Παγκόσμια μέρα μετανάστευσης η σημερινή

Πρωτοάκουσα το τραγούδι "στο σταθμό του Μονάχου" το 1981 σε μια χοροεσπερίδα στη Βόννη. Βλέποντας δε κάποιους από τους παριστάμενους να κλαίνε ακούγοντάς το έκανα πλάκα με άλλους φοιτητές που ήταν σαν και εμένα νεοφερμένοι στη Γερμανία.
Τα χρόνια πέρασαν και όταν πια άκουγα εκεί στα ξένα μουσική, ή όταν πλησίαζαν οι γιορτές ή ακόμα και τις όμορφες ηλιόλουστες μέρες - κοντολογίς πάντα- νοσταλγούσα την οικογένεια μου και τον τόπο μου.
Η Βόννη είχε τα χίλια καλά και όμως υπήρχαν φορές που ο μολυβής ουρανός χαμήλωνε τόσο πολύ που νόμιζα θα με πλάκωνε. Κατέφευγα τότε στην ελληνική μουσική και τα ελληνικά τραγούδια και ρούφαγα μέσα από αυτά οξυγόνο της πατρίδας.
Παγκόσμια μέρα μετανάστευσης η σημερινή και η σκέψη μου πάει στους ανθρώπους που γνώρισα, συνεργάστηκα και αγάπησα τα χρόνια που έζησα Γερμανία.
Ο σταθμός του Μονάχου ήταν ο σταθμός αναφοράς για χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες που τέλος της δεκαετίας του '50 και την δεκαετία του '60 έφταναν από την Ελλάδα, αναζητώντας το μεροκάματο και το όνειρο.
Μια μέρα αφιερωμένη στη μετανάστευση η σημερινή. Αφιερωμένη και σε όλους τους απόδημους Έλληνες που σε κάθε ήπειρο έκτισαν μια μικρή Ελλάδα που μεγαλουργεί και εμπνέει.

Δολοφονία και φαρισσαϊσμός

Οι δύο φίλοι από την Ρόδο όταν αποφάσισαν να βιάσουν την Ελένη ήταν μαζί.
Όταν την κτύπησαν με το σίδερο στο κεφάλι ήταν μαζί.
Όταν την έβαλαν στο φορτηγό ήταν μαζί.
Όταν αποφάσισαν πως δεν αρκούσε να την πετάξουν από τα βράχια αλλά πως έπρεπε να της δέσουν και τα πόδια ώστε να είναι σίγουροι ότι θα εξαφανιστεί το θύμα και μαζί το έγκλημα τους ήταν μαζί.
Όμως τώρα που ξέβρασε η θάλασσα την κτηνωδία τους δεν έχουν το κουράγιο να είναι μαζί γιατί αυτό προϋποθέτει ψυχή.
Έτσι ο βορειοηπειρώτης έγινε σκέτος Αλβανός.
Όσο για τον άλλο, τον έλληνα "γόνο" ζει το θαύμα! Του ήρθε η θεία φώτιση και πήρε παραμάσχαλα την Αγία Γραφή.
Θα ήταν φυσικά μεγαλύτερο το θαύμα αν ο Αλβανός δεχόταν τη θεία φώτιση.
Δυστυχώς γι αυτόν δεν το σκέφτηκε πρώτος ο δικός του δικηγόρος.
Το ερώτημα βέβαια είναι κατά πόσο η επίκληση της " χριστιανικότητας" κάποιου αποτελεί άλλοθι γι' αυτόν και ξεπλένει το έγκλημα του ή κατά πόσο η καταγωγή κάποιου αποτελεί ενοχοποιητικό στοιχείο.

Ούτε μια λιγότερη...

Αηδία και αποτροπιασμό προκαλούν οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες σχετικά με τη δολοφονία της άτυχης κοπέλας στη Ρόδο.
Την βίασαν, την κακοποίησαν, την άφησαν αναίσθητη, της έδεσαν τα πόδια και την πέταξαν στα βράχια.
Ήταν γυναίκα και τόλμησε να απορρίψει δύο αρσενικά.

Δύο μήνες πριν κλωτσοκόπησαν μέχρι θανάτου έναν άνθρωπο που ήταν πεσμένος καταγής και ανίκανος να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Ήταν ο Ζακ και ήταν διαφορετικός.

Πριν λίγες μέρες σκότωσαν ένα συμπολίτη μας στην Κέρκυρα.
Ποιος νοιάζεται, ήταν Αλβανός.

Σεξισμός, μισογυνισμός, ομοφοβία, ρατσισμός.
Το παρόν μας ίδιο και απαράλλαχτο με το χτες μας και το μακρινό παρελθόν μας.
Οι άνθρωποι μακρυά από ανθρώπινες αξίες και αρχές.
Η ανθρώπινη ζωή κοστίζει λιγότερο από όσο τα εμπορεύματα και ο αρρωστημένος εγωισμός.
Και δυστυχώς πολύ δυστυχώς υπάρχουν και οι (απ)άνθρωποι που πάντα θα βρουν δικαιολογίες για τα τέρατα που βιάζουν και δολοφονούν.