Παγκόσμια μέρα μετανάστευσης η σημερινή

Πρωτοάκουσα το τραγούδι "στο σταθμό του Μονάχου" το 1981 σε μια χοροεσπερίδα στη Βόννη. Βλέποντας δε κάποιους από τους παριστάμενους να κλαίνε ακούγοντάς το έκανα πλάκα με άλλους φοιτητές που ήταν σαν και εμένα νεοφερμένοι στη Γερμανία.
Τα χρόνια πέρασαν και όταν πια άκουγα εκεί στα ξένα μουσική, ή όταν πλησίαζαν οι γιορτές ή ακόμα και τις όμορφες ηλιόλουστες μέρες - κοντολογίς πάντα- νοσταλγούσα την οικογένεια μου και τον τόπο μου.
Η Βόννη είχε τα χίλια καλά και όμως υπήρχαν φορές που ο μολυβής ουρανός χαμήλωνε τόσο πολύ που νόμιζα θα με πλάκωνε. Κατέφευγα τότε στην ελληνική μουσική και τα ελληνικά τραγούδια και ρούφαγα μέσα από αυτά οξυγόνο της πατρίδας.
Παγκόσμια μέρα μετανάστευσης η σημερινή και η σκέψη μου πάει στους ανθρώπους που γνώρισα, συνεργάστηκα και αγάπησα τα χρόνια που έζησα Γερμανία.
Ο σταθμός του Μονάχου ήταν ο σταθμός αναφοράς για χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες που τέλος της δεκαετίας του '50 και την δεκαετία του '60 έφταναν από την Ελλάδα, αναζητώντας το μεροκάματο και το όνειρο.
Μια μέρα αφιερωμένη στη μετανάστευση η σημερινή. Αφιερωμένη και σε όλους τους απόδημους Έλληνες που σε κάθε ήπειρο έκτισαν μια μικρή Ελλάδα που μεγαλουργεί και εμπνέει.

Δολοφονία και φαρισσαϊσμός

Οι δύο φίλοι από την Ρόδο όταν αποφάσισαν να βιάσουν την Ελένη ήταν μαζί.
Όταν την κτύπησαν με το σίδερο στο κεφάλι ήταν μαζί.
Όταν την έβαλαν στο φορτηγό ήταν μαζί.
Όταν αποφάσισαν πως δεν αρκούσε να την πετάξουν από τα βράχια αλλά πως έπρεπε να της δέσουν και τα πόδια ώστε να είναι σίγουροι ότι θα εξαφανιστεί το θύμα και μαζί το έγκλημα τους ήταν μαζί.
Όμως τώρα που ξέβρασε η θάλασσα την κτηνωδία τους δεν έχουν το κουράγιο να είναι μαζί γιατί αυτό προϋποθέτει ψυχή.
Έτσι ο βορειοηπειρώτης έγινε σκέτος Αλβανός.
Όσο για τον άλλο, τον έλληνα "γόνο" ζει το θαύμα! Του ήρθε η θεία φώτιση και πήρε παραμάσχαλα την Αγία Γραφή.
Θα ήταν φυσικά μεγαλύτερο το θαύμα αν ο Αλβανός δεχόταν τη θεία φώτιση.
Δυστυχώς γι αυτόν δεν το σκέφτηκε πρώτος ο δικός του δικηγόρος.
Το ερώτημα βέβαια είναι κατά πόσο η επίκληση της " χριστιανικότητας" κάποιου αποτελεί άλλοθι γι' αυτόν και ξεπλένει το έγκλημα του ή κατά πόσο η καταγωγή κάποιου αποτελεί ενοχοποιητικό στοιχείο.

Ούτε μια λιγότερη...

Αηδία και αποτροπιασμό προκαλούν οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες σχετικά με τη δολοφονία της άτυχης κοπέλας στη Ρόδο.
Την βίασαν, την κακοποίησαν, την άφησαν αναίσθητη, της έδεσαν τα πόδια και την πέταξαν στα βράχια.
Ήταν γυναίκα και τόλμησε να απορρίψει δύο αρσενικά.

Δύο μήνες πριν κλωτσοκόπησαν μέχρι θανάτου έναν άνθρωπο που ήταν πεσμένος καταγής και ανίκανος να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Ήταν ο Ζακ και ήταν διαφορετικός.

Πριν λίγες μέρες σκότωσαν ένα συμπολίτη μας στην Κέρκυρα.
Ποιος νοιάζεται, ήταν Αλβανός.

Σεξισμός, μισογυνισμός, ομοφοβία, ρατσισμός.
Το παρόν μας ίδιο και απαράλλαχτο με το χτες μας και το μακρινό παρελθόν μας.
Οι άνθρωποι μακρυά από ανθρώπινες αξίες και αρχές.
Η ανθρώπινη ζωή κοστίζει λιγότερο από όσο τα εμπορεύματα και ο αρρωστημένος εγωισμός.
Και δυστυχώς πολύ δυστυχώς υπάρχουν και οι (απ)άνθρωποι που πάντα θα βρουν δικαιολογίες για τα τέρατα που βιάζουν και δολοφονούν.

1940...ΟΧΙ

Πριν 78 χρόνια εμείς οι Έλληνες φωνάξαμε ΟΧΙ στο φασισμό.
Ας το ξανακάνουμε.
Το οφείλουμε σε εκείνους που πολέμησαν, που πείνασαν και που πέθαναν είτε από βόλι είτε από κακουχία.
Καλές οι παρελάσεις αλλά η δικαίωση ενός αγώνα έρχεται μόνο με αγώνα.
Έτσι τιμούμε τη σημαία μας με ότι αυτή συμβολίζει.

Φυσικά να δικαστεί ο Παπαντωνίου και ο κάθε Παπαντωνίου γιατί χρηματίστηκε, ή φοροδιέφυγε, είτε γιατί ξεπλένει μαύρο χρήμα και αν κριθεί ένοχος τότε να τιμωρηθει παραδειγματικά. Θα πρέπει μάλιστα να προβλέπεται και έξτρα ποινή σε δημόσια πρόσωπα που με τη συμπεριφοφά τους συνδράμουν στην απαξίωση της πολιτικής από του πολίτες.

Η προφυλάκιση όμως του ζεύγους Παπαντωνίου δεν έγινε γιατί κάποιοι ορκίστηκαν να υπηρετούν την Θέμιδα.
Παρά μόνο γιατί αφενός το προανήγγειλε ο κ. Πολάκης, και αφετέρου γιατί κάποιοι ορκίστηκαν να στήσουν εκ νέου ένα σόου με στόχο να πληγεί το ΠΑΣΟΚ και το πολιτικό του προσωπικό - στο σύνολό του- και κατά συνέπεια και το Κίνημα Αλλαγής.

Γεγονός είναι ότι η κυβέρνηση γνωρίζει πως χάνει σε δημοφιλία και γι' αυτό θυμάται πως οι "κρεμάλες" που στήθηκαν στο Σύνταγμα πριν μερικά χρόνια, συνετέλεσαν καθοριστικά στην άνοδο των εκλογικών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ.
Άρα επαναφέρει την παλιά, καλή και δοκιμασμένη συνταγή. Κρεμά τον αντίπαλο στα μανταλάκια και αμολά το πολύπαθο πλήθος για να τον λιντσάρει.

Θυμάται επίσης πόσο πολύ "βοήθησε" τη ΝΔ η παραπομπή του Τσοχατζόπουλου παραμονές εκλογών.
Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να βρει το δικό του Τσοχατζόπουλο στο πρόσωπο του Παπαντωνίου.

Καλά και άγια όσα θυμάται η Κυβέρνηση, σημασία όμως έχουν κυρίως όλα αυτά που ξεχνά:

Πρώτον, ότι στο ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξαν μόνο Τσοχατζόπουλοι και Παπαντωνίου, οι οποίοι παρεμπιπτώντως διαγράφηκαν από το κόμμα τους πολύ πριν απασχολήσουν τη δικαιοσύνη. Στο ΠΑΣΟΚ κυρίως πλειοψηφούν οι προσωπικότητες που τίμησαν το κόμμα που τους ανέδειξε και υπηρέτησαν τον λαό.

Επίσης, η κυβέρνηση ξεχνά ότι επί ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα κατά τη δίχρονη μόνο θητεία της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου εφαρμόστηκαν μεταξύ άλλων και οι εξής μεταρρυθμίσεις:
-Αναμόρφωση του θεσμού του «πόθεν έσχες» των πολιτικών προσώπων και καθιέρωση της δημοσίευσης και στο διαδίκτυο των δηλώσεων, ώστε να υπάρχει πλήρης διαφάνεια και κοινωνικός έλεγχος.
-Ποινικοποίηση της φοροδιαφυγής.
-Καθιέρωση του θεσμού του εισαγγελέα οικονομικού εγκλήματος.
-Δημιουργία της Αρχή καταπολέμησης του μαύρου χρήματος.
-Κατάργηση του τραπεζικού απορρήτου έναντι των ελεγκτικών αρχών.
-Καθιέρωση του ελέγχου, μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος, της νομιμότητας των καταθέσεων που μεταφέρονται στο εξωτερικό.

Τρίτον, έχει μεγάλη σημασία να θυμάται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι με Νόμο του δικού του Υπουργού, του κ. Παρασκευόπουλου, συνεχίζουν να αποφυλακίζονται και να κυκλοφορούν ελεύθεροι δολοφόνοι και τρομοκράτες.

Θύμα της βαρβαρότητας είναι ο Ζακ Κωστόπουλος, ακτιβιστής μέλος της ΛΟΑΤΚΙ Κοινότητας

Κανονικοποίηση της βίας, εκφασισμός της κοινωνίας, εγκληματική αδιαφορία από πολιτεία και πολίτες για τους συνανθρώπους μας.
Πριν λίγα χρόνια καίνε ζωντανούς 4 εργαζομένους στην Marfin και δεν άνοιξε μύτη.
Λίγο αργότερα έχουμε τη δολοφονία του Φύσσα και όμως και σε αυτήν την περίπτωση οι δολοφόνοι συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους.
Χτες δολοφονήθηκε παρουσία θεατών ένας άνθρωπος ο οποίος βρισκόταν σε μειονεκτική θέση έναντι των δολοφόνων του αφού ήταν πληγωμένος και σερνόταν στο πάτωμα.
Σ' αυτόν έδειξαν την μαγκιά και το αντριλικι τους οι Ελληναράδες δολοφόνοι. Το δε φιλοθεαμον κοινό γιατί να λυπηθεί ένα κλεφτρονι που ήταν - όπως γράφουν τα ΜΜΕ- και πρεζάκιας;
Πού εξαντλήσαμε την ανθρωπιά μας και την ψυχοπονια μας;
Πότε προλάβαμε να γίνουμε τόσο χοντρόπετσοι και ανάλγητοι;

Εν τω μεταξύ άγνωστος ο αριθμός των μεταναστών που συνεχίζουν να κακοποιούνται από χρυσαυγίτες και από κάφρους εργοδότες.

Επέτειος ξανά

Μόνο για μια στιγμή μαρμαρώνει ο νους και η ψυχή στο άκουσμα της είδησης από το ΡΙΚ, ότι ο Μακάριος είναι νεκρός.
Ύστερα ο φόβος, η ανασφάλεια, τα αναπάντητα ερωτηματικά, η αγωνία να ακούσουμε ότι οι δικοί μας είναι καλά.
Ήταν 15 Ιούλη 1974. Κύπρος. Πραξικόπημα.
Πώς να τους ονοματίσει κανείς αυτούς που γυρνούν το όπλο στο γείτονα, στον φίλο και στον συγγενή; Αυτούς που το μίσος τους θολώνει την καρδιά και την κρίση.
Ζώστηκαν τα όπλα και πήραν πυρομαχικά.
Βγήκαν στους δρόμους με στρατιωτικά αυτοκίνητα και στολές παραλλαγής.
Σκόρπισαν τον πανικό.
Θέλησαν να συνθλίψουν τη Δημοκρατία.
Βασάνισαν και σκότωσαν αθώους πολίτες.
Σήμερα ακόμα υπάρχουν εκατοντάδες συγγενείς που αγωνιούν να βρουν δικούς τους αγνοούμενους, θύματα των Εοκαβητατζήδων.
Άλλοι Θαμμένοι πρόχειρα κάτω από ένα δέντρο, άλλοι πίσω από μια μάντρα και άλλοι ποιός ξέρει πού.
Δεν σεβάστηκαν ούτε γέρους, ούτε παιδιά.
Δολοφονούσαν αδιάκριτα Τουρκοκύπριους και τους παράχωναν σε ομαδικούς τάφους.
Ούτε πέρασε ποτέ από το άδειο τους κεφάλι ότι οι συνάδελφοί τους εθνικιστές της «άλλης» πλευράς θα ζητούσαν και θα έπαιρναν εκδίκηση στο πολλαπλάσιο.
Πέντε μέρες κράτησε το πανηγύρι.
Πέντε μέρες μόνο φόρεσε ο Σαμψών -ο εκλεκτός της Χούντας- το προεδρικό κουστούμι.
Τόσο όσο να δρομολογήσουν οι Τούρκοι την πρώτη εισβολή και να φτάσουν με τα πλοία τους στις ακτές της Κερύνειας.
Αν σκέφτεται κανείς ότι οι υπαίτιοι και οι ένοχοι για το πραξικόπημα και την κατοχή της Κύπρου τιμωρήθηκαν πλανάται οικτρά.
Οι «μάγκες» που μεταξύ άλλων ανατίναζαν αστυνομικούς σταθμούς, έστρεφαν τα όπλα στον άμαχο πληθυσμό στην Καθολική εκκλησία της Λεμεσού και βίαζαν τουρκοκύπριες στην Μαράθα και στο Σανταλάρη, συνέχισαν τη ζωή τους κανονικά και κάτω από την σκιά του κλάδου ελαίας του Μακαρίου.
Προφανώς με τα χρόνια αισθάνθηκαν και δικαιωμένοι γι’ αυτό και δημιούργησαν το ΕΛΑΜ, ένα παρακλάδι της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, με το οποίο εκπροσωπούνται πλέον και στη Βουλή και μάλιστα στις τελευταίες προεδρικές εκλογές κατέβασαν και υποψήφιο.
Αυτή είναι η κατάντια μας 44 χρόνια μετά.
Αλλά όπως λέει και ο λαός "έτσι κκελλέ, έτσι ξιουράφι θέλει"!

Όταν η ισότητα σκοντάφτει σε προφάσεις…(Τεκνοθεσία και αναδοχή παιδιών, άρθρο 8)

Το νομοσχέδιο που βρίσκεται προς ψήφιση στη Βουλή για την υιοθεσία (sic) και αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια δημιούργησε έναν μάλλον αδικαιολόγητο πανικό σε όσους διαφωνούν -ειδικά με το άρθρο 8 του νομοσχεδίου- αν κρίνει κανείς από τις τοποθετήσεις και τα σχόλιά τους στα social media.
Προσπερνώ τους ομοφοβικούς, σεξιστές και λοιπούς μισανθρώπους και στέκομαι συνειδητά στους πολιτικούς μου συνοδοιπόρους στο ΠΑΣΟΚ, στη ΔΗΣΥ, στο Κίνημα Αλλαγής, δηλ. σε όλους αυτούς που ανήκουν στην Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη.
Διαπιστώνεται μέσα από τις αναρτήσεις και τα σχόλιά τους στα κοινωνικά μέσα πως φοβούνται, ότι η εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι έτοιμη ακόμα να δεχτεί ότι ομοφυλόφιλοι θα μπορούν να είναι γονείς, άρα θα αντιδράσει στην περίπτωση υπερψήφισης του Νόμου από της ΔΗΣΥ με αποτέλεσμα να μην μας ψηφίσει στις επόμενες εκλογές.
Μάλιστα, πολλοί μιλούν εξ ονόματος του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος -όπως ισχυρίζονται- σίγουρα αν ζούσε θα ήταν και αυτός αντίθετος με το συγκεκριμένο Νόμο.
Προφανώς δεν αναφέρονται στον ίδιο τον Αντρέα Παπανδρέου, ο οποίος σχεδόν 40 χρόνια πριν, στις 13.10.1981, δήλωνε σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» πως «[…] Είναι φανερό ότι στα πλαίσια των γενικών μας αρχών που αφορούν τα δικαιώματα του πολίτη, θα καταργηθούν οι διακρίσεις σε βάρος των μειονοτήτων. Τα μέλη τους θ’ αντιμετωπίζονται σαν ισότιμοι πολίτες και θα έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις απέναντι στο νόμο και την πολιτεία με όλους τους Έλληνες.» Φυσικά δεν εξαιρούσε από τις μειονότητες τους ομοφυλόφιλους. Ο Παπανδρέου ήταν ηγέτης γι’ αυτό και φρόντιζε να δίνει περιεχόμενο στον όρο κοινωνική απελευθέρωση.
Ο Αντρέας Παπανδρέου δεν χάραζε πολιτική και «δρόμους» καλοπιάνοντας τη βάση του ΠΑΣΟΚ ούτε περίμενε να ωριμάσει η κοινωνία για ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις. Παρά μόνο έκανε πράξη αυτά που οραματιζόταν γιατί πίστευε ότι αξίζουν στην Ελλάδα και στους Έλληνες. Γι’ αυτό άλλωστε κέρδισε τον τίτλο του χαρισματικού ηγέτη, γεγονός που αποδέχονταν ακόμα και οι πολιτικοί του αντίπαλοι.
Το 1983 καταθέτει Νόμο στη Βουλή και φέρνει το πιο ριζοσπαστικό οικογενειακό δίκαιο που υπήρχε στην Ευρώπη. Όλες οι διατάξεις του ήταν πρωτοπόρες για την εποχή.
Ενδεικτικά αναφέρεται μόνο η κατάργηση του θεσμού της προίκας. Ο Παπανδρέου δεν μέτρησε πόσοι ψηφοφόροι είχαν παιδιά αγόρια άρα θιγόταν το συμφέρον τους και δεν θα ξαναψήφιζαν ΠΑΣΟΚ.
Σχεδόν δυο δεκαετίες αργότερα, ένας άλλος Πρόεδρος και Πρωθυπουργός της χώρας, ο Κώστας Σημίτης, παρόλο που γνώριζε πως οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, δεν δίστασε να περάσει τον Νόμο για τη διαγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες.
Είχε την Εκκλησία της Ελλάδας απέναντί του. Όμως θυσίασε την ψήφο των ζηλωτών Χριστιανών του ΠΑΣΟΚ και παραμέρισε τα μικροκομματικά οφέλη. Επένδυσε στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και στην προστασία των θρησκευτικών μειονοτήτων γιατί ήταν θέματα αρχής για τον ίδιο και για το ΠΑΣΟΚ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου εγκαινιάζει επί της ουσίας το κυβερνητικό του έργο (2009-2011) με τον Νόμο Ιθαγένειας και ταράζει τα νερά γενικότερα στη κοινωνία αλλά και στη βάση του ΠΑΣΟΚ που σίγουρα δεν ήταν σύσσωμη υπέρ του δικαιώματος ενός παιδιού που γεννιέται στην Ελλάδα να παίρνει αυτόματα και την υπηκοότητα. Ούτε αυτός έκανε πίσω επειδή υπήρχαν αντιδράσεις.
Και φτάνουμε στο σήμερα.
Η Φώφη Γεννηματά οραματίζεται την αναγέννηση της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης και με αποφασιστικότητα καλεί σε συμπόρευση όλους όσοι εμφορούνται από τις αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας και από προοδευτικές /ριζοσπαστικές ιδέες.
Φυσικά και σε αυτήν την περίπτωση υπήρξαν αυτοί που διατύπωναν τις ενστάσεις τους στο όνομα της βάσης του ΠΑΣΟΚ που χαρακτήριζαν ανέτοιμη και ζητούσαν πίστωση χρόνο για να ωριμάσει η κοινωνία και να μπορέσουμε ξανά να βρεθούμε κάτω από την ίδια πολιτική στέγη παλιοί σύντροφοι και νέοι συναγωνιστές.
Σήμερα το Κίνημα Αλλαγής είναι γεγονός και συσπειρώνει γύρω του 212.00 πολίτες γιατί η Φώφη Γεννηματά χωρίς δεύτερες σκέψεις έκανε το αποφασιστικό βήμα μπροστά.
Σέβομαι πως κάθε καινοτομία και καθετί ξένο προς τις δικές μας προσλαμβάνουσες μπορεί να μας κάνει καχύποπτούς έως αρνητικούς απέναντί του.
Αυτό όμως δεν είναι λόγος να κάνουν τα κόμματα πίσω από τις διακηρυγμένες αρχές τους, ούτε να χειραγωγούνται ή να εκβιάζονται από τους οπαδούς και τα μέλη τους.
Τουναντίον. Έχουν πρωτίστως την υποχρέωση να διαπαιδαγωγούν τους ψηφοφόρους και τα μέλη τους και να έχουν ως μόνιμο στόχο τη δημιουργία μιας δίκαιης κοινωνίας, ανθρώπινης και ανεκτικής με ελεύθερους και ισότιμους πολίτες χωρίς ταμπέλες και αποκλεισμούς.
Επειδή εμείς ως Παράταξη ευτυχήσαμε να έχουμε ηγέτες και όχι αρχηγούς, οι οποίοι επιχειρούσαν και προχωρούσαν σε κοινωνικές τομές ασύμβατες με την εποχή τους -που ωστόσο σήμερα τις θεωρούμε αυτονόητες-, θα πρέπει να συνεχιστεί αυτή η παράδοση των ριζοσπαστικών επιλογών που διαμορφώνουν τους πολιτικούς και κοινωνικούς όρους με ορίζοντα δεκαετιών.

Μάης 2018. Ο αγώνας συνεχίζεται...

Για να αλλάξουν οι κοινωνικές συνθήκες και να διασφαλιστούν τα δικαιώματά μας χρειάζεται αγώνας και απόφαση να πάει κανείς κόντρα στο κατεστημένο και πολλές φορές κόντρα και στον όχλο.

Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα μπουν μπροστά, θα διεκδικήσουν για τους ίδιους αλλά και για τους άλλους. Ενδεχομένως θα χάσουν και την ζωή τους σ' αυτόν τον αγώνα, όπως τότε με τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργατών στο Σικάγο, το μακρινό 1886.

Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα λουφάρουν, θα διατηρούν μια επαμφοτερίζουσα στάση από φόβο μην χάσουν αυτά που έχουν και και θα περιμένουν να απολαύσουν μόνο αυτά για τα οποία κάποιοι άλλοι παλεύουν να κερδίσουν.

Όμως, υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία, αυτοί που δηλώνουν ότι η κοινωνία μας είναι ανέτοιμη για ριζοσπαστικές αλλαγές και πρέπει να περιμένουμε. Ευτυχώς που δεν κυριαρχεί πάντα η άποψή τους και μπορούμε να κάνουμε βήματα προς το μέλλον.

Ευτυχώς για όλους μας που κάποιοι οραματιστές είναι έτοιμοι να αναλάβουν το προσωπικό, το πολιτικό και το εργασιακό κόστος των επιλογών τους ώστε να … να βολευόμαστε και οι υπόλοιποι.

Ούτε η ίδια Σαπφώ θα γλίτωνε. Θα ήθελαν σίγουρα να την κάψουν.

Ο Πρωθυπουργός οφείλει να βάλει ως προσωπικό του στοίχημα την καταστολή των ακροδεξιών και νεοναζιστών και να επιβάλει και στον κυβερνητικό του εταίρο να καταγγείλει δημόσια τις φονικές επιθέσεις που δέχονται οι πρόσφυγες.

Θέλουμε ως πολίτες αυτής της χώρας να ξέρουμε τη θέση του κυβερνητικού εταίρου κ. Καμμένου για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.

Απαιτούμε από την κυβέρνηση να διασφαλίσει τα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων και να προστατέψει όλους τους πολίτες της Ελλάδας.

Είναι απίστευτο να ακούγονται στον τόπο μας ιαχές «Κάψτε τους ζωντανούς». Αυτό φώναζαν μέχρι τα ξημερώματα σχεδόν οι ακροδεξιοί στην πλατεία Σαπφούς στη Μυτιλήνη και αναφερόντουσαν σε ανθρώπους. Σε άντρες, σε γυναίκες, σε παιδιά.

Έχει σημασία από πού κατάγονται, τι χρώμα έχουν ή σε τι θεό πιστεύουν αυτά τα απελπισμένα πλάσματα που η μοίρα τους έφερε στη δική μας την Πατρίδα;

Οι ακροδεξιοί, οι οποίοι είναι Ελληναράδες, άριοι και Χριστιανοί θα πουν πως ναι, έχει σημασία και πως γι’ αυτό στρέφονται εναντίον τους και θέλουν την εξόντωσή τους.
Όμως, στην πραγματικότητα είναι πρόσχημα. Το πρόβλημα ξεκινά από τους ίδιους που δεν έχουν σχέση με τον άνθρωπο, την ανθρωπιά, την ενσυναίσθηση.

Οι λόγοι που οδηγούν κάποιον στην θλιβερή θέση να ασκεί ο ίδιος βία και ειδικά να προτρέπει να κάψουν, να θανατώσουν άλλους ανθρώπους, αποτελεί αντικείμενο της επιστήμης.

Ποιοι είναι αυτοί που πρωταγωνίστησαν στα επεισόδια στη Λέσβο, ποιοι είναι αυτοί που βγαίνουν τις νύχτες σαν τα τρωκτικά από τις τρύπες τους και επιτίθενται σε όποιον διαφέρει από αυτούς και που συστηματικά αναμοχλεύουν βασικά ένστικτα του όχλου εξωθώντας τον να κινηθεί εναντίον του «άλλου», είναι δουλειά της αστυνομίας και της Δικαιοσύνης.

Αυτοί όμως που οφείλουν να προστατέψουν τους θεσμούς, την κοινωνία, τους πολίτες είναι ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του.
Γνωρίζουμε, ότι πριν μερικά χρόνια έπεσαν λόγω κρίσης οι «φερετζέδες» και η πλατεία Συντάγματος γέμισε εκτός από «ανυποψίαστους» πολίτες και από αγανακτισμένους νεοναζιστές, ρατσιστές, φασίστες.

Δυστυχώς για τη Δημοκρατία, συνευρέθηκαν και αγανάκτησαν μαζί τους, άρα κανονικοποίησαν και νομιμοποίησαν τη συμπεριφορά και τη δράση τους και «αριστεροί» αγανακτισμένοι, οι οποίοι σήμερα μας κυβερνούν.

Οι σημερινοί κυβερνώντες φέρουν ηθική ευθύνη για την άνοδο της ΧΑ και πρέπει να βιαστούν να επανορθώσουν προτού να αρχίσουν να πέφτουν και στα δικά τους κεφάλια κροτίδες, πέτρες, μπουκάλια, παρτέρια.

Τότε πράγματι θα είναι πολύ αργά για όλους μας.

Ο λάθος άνθρωπος, στη λάθος θέση, τη λάθος ώρα

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ πέραν των πολλών κοινών που έχουν είναι και η ετοιμότητά τους στις ατάκες. Με ατάκες εκλέχτηκαν κυβέρνηση και με ατάκες αντιμετωπίζουν τους πολιτικούς -και όχι- μόνο αντίπαλους τους.
Γιατί φυσικά μέχρι εκεί μπορούν. Διαφορετικά θα ήξεραν ότι υπάρχει μια αιτιώδης συσχέτιση μεταξύ αυτών που λένε ή πράττουν και του εξερχόμενου αποτελέσματος που εισπράττουμε εν τέλει εμείς ως χώρα και ως πολίτες.
Προφανώς, θεώρησαν ότι τόσο στην περίπτωση της φυλάκισης των δυο Ελλήνων στρατιωτών από τους Τούρκους όσο και της παρατεταμένης έντασης στο Αιγαίο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, θα ξεμπέρδευαν, με ατάκες και κορώνες και ενίοτε μαγκιές.
Φευ! Οι δυο στρατιώτες παραμένουν έγκλειστοι χωρίς καν να τους απαγγελθεί καταγγελία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα συνεχίζουν αμφισβητούνται και να παραβιάζονται από την γείτονα.
Εν τω μεταξύ, στα ξένα δημοσιεύματα όλο και πιο συχνά τις τελευταίες μέρες γίνεται αναφορά σε πιθανό πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Εκεί οδηγήθηκαν τα πράγματα, γιατί σαφώς η διπλωματία δεν είναι το φόρτε αυτής της Κυβέρνησης. Αντίθετα, φόρεσαν στολή παραλλαγής και επιχείρησαν να «πουλήσουν» πατριωτισμό στο χειμαζόμενο λαό μας, βάζοντας σε πρώτη μοίρα την εγωπάθεια και την ματαιοδοξία τους. Φυσικά, την παράμετρο να κάνει και ο Ερντογάν, όπως και αυτοί, κινήσεις για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης την προσπέρασαν.
Γιατί είναι ανίκανοι να ασκήσουν υπεύθυνα και προς όφελος της χώρας μας πολιτική άμυνας και ασφάλειας.
Αυτοί ξέρουν από καταλήψεις μόνο. Στα νιάτα τους ονειρεύτηκαν πως θα είναι πρωταγωνιστές σε επαναστάσεις, που όχι μόνο δεν τόλμησαν ποτέ να κάνουν, αλλά ευχαρίστως συμβιβάστηκαν με όλους και με όσα κατηγορούσαν.
Τρανταχτό παράδειγμα, ότι τώρα αισθάνονται ασφάλεια στην «τρυφερή» αγκαλιά της Ευρώπης γιατί παίρνει θέση εναντίον της Τουρκίας. Πρόκειται ασφαλώς για την ίδια Ευρώπη που 9 χρόνια πριν καθύβριζαν και έκαιγαν τη σημαία της γιατί ήθελαν την εξουσία- και ως γνωστό, ό σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Όπως όλοι, έτσι και αυτοί γνωρίζουν -ή τουλάχιστον όφειλαν να γνωρίζουν- ότι όλα τα χρόνια υπάρχει κίνδυνος επεισοδίου στο Αιγαίο.
Όμως, οι προηγούμενες κυβερνήσεις, οι συστημικές κατά την τωρινή, κατόρθωναν μέσω της διπλωματίας και της ειρηνικής οδού να οδηγούν τις κρίσεις σε εκτόνωση.
Σε αντίθεση με αυτούς, ο σημερινός υπουργός Άμυνας, βρίσκεται παγιδευμένος στα λάθη τακτικής που ακολούθησε και αντί να παραιτηθεί συνεχίζει με την ίδια οίηση να διερωτάται γιατί να δέχεται λεκτικές επιθέσεις από τους Τούρκους και να μιλά για ακήρυχτο πόλεμο.
Προφανώς, δεν γνωρίζει ότι ο τελευταίος «ακήρυχτος» πόλεμος ήταν ο ελληνοτουρκικός το 1897, στον οποίο ηττηθήκαμε.
Ο πόλεμος δεν είναι παίξε γέλασε και ας μη ξεχνούμε ότι μόλις πριν λίγες μέρες θυσιάστηκε ο σμηναγός Γιώργος Μπαλταδώρος στο βωμό μιας παρατεταμένης έντασης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να αποφασίσει. Ή θα θυσιάσει την φιλία του και την στήριξη που έχει από τον Καμμένο ή την χώρα.

Tιμωρητικά πλήγματα υπάρχουν μόνον εναντίον των λαών και των πολιτών

Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ πάντα έβρισκαν και συνεχίζουν να βρίσκουν αφορμή να βομβαρδίσουν άλλες χώρες.
Τα παραδείγματα αμέτρητα. Η λίστα είναι ενδεικτική!

Επικαλούνται πότε τα χημικά, πότε τα πυρηνικά όπλα και κυρίως την δήθεν αγωνία τους για το καλό και το μέλλον της ανθρωπότητας σε περιοχές που βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά τους.

Φυσικά, ποτέ δεν θα επικαλεστούν το συμφέρον, ή το πετρέλαιο, ή τον γεωστρατηγικό έλεγχο της περιοχή και τα κέρδη. Κοντολογίς, όλους τους λόγους που τους οδηγούν να θέλουν να ελέγχουν τον πλούτο και την τύχη των άλλων χωρών.
Αυτή είναι η αιτία των "χειρουργικών" και μη επεμβάσεών τους.

Στη Συρία, αυτή τη φορά σειρά έχουν τα χημικά.
Βρίσκουν ξανά συμμάχους εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και εντός Ελλάδας.
Και αυτό είναι λυπηρό, ειδικά με δεδομένο ότι ακόμα δεν έχει επιβεβαιωθεί η χρήση χημικών όπλων, η οποία σαφώς είναι καταδικαστέα.

Όσοι 'δικαιολογούν' τους βομβαρδισμούς -αυτές τις φονικές ενέργειες- είναι αδικαιολόγητοι.

Δεν υπάρχουν τιμωρητικά πλήγματα εναντίον καθεστώτων.

Υπάρχουν τιμωρητικά πλήγματα μόνον εναντίον των λαών και των πολιτών, τα οποία μεταφράζονται σε δολοφονίες άμαχου πληθυσμού, ακρωτηριασμούς, βίαιους αποχωρισμούς οικογενειών, ορφάνια, πείνα, ένδεια, προσφυγιά.

Υπάρχουν ακόμα πλήγματα στον οικουμενικό πολιτισμό, αφού ισοπεδώνονται Μνημεία χιλιετιών και εξοντώνονται οι Μεσοποτάμιοι πολιτισμοί.

Όσοι έζησαν και επέζησαν βομβαρδισμών, κουβαλούν εσαεί στα αυτιά τους τον καταραμένο βόμβο των αεροπλάνων και νιώθουν εκείνη την αγωνία που τρυπά τα σωθικά τους και τους υποχρεώνει να κρατούν την ανάσα τους μέχρι να διαπιστώσουν ότι η βόμβα δεν έσκασε δίπλα τους, υπήρξαν και αυτή τη φορά τυχεροί και αρχίζουν ξανά να ελπίζουν μέχρι να περάσει πάνω από το κεφάλι τους ξανά το βομβαρδιστικό.

Ας προχωρήσουν, λοιπόν, η Ευρώπη και οι διεθνείς Οργανισμοί σε ένα ειρηνικό τρόπο επίλυσης και τερματισμού του εμφυλίου στη Συρία.
Δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί η διπλωματία και η διεθνής Κοινότητα οφείλει να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Επιβάλλεται να δοθεί επιτέλους ένα τέλος στο δράμα του Συριακού Λαού.

Είναι έτσι;

Αν δηλαδή, ο Ασαντ με τους συμμάχους του θεωρήσουν ότι είναι επιβεβλημένη μια ωριαία "χειρουργική " επέμβαση στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στην Νέα Υόρκη, θεωρητικά και πρακτικά δεν υπάρχει πρόβλημα!

Επίθεση αγάπης του ΣΥΡΙΖΑ προς το Κίνημα Αλλαγής

Εμάς δεν θα μας τρελάνει κανένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, είτε είναι ορίτζιναλ είτε νεόκοπος, τουτέστιν πρώην Πασόκος.

Ακούμε, λοιπόν, διάφορους (ενδεικτικά μόνο: Σκουρλέτης, Κούλογλου, Καφαντάρη, Κουρουπλής) να μας λένε ότι οι εποχές έχουν αλλάξει, χρειάζονται εθνικές συναινέσεις και όχι μικροκομματικές προσεγγίσεις, γι’ αυτό απευθύνονται και στην κεντροαριστερά.

Το 2009 όταν η χώρα προσέκρουσε στα βράχια, όταν κατέρρεαν τα πάντα γύρω μας σε επίπεδο οικονομικό, πολιτικό, θεσμικό, αξιακό κτλ προφανώς δεν αντιλαμβανόντουσαν την αξία της συναίνεσης, παρά μόνο επέλεξαν τη δημαγωγία, εκτόξευαν απειλές και έκαναν επιθέσεις στο ΠΑΣΟΚ και προπηλάκιζαν συστηματικά τα στελέχη του.
Έτσι αντιλαμβανόντουσαν την άσκηση πολιτικής τότε. Το ίδιο ισχύει και σήμερα απλά υποχρεώνονται να κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία.

Όταν η Ελλάδα βρέθηκε απομονωμένη και στα όρια της άτακτης χρεοκοπίας, δεν έβαλαν πλάτη. Αντιθέτως, σήκωσαν το δάκτυλο και έδειξαν το Παπανδρέου και την κυβέρνησή του ως υπεύθυνους επί παντός επιστητού και αποφάνθηκαν πως πρέπει να τους στείλουν στην πυρά.

Χέρι- χέρι με τη ΝΔ δημιούργησαν το εγκληματικό δίπολο μνημονιακοί- αντιμνημονιακοί γιατί στο μυαλό τους δεν είχαν την Πατρίδα αλλά την εξουσία.

Τα κατάφεραν.
Έγιναν διαδοχικά κυβέρνηση.
Ψήφισαν και αυτοί μνημόνια. Από τα άλλα τα άλλα τα καλά, τα αριστερά.

Με τις εγκληματικές τους αρλούμπες έριξαν νερό στο μύλο της βίας, της ανομίας και γέμισαν το Σύνταγμα με πολιτικά και κοινωνικά απόβλητα.

Σήμερα, αφού κατάλαβαν ότι το Κίνημα Αλλαγής είναι γεγονός και ότι συγκροτήθηκε ένας πολιτικός οργανισμός που είναι απέναντί τους -γιατί εμείς τίποτα κοινό δεν έχουμε ούτε με αυτούς ούτε με τους άλλους που μεταξύ 2004-2009 "έκαψαν" την χώρα και μετά έτρεχαν χαρωποί στο Ζάππειο- έρχονται ο ένας μετά τον άλλον και μιλούν για συνεργασία με την κεντροαριστερά.

Ο λόγος είναι σαφής.
Επιτέλους, κατάλαβαν ότι η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, η Φώφη Γεννηματά, δεν είναι σαν αυτούς.

Η Πρόεδρος τη Κινήματος Αλλαγής θέλει να βγει η χώρα από την κρίση, να πάρουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες πίσω την αξιοπρέπειά τους.

Έκανε την υπέρβαση.
Οραματίστηκε, τόλμησε και κατάφερε να ενώσει την Παράταξη.

Τίποτα δεν χαρίζουμε στο ΣΥΡΙΖΑ από το θετικό παρελθόν μας και δεν θα του χαριστούμε και στο μέλλον.

Στο κίνημα Αλλαγής υπάρχει η Κεντροαριστερά, υπάρχουν και οι Σοσιαλιστές, υπάρχουν ριζοσπάστες, υπάρχει όλο το πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο που επιχείρησαν οι Συριζαίοι να καπηλευτούν εντός και εκτός της χώρας.

Επειδή, δε, κάποιοι έχουν το θράσος να μιλούν για συνεργασία με το Κίνημα Αλλαγής προσδιορίζονται και τους όρους, ας θέσουμε και εμείς έναν:
Όταν ζητήσουν από τον Ελληνικό Λαό και από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ 2009-2011 συγνώμη τότε το συζητάμε.

Θάνατος η Άνοιξη στο Αφρίν

Ίσα που προλαβαίνω να ευχηθώ να είναι είναι αναίμακτη αυτή η Άνοιξη σε κάθε γωνιά της γης.
Ο νους στους συνανθρώπους μας στην πόλη Αφρίν.
Μάνες, μωρά και παιδιά, γέροι, γονείς, φαντάροι και κούρδισες αγωνίστριες ας μπορέσουν να ξεγελάσουν το θάνατο, ας ξεφύγουν από το μίσος του Ερντογάν και ας γλιτώσουν από το ξεπούλημα που τους κάνουν οι έχοντες και κατέχοντες τη δύναμη στον κόσμο.
Όταν ακούγαμε για την Αραβική Άνοιξη, πέρασε ποτέ από το μυαλό μας ότι θα κρυβόταν τέτοιο μακελειό μέσα της;
Άνοιξη σημαίνει φως, αναγέννηση, ζωή και ελπίδα. Στη Συρία όμως φέρνει στεγνά το θάνατο.

ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ - Θέσεις για τον Ελληνισμό της Διασποράς

Η συνέργεια, ο σεβασμός και η αλληλεγγύη μεταξύ εθνικού κέντρου και ελληνικής Διασποράς μπορούν να προσφέρουν τα μέγιστα στην Πατρίδα.
Στις σημερινές συνθήκες παγκοσμιοποίησης η Ελλάδα εμφανίζεται προνομιούχα απέναντι σε άλλα έθνη-κράτη χάριν των πολλαπλών δικτύων της στο Εξωτερικό.
Αυτό όμως από μόνο του ως γεγονός δεν αρκεί για να υπάρξουν τα αναμενόμενα οφέλη.
Χρειάζονται ισχυρές γέφυρες που να ενισχύουν την αμφίδρομη σχέση εθνικού κέντρου και Ελλήνων της Διασποράς.
Έχουμε τη βούληση να είμαστε ανοικτοί σε νέες και καινοτόμες ιδέες, γνώσεις και εμπειρία των Αποδήμων σε θέματα τεχνολογίας, επιστήμης, πολιτισμού, δημόσιας διοίκησης, οικονομίας και τόσων άλλων πεδίων που κατέχουν στις χώρες που ζουν και δραστηριοποιούνται.
Αναγνωρίζουμε την δύναμη και τη δυνατότητα της ελληνικής Διασποράς να λειτουργεί αποτελεσματικά και να ασκεί όλων των ειδών διπλωματία προς όφελος του απανταχού Ελληνισμού.
Μαζί μπορούμε να πάμε την Ελλάδα μπροστά.
Στοίχημα μας δεν είναι μόνο να έχουν οι Απόδημοι την Ελλάδα μαζί τους στη Διασπορά αλλά και η Ελλάδα να έχει δίπλα της όλους όσοι την κάνουν περήφανη σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Ελληνισμός στις χώρες υποδοχής:
Υποστηρίζουμε την πλήρη και ισότιμη πολιτική και κοινωνική συμμετοχή των ελληνικής καταγωγής πολιτών στις χώρες υποδοχής γι’ αυτό και ενθαρρύνουμε την απόκτηση υπηκοότητας και της χώρας εγκατάστασης.
Υποστηρίζουμε τη σύμπραξη και συνέργεια των αντιπροσωπευτικών ομογενειακών φορέων με τους ελληνικής καταγωγής εκλεγμένους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στα Κοινοβούλια και με τις προσωπικότητες Ελληνικής καταγωγής ώστε να ακούγεται ισχυρή η φωνή της Ελλάδας στον Κόσμο.

Εκλογικά δικαιώματα Αποδήμων Ελλήνων:
Υποστηρίζουμε το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις χώρες που διαβούν για όλους τους συμπατριώτες μας που είναι εγγεγραμμένοι στα ελληνικά δημοτολόγια.
Υποστηρίζουμε τη δημιουργία εκλογικών περιφερειών ανά γεωγραφική ενότητα για να μπορούν οι απόδημοι να εκλέγουν απόδημους βουλευτές.
Υποστηρίζουμε την καθιέρωση του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και μέσω της επιστολικής ψήφου και/ή ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.

Συνδικαλιστικές και κοινωνικές μορφές οργάνωσης:
Υποστηρίζουμε την ανασυγκρότηση και την εξωστρεφή λειτουργία των ομογενειακών φορέων ώστε να είναι αντιπροσωπευτικοί για όλες τις κοινωνικές ομάδες του απόδημου Ελληνισμού.
Υποστηρίζουμε την επιπλέον δημιουργία και λειτουργία θεματικών συλλόγων και επιμελητηρίων, Δικτύων επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ των ελλήνων της Διασποράς και κάθε νέα μορφή δημοκρατικής οργάνωσης που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των συμπατριωτών μας στο εξωτερικό.

Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ):
Το ΣΑΕ πρέπει να λειτουργήσει ξανά ως ένα χειραφετημένο πολιτικό όργανο του Ελληνισμού της Διασποράς, το οποίο θα απέχει από κομματικούς εναγκαλισμούς και οικονομικές εξαρτήσεις και θα ανταποκρίνεται στο ρόλο του όπως αυτός εμπεριέχεται στο Σύνταγμα.
Ειδικά στη σημερινή συγκυρία το ΣΑΕ μπορεί να λειτουργήσει και ως προωθητικός μηχανισμός για δράσεις που μπορούν να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη της χώρας.

Συνεργασία με πολιτικούς φορείς των χωρών υποδοχής:
Ενθαρρύνουμε τη σύνδεση των ελληνικών πολιτικών οργανώσεων στο Εξωτερικό με τα κόμματα, κινήματα, οργανώσεις και κινήσεις πολιτών της ίδιας πολιτικής/ιδεολογικής οικογένειας της χώρας υποδοχής και υποστηρίζουμε την ανάληψη πρωτοβουλιών για κοινές δράσεις τόσο προς όφελος της αρμονικής συμβίωσης και κατανόησης των λαών όσο και της δημιουργίας ενός δικτύου υποστηρικτών της Ελλάδας.

Νέα μετανάστευση:
Θέλουμε να συνομιλήσουμε με τους νέους μετανάστες, να ακούσουμε από αυτούς ποια προβλήματα αντιμετωπίζουν, πώς εντάσσονται στις έξω κοινωνίες, ποιες οι αναγκαίες προϋποθέσεις για να επιστρέψουν πίσω στην Πατρίδα και να χαράξουμε μαζί την πολιτική που τους αφορά όπως κάνουμε άλλωστε όλα τα χρόνια μαζί με τους Έλληνες απόδημους που μετανάστευσαν προηγούμενες δεκαετίες.

Ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό:
Ο Νόμος 4027/2011 συνεχίζει να αποτελεί το πλαίσιο των θέσεών μας γιατί λαμβάνει υπόψη τόσο την πολυσπερμία των εκπαιδευτικών συστημάτων στον κόσμο σε συνδυασμό με τις ανάγκες της ομογένειας ανά ήπειρό και χώρα, όσο και την κυρίαρχη τάση των αποδήμων για μόνιμη εγκατάσταση στις χώρες υποδοχής.
Ζητούμενο παραμένει η εφαρμογή του Νόμου συν κάποιες διορθωτικές αλλαγές λόγω της αύξησης των πρόσφατων/ νέων ροών ελλήνων μεταναστών.

Κυβερνητικοί θεσμοί του Αποδήμου Ελληνισμού:
Υποστηρίζουμε την οργανωτική και πολιτική ανασυγκρότηση της ΓΓΑΕ για να μπορεί να λειτουργήσει ξανά ως το στρατηγείο που θα παράγει σύγχρονη πολιτική και θα χαράξει μιαν εθνική πατριωτική στρατηγική για τον Απόδημο Ελληνισμό.

Ανάπτυξη και Απόδημος Ελληνισμός:
Υποστηρίζουμε την εφαρμογή πολιτικών που θα ενθαρρύνουν την επιχειρηματικότητα των Ελλήνων αποδήμων από και προς την Ελλάδα.
Προτείνουμε τη δημιουργία πολυ-λειτουργικής υπηρεσίας που να παρέχει σε σύντομο χρόνο ολοκληρωμένες υπηρεσίες σε απόδημους επιχειρηματίες και θα απλοποιεί την γραφειοκρατία.


Συντροφικά
Κατερίνα Αυξεντίου

Σήμερα πάμε Συνέδριο!

Η επιτυχία του θαρραλέου και καινοτόμου - για τα σημερινά δεδομένα στην Ελλάδα- πολιτικού εγχειρήματος, δηλ. του Κινήματος Αλλαγής, ενώ θα έπρεπε να προβληματίζει και να ενοχλεί αποκλειστικά και μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, δυστυχώς διαφαίνεται να ενοχλεί και κάποιους εντός ΠΑΣΟΚ.

Πρόκειται γι’ αυτούς τους ίδιους, που θεώρησαν την εκλογή της Φώφης Γεννηματά το 2015 στη θέση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ μια μικρή και βολική παρένθεση.
Είναι αυτοί που στράβωσαν όταν τον Ιανουάριο του ’16, η Γεννηματά είχε το πολιτικό θάρρος να κάνει την υπέρβαση και να καλέσει σε συμπόρευση όλους όσοι εμφορούνται από τις αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας και από προοδευτικές/ριζοσπαστικές ιδέες. Τους κάλεσε για συμμετοχή σε ισότιμη βάση και χωρίς προαπαιτούμενα.

Δεν της συγχωρούν που απηύθυνε κάλεσμα στον Γιώργο Παπανδρέου, τον Πρωθυπουργό του 44% που τις μεταρρυθμίσεις και τις προτάσεις της δικής του κυβέρνησης -όσο του επέτρεψαν τουλάχιστον οι σύντροφοι να κυβερνήσει- τις διεκδικούν για δικές τους ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι οι ίδιοι που στοιχημάτιζαν στην αποτυχία του εγχειρήματος, γιατί δεν το είχαν σε μια γυναίκα να μπορεί να βάζει στόχους και κυρίως να μπορέσει να λειτουργήσει με όρους Παράταξης και όχι κόμματος.

Να δείξει ότι διαθέτει στόφα ηγέτη και όχι αρχηγού.

Η Γεννηματά όμως πέτυχε.

Τον Νοέμβριο του 2017, 210.000 προοδευτικοί πολίτες, άνθρωποι του μόχθου, της επιστήμης, της αγοράς, από όλες τις ηλικίες και σε όλες τις περιφέρειες της χώρας και πόλεις του Εξωτερικού έδωσαν τον παρών τους στις κάλπες και δήλωσαν την ανάγκη και την απαίτησή τους, η Μεγάλη Παράταξη να γίνει ξανά ο πρωταγωνιστής της πολιτικής ζωής της Ελλάδας.

Της χώρας μας που ταλανίζεται από την κρίση εδώ και 8 χρόνια χωρίς προοπτική εξόδου από αυτήν.

Σήμερα ξεκινά το Συνέδριο.

Δύσκολη υπόθεση.
Θα βρεθούν μαζί κοινοβουλευτικά κόμματα, πολιτικές κινήσεις, πολιτικές προσωπικότητες με ένα μόνο στοίχημα.
Να πείσουμε τον ελληνικό λαό ότι βάζουμε στην άκρη τις επιμέρους διαφορές μας και ότι καταθέτουμε ένα κοινό πρόγραμμα που θα εξυπηρετεί τον λαό μας και την Πατρίδα.
Σαφώς και όλοι θα θέλαμε να γίνουν εκλογές για την ανάδειξη της ΚΠΕ.
Αν δίδαξε κάτι η Παράταξη μέσα στις δεκαετίες ήταν η προσήλωσή της στις δημοκρατικές διαδικασίες και πραγματικά αδικούν τον εαυτό τους τα στελέχη μας που εμμέσως πλην σαφώς το αμφισβητούν ως γεγονός.

Επιπλέον, αν κάποιος πραγματικά θα είχε όφελος να γίνουν εκλογές για την ΚΠΕ, αυτή θα ήταν η επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής.

Όμως, υπάρχουν ενστάσεις σχετικά από άλλα κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ εκ των πραγμάτων ηγεμονεύει αριθμητικά.

Δεν πρέπει να βρεθεί ένα modus vivendi για να μην τιναχτεί η προσπάθεια στον αέρα;
Απασχολεί άραγε τους συντρόφους μας τι αντίκρισμα θα έχει στην κοινωνία μια τυχόν αποτυχία και διάλυση του συνεδρίου;
Θαρρούν ότι τα ΜΜΕ θα μας χαριστούν;
Ή πιστεύουν ότι θα έχουμε ξανά την ευκαιρία να ανασυντάξουμε την Παράταξη;

Αν ναι, ας μας πουν τον τρόπο καλύτερα παρά να προσπαθούν δια της πλαγίας να σαμποτάρουν την προσπάθεια.

Για όσους πιστεύουν ότι παρά τα προβλήματα και τις αδυναμίες που ενδεχομένως παρουσιαστούν στο Συνέδριο, πρέπει παρόλα αυτά να επικρατήσει η αναγκαιότητα κατάθεσης σχεδίου, πολιτικής και νέας στρατηγική για την χώρα και τους πολίτες της, εύχομαι να δικαιωθούν.

Και μη χειρότερα

Πριν μερικά χρόνια συναγελάζονταν στις πλατείες μ' αυτούς που ήθελαν να στήσουν κρεμάλες.
Εχτές θεσμοθέτησαν το 'επαναστατικό άθλημα' φέρνοντας το στη Βουλή.
Πάντα υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν ρουφιάνοι σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Όμως ποτέ δεν αποτέλεσε ο ρουφιάνος τίτλο τιμής και ούτε αντικατέστησε τη δικαιοσύνη εκτός από την περίοδο των ανελεύθερων και σκοτεινών χρόνων της ιστορίας μας.
Γι' αυτό χύθηκε ποτάμι το αίμα, γι' αυτό θυσιάστηκαν ανιδιοτελείς πολίτες. Για να λειτουργήσει στοιχειωδώς η Δημοκρατία σ' αυτόν τον τόπο.
Δυστυχώς, ΄διαφαίνεται ότι υπάρχουν ρωγμές στη Δημοκρατία μας. Αν δεν προσέξουμε θα γίνουν ρήγματα. Μετά το χάος.
Ανά πάσα στιγμή ο καθένας από μας μπορεί να διαπομπευτεί και να λιντσαριστεί από το πλήθος.
Πάντως εχτές στη Βουλή έγινε προσπάθεια να λιντσαριστεί ξανά η πολιτική και όχι οι πολιτικοί.

Προεδρικές εκλογές Κύπρου 2018

Συγχαρητήρια και καλή δύναμη στον επανεκλεγέντα Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη. Η λύση του κυπριακού προβλήματος παραμένει η απόλυτη πρόκληση και αυτήν την πενταετία. Χρειάζεται να έχει πολιτικό κουράγιο για να τα καταφέρει και του ευχόμαστε σ' αυτήν τη θητεία να το βρει. Για το καλό του τόπου. Για μια Πατρίδα χωρίς συρματοπλέγματα. Αυτή είναι η ύψιστη προτεραιότητα για την Κύπρο.

Συγχαρητήρια στον Σταύρο Μαλά γιατί σε όλη την προεκλογική περίοδο δίδαξε πολιτικό ήθος και αξιοπρέπεια. Κυρίως όμως συνέπεια. Πριν τον δεύτερο γύρο αρνήθηκε να κάνει εκπτώσεις στις διακηρυγμένες αρχές του κυρίως για το Κυπριακό χάριν των ψήφων του ενδιάμεσου χώρου και ας γνώριζε ότι θα του στοίχιζε την Προεδρία. Αρνήθηκε οποιαδήποτε συναλλαγή με το ΕΛΑΜ και δεν μάσησε τα λόγια του σχετικά με το διαχωρισμό του κράτους από την εκκλησία.

Τέλος μπράβο στους ψηφοφόρους της ΕΔΕΚ, ΔΗΚΟ, Συμμαχίας Πολιτών κτλ που έκλεισαν τα αφτιά τους στην θλιβερή παραίνεση των πολιτικών αρχηγών για μη συμμετοχή στο β' γύρο. Δεν τους πρότειναν καν ψήφο κατά συνείδηση. Οι πολιτικοί που βάζουν την προσωπική τους πικρία και ανεπάρκεια πάνω από το λειτούργημα της πολιτικής και επιχειρούν να χειραγωγήσουν τους πολίτες με ψευτοδιλήμματα απέτυχαν. Οι πολιτικοί που δεν αντέχουν να κάνουν υπερβάσεις για το καλό της Πατρίδας τους καλά κάνουν να αποσύρονται από το πολιτικό στίβο. Ευτυχώς οι πολίτες τους γύρισαν την πλάτη και πήγαν στις κάλπες. Δεν έχει σημασία ποιον ψήφισαν. Έπραξαν αυτό που επιτάσσει η Δημοκρατία.

Είμαι φτωχή πλην όμως χαρούμενη!
Το πρώτο το ήξερα, το δεύτερο μόλις μου το αποκάλυψε ο Τσακαλώτος που διαβάζει τις στατιστικές.
Χαρούμενοι λοιπόν οι Έλληνες γιατί βλέπουν τους κόπους τους να χάνονται στους πλειστηριασμούς.
Χαρούμενοι οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι.
Χαρούμενοι οι συνταξιούχοι με την ανύπαρκτη σύνταξη.
Χαρούμενοι οι νέοι που βλέπουν το μέλλον του στη μετανάστευση.
Με τη τόση χαρά γύρω μας, ποιος λογαριάζει την φτώχεια;
Να είσαι καλά Υπουργέ που βάζεις τα πράγματα στη θέση τους. Μη γινόμαστε και αχάριστοι. Για ένα φιλότιμο ζούμε εμείς οι φτωχοί χαρούμενοι.