θεία φώτιση και πήρε παραμάσχαλα την Αγία Γραφή.
Θα ήταν φυσικά μεγαλύτερο το θαύμα αν ο Αλβανός δεχόταν τη θεία φώτιση.
Δυστυχώς γι αυτόν δεν το σκέφτηκε πρώτος ο δικός του δικηγόρος.
Το ερώτημα βέβαια είναι κατά πόσο η επίκληση της " χριστιανικότητας" κάποιου αποτελεί άλλοθι γι' αυτόν και ξεπλένει το έγκλημα του ή κατά πόσο η καταγωγή κάποιου αποτελεί ενοχοποιητικό στοιχείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου